Recenzja filmu

Bunkier SS (2001)

Powstało wiele filmów wojennych opisujących II wojnę światową. Większość z nich pokazuje głównie działania wojenne i efektowne sceny bitewne. "Bunkier SS" jest filmem nieco innego typu. Można zaklasyfikować go jako film z pogranicza horroru-thrillera osadzonego w realiach II wojny światowej, gdyż czerpie wiele z tych gatunków. Akcja rozgrywa się w Ardenach w roku 1944. Do opuszczonego, niemieckiego bunkra dociera grupa niemieckich żołnierzy powracających z frontu. Pod naporem aliantów Niemcy wycofują się, a pierścień wokół nich się zacieśnia. Załogę bunkra stanowią starzec i kilkunastoletni chłopak. Kiedy okazuje się, że alianci zbliżają się do bunkra, załoga decyduje się na desperacką ucieczkę przez lochy bunkra, stanowiące jednocześnie jedyną drogę ucieczki. Lochy kryją jednak mroczną tajemnicę, a jedynym wrogiem uciekinierów, nie będą od teraz już tylko alianci, a ich własny strach... Tego wieczoru, gdy do bunkra przybyli Niemcy i zdecydowali się na wędrówkę przez lochy, starzec zaczął snuć swą opowieść. Tragedia sprzed wielu lat stała się początkiem straszliwej klątwy. Otóż, gdy przez całą XIV-wieczną Europę przeszła zaraza "czarnej śmierci" pewna wioska cudem uniknęła epidemii. Do czasu, kiedy w wiosce pojawił się obcy, w ciągu kilku dni część mieszkańców zachorowała. Cudzoziemiec zaczął podburzać wieśniaków do odosobnienia chorych. Przekonał ich do najgorszego: zamordowano wszystkich chorych, chorych ciała poćwiartowano i zakopano w bezimiennym, masowym grobowcu. Później w tym samym miejscu wybudowano ów bunkier. Historia ta może wzbudzać strach, obrzydzenie, ale również jest przestrogą. Przestrogą, aby nie wchodzić do lochów i nie naruszać spokoju zmarłych. Jednak okrążeni i zdesperowani żołnierze nie dają wiary słowom starca i schodzą do podziemi. Sama niemiecka załoga ma na swoim sumieniu wiele zbrodni. Przed laty jeden z żołnierzy stanął w plutonie egzekucyjnym i zamordował kolegę - skazanego na śmierć za dezercję. Wspomnienie tego wydarzenia nie daje mu spokoju, również w podziemiach bunkra przyjdzie mu rozliczyć się z własnym sumieniem. Nie wszystkim jest pisane przeżyć i wyjść z podziemi, bowiem to, co czai się tam na dole, zbierze swoje krwawe żniwo. Nie należy naruszać spokoju zmarłych. Film "Bunkier SS" to niekonwencjonalna mieszanka kina wojennego z dobrym filmem grozy. Osadzona na twardym gruncie historia nie daje widzowi chwili wytchnienia. Film porusza problem sfery psychologicznej człowieka, jakim jest zwykły strach. Jak się okazuje, strach potrafi zniszczyć, a nawet zabić. Powszechnie wiadomo, że żyjąc w zamknięciu i odosobnieniu człowiek dziczeje. W samotności bardziej podatny jest na to, co sam wykreuje w swoim umyśle, a ciągła obawa przed wrogiem i świadomość tragedii z opowieści w końcu staną się jedyną troską. Z tej strony film może podchodzić pod dramat psychologiczny, a w połączeniu z wojną, swoisty obraz wojny pozycyjnej, która jest tyle straszniejsza, gdyż niszczy człowieka psychicznie, od wewnątrz. Człowiek, który wszedł do tego bunkra kilka lat temu, a starzec, jakim zastają go żołnierze, to już dwie różne osoby. Film "Bunkier SS" serwuje widzowi porządną dawkę emocji. Odrobina grozy i nieprzerwana akcja tworzą klimat niepewności i zagrożenia. Pytanie, czy zdecydujesz się wejść do bunkra i poznać jego tajemnicę?