Recenzja filmu

Wszystko gra (2005)

Chris Wilton doskonale wie, jak zachować się w towarzystwie. Chociaż nie pochodzi z zamożnej rodziny ani nie bywał na salonach, znakomicie sobie radzi w gronie angielskiej burżuazji. Jest inteligentny i bardzo mądry. Czyta literaturę i słucha muzyki operowej. Zatrudnia się jako instruktor tenisa w elitarnym klubie w Londynie. Tam poznaje Toma Hewetta, który przedstawia Wiltona swojej rodzinie. Chris dzięki swojemu urokowi i nienagannym manierom szybko przypada do gustu rodzicom Toma, ale także jego siostrze Chloe. Mężczyzna urzeka dziewczynę swoim dżentelmeńskim zachowaniem. Zaczynają się spotykać, a niebawem rodzi się między nimi uczucie. Ale czy Chris jest naprawdę taki nieskazitelny? Wkrótce pojawia się kolejna kobieta, Nola - młoda, początkująca aktorka. Chris od razu dostrzega w niej namiętność i pożądanie. Nie może oprzeć się jej figlarnemu zachowaniu. Czuje, jak bardzo Nola działa na niego i pobudza go do zdrady... I gdyby na tym skończyć, byłby to banalny romans. Ale nie jest. Woody Allen skupia się na czymś innym. Pokazuje nam jak wiele w naszym życiu zależy od szczęścia. Główny bohater - Chris Wilton, to ambitny inteligent wspinający się po szczeblach kariery. O ile swoją sytuację polepszył dzięki rozsądnym poczynaniom, to w prawie każdej kwestii zadecyduje los. Na samym początku filmu słyszymy głos jakiegoś mężczyzny (w formie wprowadzenia), który porównuje życie do gry w tenisa - czasami zdarza się tak, że piłka uderza w siatkę, wtedy unosi się w górę a potem spada. Czy będziemy mieli szczęście - piłka poleci dalej i wygramy? Czy też nie, i piłka odbije się na naszą stronę, tym samym czyniąc z nas przegranych? Tak więc scenariusz nie ogranicza się do stosunków damsko męskich. Pożądanie i miłość to tylko argumenty, dzięki którym możemy zrozumieć bohatera. Jednak trudno nam odgadnąć zachowanie Chrisa. Jego psychika jest bardzo złożona. Kiedy dopuszcza się romansu z inną kobietą, wiemy, że przekracza on granicę moralności, co zawsze owocuje nieszczęściem. Kochając dwie kobiety, staje w sytuacji bez wyjścia. Co ma zrobić? Tym bardziej, że takie sprawy często lubią się jeszcze bardziej komplikować... Jak zachowa się Chris? Czy wydarzenia, które nastąpią, spowodują, że zatraci on swoją osobowość? A może będzie to tylko zwykłe wyrachowanie, które nosił w sobie od początku? Propozycja Woody'ego Allena wydaje się i jest niezwykle interesująca. Wspaniale opowiedziana historia, balansująca między przyjemnym obrazem a dreszczem emocji. "Wszystko gra" to doskonały film. Oglądając go, miałem wrażenie, że wszystko jest w nim tak, jak powinno być. Widać w nim mistrzostwo Woody'ego Allena. Każda scena, zbliżenie, dialog jest dopracowany. Allen po raz kolejny zaufał młodym aktorom. Dzięki niemu Scarlett Johansson zrobiła duży krok w swojej karierze - grając niebanalnie, tworząc zmysłową i barwną postać. Także Jonathan Rhys-Meyers kreuje charyzmatycznego, inteligentnego i skomplikowanego bohatera. Film ogląda się z zaciekawieniem i z przyjemnością. A wszystko ma potwierdzać tezę postawioną na początku, że wiele w naszym życiu zależy od ślepego losu. Tak więc film jest zaskakujący, bo losu nie da się przewidzieć.