Recenzja filmu

Smakosz 2 (2003)

"Smakosz 2" jest najlepszym dowodem na to, że nie każdy sequel musi być udany. A może inaczej - jeśli pierwsza część nie była wysokich lotów, to po co pchać się do kręcenia drugiej? Oj, panie Salva... Mnie osobiście "Smakosz" nie przypadł do gustu. Początek wydawał się nawet bardzo dobry, sama fabuła ciekawa, niestety, już na samym wstępie dowiadujemy się kim naprawdę jest siejące grozę monstrum. Tak sobie myślę... co podkusiło mnie, żebym obejrzała "Smakosza 2"?! Akcja filmu rozpoczyna się w momencie ataku potwora na najmłodszego syna Jacka Traggarta. To tragiczne wydarzenie sprawia, że Jack ze zwykłego farmera staje się żądnym zemsty człowiekiem, który cały swój czas poświęca na tropieniu bestii. Zaczyna także prace nad bronią mającą zabić niezidentyfikowanego mordercę jego synka. W tej części posiłkiem monstrum mają paść pasażerowie autokaru (młodzieżowa drużyna koszykarska, ich trenerzy oraz cheerleaderki). W czasie powrotu z meczu ich autobus dwukrotnie "łapie gumę". Za każdym razem w kole tkwi dziwny przedmiot z ozdobą z ludzkich narządów (tu ząb i pępek). Na domiar złego w pewnym momencie ginie im trener drużyny. Jak to oczywiście w horrorach bywa, wszystkich ogarnia paniczny strach, pojawia się także dziwne monstrum porywające ludzi, a na wołanie o pomoc nikt nie odpowiada. No jest jedna osoba - nasz mściciel - farmer Jack ze swoją dzielną drużyną (starszym synem - Jackiem Jr. i psem). I tak można streścić ten film. No szału to tu nie ma... Musze przyznać, że najbardziej zawiodłam się na głównym bohaterze, po którym spodziewałam się o wiele więcej. No Victor Salva nie popisał się w tej kwestii w ogóle. Postać owego potwora nie wymagała wyjątkowych umiejętności aktorskich. Jedynej (i najważniejszej) rzeczy, której mu brakowało to porządnej charakteryzacji, bo to, co zobaczyłam na ekranie, to jedna wielka porażka. Nasze 'monstrum' i jego historia przypominała raczej zwykłą parodię, a nie horror. Efekty specjalne stały na zastraszająco niskim poziomie. To samo można powiedzieć o muzyce, która nie nadawała "Smakoszowi" żadnej grozy. Była taka... bezpłciowa... Aktorstwo? No cóż... przeciętne. Nawet mimo wysiłków całej tej ekipy nie udało się stworzyć wiarygodnych czy ciekawych postaci. Gdybym miała szukać jakiś plusów tego filmu, to nie ukrywam, że byłoby to dla mnie bardzo trudne zadanie. Dlaczego? Bo ja ich tam nie widzę. A jeśli nawet ktoś wyhaczy jakieś, to na pewno nie takie, dla których skusilibyśmy się na ponownie obejrzenie "Smakosza 2". Zapomniałabym wspomnieć jeszcze o postaci Minxie "jasnowidz" Hayes, która szybciutko opowiedziała nam historię życia naszej bestii. To dzięki niej "urok" tajemniczości nagle prysł. No dobra - mogła znać jego cel itp., ale ona zaraz stała się wszechwiedząca!: 'że nie da się go zniszczyć, że to jeszcze nie koniec, że on jeszcze powróci, bo właśnie zapada w swego rodzaju "śpiączkę" - bla, bla, bla... Najbardziej komiczną sceną w tym filmie wydało mi się przybicie Scotta do drzewa. A to dlatego, że mimo iż chciał "rzucić" Deaundre'a na pożarcie bestii, ten pobiegł mu z pomocą. Wątpię, żeby w obliczu takiego zagrożenia, kiedy to wszyscy prawie "sikali w majtki" na widok lecącego monstrum, "Double D" podjął tak heroiczna walkę o uwolnienie Scotta... Szczerze nie polecam tego filmu. "Smakosz 2" to tylko strata czasu. No chyba, że ktoś chce się przekonać, jak marnym jest filmem...