Ich głosu nie słychać w publicznej debacie, nikt się zdecydowanie za nimi nie wstawia i nie walczy o ich prawa, jak to jest w przypadku innych pokrzywdzonych mniejszości. Bo jaki kapitał polityczny można zbić na obronie więźniów? Janusz Mrozowski od kilku lat przedziera się przez korytarze i cele polskich więzień, a efektem jego pracy był między innymi film "Bad Boys. Cela 425" – obraz życia kilku mężczyzn z długoletnimi wyrokami. Teraz powstał film o kobietach z więzienia w śląskim Lublińcu.
Jedna cela, siedem ciasno stłoczonych łóżek, siedem bardzo różnych kobiet. Różnią ich charaktery, doświadczenia i perspektywy na przyszłość. Na małej przestrzeni przebywają razem praktycznie przez 24 godziny na dobę. Te warunki sprawiają, że możemy obserwować ich charaktery skupione jak w soczewce. Bo zamknięcie uwydatnia dominujące cechy osobowości – bez przerwy nie da się udawać. Poza tym w zamknięciu, co wcale się nie wyklucza, przyjmuje się konkretną rolę. Pewny rodzaj gry, przedstawienia (ale nie dla kamery, tylko takiej zwyczajnej, codziennej) też w "Bad Girlsach" widzimy. Role pomiędzy więźniarkami są wyraźnie rozdzielone: recydywistka Bożenka przewodzi całej celi, jedna z młodszych dziewczyn wymaga porad i opieki itp.
Kamera pokazuje nam bohaterki bez przerwy: w zbliżeniach, w półzbliżeniach. Jak omawiają wspólnie każdy detal i każde ważne wydarzenie – planowaną wizytę intymną, problemy zdrowotne, pobyt na przepustce. Jak jedzą, myją się. Poza tym przeklinają na potęgę, gadają bez ogródek o swoich facetach i potrzebach seksualnych. Potrafią wykłócać się o swoje, ale potrafią też okazywać sobie dużo czułości. Oczywiście jak bumerang powraca temat wolności.
Materiały powstawały także nocą – po wyjściu reżysera z celi, gdy zostawiał kamerę więźniarkom. Stąd wzmocniony efekt: w trakcie seansu "Bad Girls" dojmujące staje się niemal fizyczne odczucie, że z celi nie ma gdzie uciec. Ale film pokazuje przede wszystkim próbę prowadzenia w miarę normalnego życia w nienormalnej sytuacji. "Złe dziewczyny" jawią się jako zwyczajne kobiety, które moglibyśmy równie dobrze spotkać po tej stronie murów. Mimo to, pewnie mijając niektóre z nich na ulicy, skwitowalibyśmy je słowem "patologia". Jedna urodziła się w poprawczaku, jako 15-latka zaszła w ciążę. Inna nawet transformację ustrojową przeżyła w więzieniu (świetna jest jej opowieść o tym, jak upadek komunizmu wyglądał zza krat). "Bad Girls" dają nam, widzom, szansę, by wyjść poza powierzchowną kategoryzację, by nie wykluczać więźniarek już na wstępie.
Sam autor rozmywa się w neutralnej narracji, pozostawiając całą przestrzeń swoim bohaterkom. Nietrudno nam będzie domyślić się, że musiały mu głęboko zaufać – choćby pokazując braki w uzębieniu. Za to on nie pyta, która za co siedzi. Jest w ten film (nawet wyraźniej niż w "Bad Boysów") wpisana deklaracja twórcy: nie interesuje mnie, co kiedyś zrobili moi bohaterowie. Nie osądzam ich, tylko pokazuję, jak żyją, jakimi ludźmi są teraz i z jakimi problemami się borykają. Dzięki temu otrzymujemy pogłębiony portret kilku kobiet żyjących w specyficznych warunkach, a nie sensacyjny reportaż telewizyjny. Czy zmian wymaga polskie prawo? Czy kara więzienia czemukolwiek służy? Na te pytania musimy po seansie odpowiedzieć sobie sami.
Jedna cela, siedem ciasno stłoczonych łóżek, siedem bardzo różnych kobiet. Różnią ich charaktery, doświadczenia i perspektywy na przyszłość. Na małej przestrzeni przebywają razem praktycznie przez 24 godziny na dobę. Te warunki sprawiają, że możemy obserwować ich charaktery skupione jak w soczewce. Bo zamknięcie uwydatnia dominujące cechy osobowości – bez przerwy nie da się udawać. Poza tym w zamknięciu, co wcale się nie wyklucza, przyjmuje się konkretną rolę. Pewny rodzaj gry, przedstawienia (ale nie dla kamery, tylko takiej zwyczajnej, codziennej) też w "Bad Girlsach" widzimy. Role pomiędzy więźniarkami są wyraźnie rozdzielone: recydywistka Bożenka przewodzi całej celi, jedna z młodszych dziewczyn wymaga porad i opieki itp.
Kamera pokazuje nam bohaterki bez przerwy: w zbliżeniach, w półzbliżeniach. Jak omawiają wspólnie każdy detal i każde ważne wydarzenie – planowaną wizytę intymną, problemy zdrowotne, pobyt na przepustce. Jak jedzą, myją się. Poza tym przeklinają na potęgę, gadają bez ogródek o swoich facetach i potrzebach seksualnych. Potrafią wykłócać się o swoje, ale potrafią też okazywać sobie dużo czułości. Oczywiście jak bumerang powraca temat wolności.
Materiały powstawały także nocą – po wyjściu reżysera z celi, gdy zostawiał kamerę więźniarkom. Stąd wzmocniony efekt: w trakcie seansu "Bad Girls" dojmujące staje się niemal fizyczne odczucie, że z celi nie ma gdzie uciec. Ale film pokazuje przede wszystkim próbę prowadzenia w miarę normalnego życia w nienormalnej sytuacji. "Złe dziewczyny" jawią się jako zwyczajne kobiety, które moglibyśmy równie dobrze spotkać po tej stronie murów. Mimo to, pewnie mijając niektóre z nich na ulicy, skwitowalibyśmy je słowem "patologia". Jedna urodziła się w poprawczaku, jako 15-latka zaszła w ciążę. Inna nawet transformację ustrojową przeżyła w więzieniu (świetna jest jej opowieść o tym, jak upadek komunizmu wyglądał zza krat). "Bad Girls" dają nam, widzom, szansę, by wyjść poza powierzchowną kategoryzację, by nie wykluczać więźniarek już na wstępie.
Sam autor rozmywa się w neutralnej narracji, pozostawiając całą przestrzeń swoim bohaterkom. Nietrudno nam będzie domyślić się, że musiały mu głęboko zaufać – choćby pokazując braki w uzębieniu. Za to on nie pyta, która za co siedzi. Jest w ten film (nawet wyraźniej niż w "Bad Boysów") wpisana deklaracja twórcy: nie interesuje mnie, co kiedyś zrobili moi bohaterowie. Nie osądzam ich, tylko pokazuję, jak żyją, jakimi ludźmi są teraz i z jakimi problemami się borykają. Dzięki temu otrzymujemy pogłębiony portret kilku kobiet żyjących w specyficznych warunkach, a nie sensacyjny reportaż telewizyjny. Czy zmian wymaga polskie prawo? Czy kara więzienia czemukolwiek służy? Na te pytania musimy po seansie odpowiedzieć sobie sami.
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
