"Zło" to zdecydowanie najlepszy film, który obejrzałam w ciągu ostatnich miesięcy, a obejrzałam ich całkiem sporo. Przez 3/4 filmu doskwierał mi w brzuchu nieprzyjemny uścisk. Podświadomie czułam, że akcja potoczy się jeszcze gorzej, że główny bohater będzie miał jeszcze ciężej. Ostatnio takie odczucia towarzyszyły mi oglądając "Funny Games" Michael Haneke. I właśnie takich wrażeń oczekuję od filmów. "Zło" było niczym torpeda.
Film przedstawia życie Erika, chłopca wychowywanego przez matkę i surowego ojczyma. Po kolejnej bójce w szkole zostaje on odesłany do odległej szkoły z internatem, która ma go nauczyć pokory i zmienić dotychczasowe zachowanie. Ze świata przemocy, którą sam stosował względem młodszych kolegów trafia w miejsce, gdzie staje się ofiarą uczniowskich prześladowań.
Film jest wielopłaszczyznowy i ukazuje tytułowe zło pod różnymi postaciami - bity przez ojca (i ojczyma) Erik przenosi "wartości wychowawcze" z domu do swojego życia w szkole i na ulicy. Cierpi również jego matka, która jest przytłoczona kolejnym partnerami. Jest też tzw. fala w szkole, która jest zwyczajem, a zarazem przywilejem starszych roczników. Znęcanie się fizyczne nad pierwszakami jest niczym w porównaniu z psychicznymi katorgami, które przechodzą uczniowie, ku zadowoleniu i powszechnej akceptacji nauczycieli. Mamy do czynienia ze złem obojętności na los drugiej osoby, nawet kolegi ze szkolnej ławki. A przede wszystkim mamy walkę jednostki ze złym systemem, która jest w stanie poświęcić się dla obrony własnego honoru i godności. Od pierwszych minut filmu Erik wyda się widzowi osobą pozbawioną wszelkich skrupułów i stosującą własny kodeks moralny. Wraz z rozwojem akcji bohater ten zostanie poddany ciężkim próbom i będzie zmuszony stawić czoło czemuś, w czym sam brał wcześniej udział.
Wielki atutem tego filmu jest postawienie widza w sytuacji, w której musi on sam ocenić, czy to, co widzi, jest moralne, czy też przekracza granicę. Cały film "Zło" skłania do zadania sobie pytania: co ja bym zrobił/zrobiła na miejscu Erika? Ilu z nas nadstawiałoby drugi policzek, by spełnić daną obietnicę? Ilu z nas zna jeszcze znaczenie słowa honor? Scena, w której Erik dzwoni do matki, żeby nie iść się w tym czasie bić, zapadła mi głęboko w pamięć.
"Zło" daje widzowi nietypowe emocje. Są niemiłe, wiercą dziurę w brzuchu i umyśle. I w tym tkwi piękno tego filmu. Nominacja do Oscara to za mało.
Film przedstawia życie Erika, chłopca wychowywanego przez matkę i surowego ojczyma. Po kolejnej bójce w szkole zostaje on odesłany do odległej szkoły z internatem, która ma go nauczyć pokory i zmienić dotychczasowe zachowanie. Ze świata przemocy, którą sam stosował względem młodszych kolegów trafia w miejsce, gdzie staje się ofiarą uczniowskich prześladowań.
Film jest wielopłaszczyznowy i ukazuje tytułowe zło pod różnymi postaciami - bity przez ojca (i ojczyma) Erik przenosi "wartości wychowawcze" z domu do swojego życia w szkole i na ulicy. Cierpi również jego matka, która jest przytłoczona kolejnym partnerami. Jest też tzw. fala w szkole, która jest zwyczajem, a zarazem przywilejem starszych roczników. Znęcanie się fizyczne nad pierwszakami jest niczym w porównaniu z psychicznymi katorgami, które przechodzą uczniowie, ku zadowoleniu i powszechnej akceptacji nauczycieli. Mamy do czynienia ze złem obojętności na los drugiej osoby, nawet kolegi ze szkolnej ławki. A przede wszystkim mamy walkę jednostki ze złym systemem, która jest w stanie poświęcić się dla obrony własnego honoru i godności. Od pierwszych minut filmu Erik wyda się widzowi osobą pozbawioną wszelkich skrupułów i stosującą własny kodeks moralny. Wraz z rozwojem akcji bohater ten zostanie poddany ciężkim próbom i będzie zmuszony stawić czoło czemuś, w czym sam brał wcześniej udział.
Wielki atutem tego filmu jest postawienie widza w sytuacji, w której musi on sam ocenić, czy to, co widzi, jest moralne, czy też przekracza granicę. Cały film "Zło" skłania do zadania sobie pytania: co ja bym zrobił/zrobiła na miejscu Erika? Ilu z nas nadstawiałoby drugi policzek, by spełnić daną obietnicę? Ilu z nas zna jeszcze znaczenie słowa honor? Scena, w której Erik dzwoni do matki, żeby nie iść się w tym czasie bić, zapadła mi głęboko w pamięć.
"Zło" daje widzowi nietypowe emocje. Są niemiłe, wiercą dziurę w brzuchu i umyśle. I w tym tkwi piękno tego filmu. Nominacja do Oscara to za mało.
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Recenzja Zło (2003)
Niesamowity film, tylko końcówka nie takaFilm "Zło" jest współczesnym moralitetem, którego akcja rozgrywa się w szkole prywatnej w latach 50. XX... czytaj więcej
Recenzja Zło (2003)
"Jedna kropla zła nasącza całe nasze dobro"Oglądając film pt. "Zło" w reżyserii Mikaela Håfströma, przenosimy się w lata 50. ubiegłego wieku.... czytaj więcej
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
