Recenzja filmu

Wariaci z Karaibów (2003)

Trzeba wykazać się sporą fantazją, żeby oryginalny tytuł filmu "Kto zabił Pamelę Rose?" przerobić na "Wariaci z Karaibów". Z "Piratami z Karaibów" nie łączy go nic, a i do akcji filmu Oliviera i Kada ma się on nijak. Bohaterami "Wariatów z Karaibów" są Bullit i Ripper, agenci FBI (jeden bardziej gamoniowaty od drugiego), którzy zostają wysłani do małej amerykańskiego miasteczka, aby wyjaśnić sprawę zabójstwa striptizerki, Pameli Rose. W główne role wcieli się Kad Merad i Olivier Baroux, gwiazdy telewizyjnej komedii francuskiej, oni również napisali scenariusz. Film jest parodią amerykańskiego kina sensacyjnego, starszego i tego współczesnego. Przez blisko 100 minut przypatrujemy się poczynaniom dwóch policyjnych asów, a ściślej mówiąc ich piramidalnej głupocie, odnajdując nawiązania do takich produkcji jak "Miasteczko Twin Peaks" czy "Siedem". Zainteresowanym radzę pobawić się w dalsze szukanie tropów i podobieństw. Podobno zamiarem twórców nie było parodiowanie konkretnych scen z filmów, ale cała amerykańska otoczka miała nas rozśmieszać. Ale szczerze mówiąc nie bardzo rozśmiesza. Stereotypowi bohaterowie, niewybredne absurdalne dowcipy, dialogi udające dowcipną grę słów, w rzeczywistości brzmiące miejscami jak mało zabawny bełkot, z którego niewiele wynika. To może skutecznie zniechęcić do oglądania filmu. Zresztą najbardziej męczące jest chyba ogromne zagęszczenie gagów, którym w zamierzeniu miały towarzyszyć salwy śmiechu. Co chwile przydarza się bohaterom "nowa zabawna przygoda", a każda kolejna mniej zabawna od poprzedniej. Niewyszukane żarty, w których bohater w obcym domu bierze lusterko do ręki i patrząc w nie twierdzi, że nie rozumie dlaczego tu stoi jego zdjęcie, jakoś do mnie nie trafiają. Oglądając tego rodzaju przyciężkie dowcipasy trudno jakoś szczególnie się rozbawić. Być może francuscy fani duetu Olivier i Kad docenią wysiłek twórców.