Hasło reklamowe na plakacie głosi, że "Dino mama" to komedia sprzed epoki lodowcowej. Gdyby zamienić słowo "komedia" na "animacja", wszystko by się zgadzało. Pod względem wizualnym zrealizowany przez Jankesów i Koreańczyków film wygląda tak, jakby powstał przed dziesięcioma laty. Zaś dekada to w świecie animacji komputerowych cała wieczność. Osoby szukające w kinie przede wszystkim uczty dla oka nie powinny spodziewać się tym razem cudów niewidów.
Znacznie lepiej będą bawić się widzowie lubiący wynajdywać na ekranie cytaty z klasyki X Muzy. W "Dino mamie" dopatrzą się przytoczeń m.in. z "Parku jurajskiego", "Powrotu do przyszłości" i "Gremlinów". Po takim zestawie nietrudno wywnioskować, że głównym źródłem inspiracji dla twórców było kino Nowej Przygody. Wśród bohaterów nie mogło zabraknąć żądnych wrażeń małolatów, nadopiekuńczych rodziców i szalonych naukowców. Dodajcie do tego wehikuł w czasie, niespodziewaną wycieczkę do prehistorii, spotkanie z dinozaurami (w tym tytułową mamuśką z ostrymi szponami i wielką szczęką), a otrzymacie przyzwoitą, trzymającą w napięciu rozrywkę dla całej rodziny. Chociaż... Chyba trochę się zagalopowałem. Pojedynki przerośniętych gadów, w trakcie których przeciwnicy raczą się rozgrzaną smołą albo zrzucają się z wysokości, mogą solidnie napędzić pietra publice do lat siedmiu.
Ekranowa rozróba skrywa, oczywiście, morał dla dużych i małych. Ci pierwsi zrozumieją, że dzieciaki muszą czasem złapać oddech i nie mogą ciągle znajdować się pod kontrolą dorosłych. Ci drudzy dowiedzą się z filmu, iż nie warto być egoistą, rodzina to podstawa, a starzy bywają czasem wkurzający, ale chodzi im wyłącznie o dobro pociech. "Dino mama" to jednak przede wszystkim pochwała macierzyństwa. Samica tyranozaura i samotna matka z przyszłości kochają swoje potomstwo tak samo i gotowe są na wszystko, by je ocalić. Scena, w której obie panie po raz pierwszy stają naprzeciwko siebie, przypomniała mi analogiczny obraz z "Obcych: Decydującego starcia". W horrorze Camerona płeć piękna szła na noże. W animacji Johna Kafki i Yoon-suk Choi paniom udaje się na szczęście nawiązać porozumienie ponad podziałami. All You Need Is Love!
Znacznie lepiej będą bawić się widzowie lubiący wynajdywać na ekranie cytaty z klasyki X Muzy. W "Dino mamie" dopatrzą się przytoczeń m.in. z "Parku jurajskiego", "Powrotu do przyszłości" i "Gremlinów". Po takim zestawie nietrudno wywnioskować, że głównym źródłem inspiracji dla twórców było kino Nowej Przygody. Wśród bohaterów nie mogło zabraknąć żądnych wrażeń małolatów, nadopiekuńczych rodziców i szalonych naukowców. Dodajcie do tego wehikuł w czasie, niespodziewaną wycieczkę do prehistorii, spotkanie z dinozaurami (w tym tytułową mamuśką z ostrymi szponami i wielką szczęką), a otrzymacie przyzwoitą, trzymającą w napięciu rozrywkę dla całej rodziny. Chociaż... Chyba trochę się zagalopowałem. Pojedynki przerośniętych gadów, w trakcie których przeciwnicy raczą się rozgrzaną smołą albo zrzucają się z wysokości, mogą solidnie napędzić pietra publice do lat siedmiu.
Ekranowa rozróba skrywa, oczywiście, morał dla dużych i małych. Ci pierwsi zrozumieją, że dzieciaki muszą czasem złapać oddech i nie mogą ciągle znajdować się pod kontrolą dorosłych. Ci drudzy dowiedzą się z filmu, iż nie warto być egoistą, rodzina to podstawa, a starzy bywają czasem wkurzający, ale chodzi im wyłącznie o dobro pociech. "Dino mama" to jednak przede wszystkim pochwała macierzyństwa. Samica tyranozaura i samotna matka z przyszłości kochają swoje potomstwo tak samo i gotowe są na wszystko, by je ocalić. Scena, w której obie panie po raz pierwszy stają naprzeciwko siebie, przypomniała mi analogiczny obraz z "Obcych: Decydującego starcia". W horrorze Camerona płeć piękna szła na noże. W animacji Johna Kafki i Yoon-suk Choi paniom udaje się na szczęście nawiązać porozumienie ponad podziałami. All You Need Is Love!
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
