Recenzja filmu
Bo czasem dobre związki mają problemy
Film został napisany i wyreżyserowany przez jedną osobę, jest nim Ned Benson,nie jestto jego pierwszy film, a raczej filmy, bo cała historia zawarta jest w trzech filmach, a to jest pierwszy z nich, choć żaden poprzedni nie zdobył takiej sławy jak ten. Niestety nie byłonam go dane ujrzećw naszych kinach,szkoda.
Jest mężczyzna i jest kobieta. Na początku widzimy ich za czasów szczęśliwego związku, aby już w kolejnej scenie, któradzieje się jakiś czas później, zastać ich w mniej kolorowej sytuacji. Okazuje się, że Eleanor (Jessica Chastain) cierpi na coś w rodzaju depresji, co udowadnia w kolejnej scenie. Natomiast nasz główny bohater (James McAvoy) nie potrafi jej pomóc, a przynajmniejw taki sposób można pomyśleć o tej historiina samym jejpoczątku, bow miarę upływu czasudowiadujemy się więcej oich sytuacji. Wszystkoto jestpóźniejzgrabnie wyjaśnione w dialogach między postaciami. Potem, tak jak w tytule, żona musi zniknąć, tracąc na jakiś czas kontakt ze swym małżonkiem. Ten, podczas jej nieobecności, stara się znaleźć lek na ich kłopoty, a do tegopróbuje pomóc sobie samemu.
Aktorstwo stoi tutaj na wysokim poziomie, McAvoy, jak chybaw każdym filmie, dobrze odgrywa swoją rolę. Tak samo jest z Chastain. Przez zdecydowaną większość czasu nie występują razem na ekranie, ale kiedy już zdarzy się taka scena, to zdecydowanie czuć chemię między tą dwójką. Drugoplanowi aktorzy także wypadają całkiem nieźle. Każdy ma do spełnienia swoją rolę, nie są to tylko postacie, które zostały napisane z potrzeby poprowadzenia głównego wątku, nie mając przy tym własnej osobowości, albo, czym gorsza,posiadają osobowościstereotypowe, jak to często bywaw takich przypadkach.
Jeśli chodzi o stronę techniczną, to nie ma tutaj żadnych rewelacji, jest po prostu dobrze. Choć chciałbym tutaj wtrącić zdanie o muzyce, która była naprawdę dobra. Utwory wydawały się jakby specjalnie napisane do tego filmu, choć w rzeczywistości było inaczej. Świetnie tworzą klimat scen i dobrze komponują się z emocjami, jakie przeżywają bohaterowie.
Ned Bensonwiedział, co chciał pokazać, i to zrobił. Z gracją balansuje między dramatem, jaki przeżywają bohaterowie, a luźnym charakterem tego dzieła. Potrafi zainteresować wydarzeniami oraz nie pozwala, aby jego produkcję zjadły utarte do bólu schematy.
Jest mężczyzna i jest kobieta. Na początku widzimy ich za czasów szczęśliwego związku, aby już w kolejnej scenie, któradzieje się jakiś czas później, zastać ich w mniej kolorowej sytuacji. Okazuje się, że Eleanor (Jessica Chastain) cierpi na coś w rodzaju depresji, co udowadnia w kolejnej scenie. Natomiast nasz główny bohater (James McAvoy) nie potrafi jej pomóc, a przynajmniejw taki sposób można pomyśleć o tej historiina samym jejpoczątku, bow miarę upływu czasudowiadujemy się więcej oich sytuacji. Wszystkoto jestpóźniejzgrabnie wyjaśnione w dialogach między postaciami. Potem, tak jak w tytule, żona musi zniknąć, tracąc na jakiś czas kontakt ze swym małżonkiem. Ten, podczas jej nieobecności, stara się znaleźć lek na ich kłopoty, a do tegopróbuje pomóc sobie samemu.
Aktorstwo stoi tutaj na wysokim poziomie, McAvoy, jak chybaw każdym filmie, dobrze odgrywa swoją rolę. Tak samo jest z Chastain. Przez zdecydowaną większość czasu nie występują razem na ekranie, ale kiedy już zdarzy się taka scena, to zdecydowanie czuć chemię między tą dwójką. Drugoplanowi aktorzy także wypadają całkiem nieźle. Każdy ma do spełnienia swoją rolę, nie są to tylko postacie, które zostały napisane z potrzeby poprowadzenia głównego wątku, nie mając przy tym własnej osobowości, albo, czym gorsza,posiadają osobowościstereotypowe, jak to często bywaw takich przypadkach.
Jeśli chodzi o stronę techniczną, to nie ma tutaj żadnych rewelacji, jest po prostu dobrze. Choć chciałbym tutaj wtrącić zdanie o muzyce, która była naprawdę dobra. Utwory wydawały się jakby specjalnie napisane do tego filmu, choć w rzeczywistości było inaczej. Świetnie tworzą klimat scen i dobrze komponują się z emocjami, jakie przeżywają bohaterowie.
Ned Bensonwiedział, co chciał pokazać, i to zrobił. Z gracją balansuje między dramatem, jaki przeżywają bohaterowie, a luźnym charakterem tego dzieła. Potrafi zainteresować wydarzeniami oraz nie pozwala, aby jego produkcję zjadły utarte do bólu schematy.
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
