Recenzja filmu

Obcy kontra Predator 2 (2007)

W pewnej miejscowości w stanie Kolorado rozbija się statek kosmiczny przewożący hybrydę Obcych i Predatorów. Na miejsce katastrofy zostaje wysłany Predator, którego celem jest zlikwidowanie hybrydy zagrażającej obu gatunkom. Rząd amerykański, chcąc unicestwić obce rasy, rozważa, czy sięgnąć po wszelkie dostępne środki, nie wyłączając zbombardowania miasteczka. Mieszkańcy miasteczka, armia jak i oba gatunki stoczą zaciętą walkę o przetrwanie. Zmiana reżysera była chyba najlepszą decyzją, którą podęła wytwórnia FOX. I tak Paula W.S. Andersona zastąpili bracia Colin i Greg Strause, dla których był to reżyserski debiut. Czy debiut był udany? Cóż, opinie na ten temat są podzielone. Jedni twierdzą, że bracia Strause w ogóle nie powinni brać się za tworzenie filmów fabularnych i pozostać przy reklamówkach, kolejni uważają, że ich debiut był udany, a jeszcze inni (do których zaliczam się ja) twierdzą, że wszystkim nieścisłością winny jest nasz superscenarzysta Shane Salerno, który jest odpowiedzialny za skrypty do takich 'hitów', jak obydwie odsłony filmowego cyklu "Obcy kontra Predator" oraz "Ghost Rider". Scenariusz autorstwa pana Salerno, którego bracia Strause chcąc lub nie chcąc, musieli zrealizować bombarduje widza podczas seansu głupotami takimi jak kilkuminutowy cykl rozwojowy Xenomorpha oraz jego hybrydy z Predatorem zwanej PredAlienem, sygnał o potrzebie pomocy wysłany od Predatorów w rozbitym statku szybciej dociera na planetę Predatorów, która pewnie znajduje się na drugim końcu Galaktyki niż na Statek-Matkę, który znajduje się w obrębie naszego układu słonecznego, Gwardia narodowa przybywa w przeciągu 5 minut, a wszystkie Xenomorphy słuchają się PredAliena, mimo iż nie wywodzi się od królewskiego zarodnika i na dodatek potrafi wytwarzać własne embriony (i infekować nimi ciężarne kobiety - wyjątkowo niesmaczna scena) itp. Podobne przykłady można by wymieniać. Należy nadmienić jeszcze o bezmyślnym kopiowaniu poszczególnych scen z poprzednich części, które to ktoś pięknie nazwał "nawiązaniami". Nawiązania powinny być ukrytymi smaczkami, które fani obu serii mogliby wyłapywać i to by była znakomita frajda, a w zamian tego dostajemy bezmyślnie skopiowane sceny. Piszę "bezmyślnie skopiowane", ponieważ niektóre sceny są nakręcone DOKŁADNIE tak samo jak w pierwszym "Predatorze" oraz w filmach "Obcy - Decydujące starcie" i "Obcy 3". Ale mimo wszystkich mankamentów scenariusza najsłabszym ogniwem są bohaterowie ludzcy. Postacie są przerysowane, wtórne i zagrane bez najmniejszego cienia emocji. Większość scen, które ukazują nam życie postaci są zrealizowane w konwencji "American Pie". Wielkie brawa należą się za powrót do starego designu Predatora, który powrócił do normalnego stanu rzeczy, który po przeróbkach na potrzemy pierwszej odsłony cyklu został złagodzony (ponoć oryginalny wygląd był zbyt drastyczny dla dzieci). Do najmocniejszych części filmu należą wszystkie starcia z udziałem obu ras kosmicznych potworów oraz muzyka. Brian Tyler doskonale się spisał przy skomponowaniu ścieżki dźwiękowej do filmu, choć ta momentami (tylko "momentami") próbuje naśladować tą z poprzednich filmów, to i tak należą mu się wielkie brawa. Film mogę polecić tym, dla których najważniejsze w filmie są sceny akcji, bo w zasadzie nic lepszego ten film do zaoferowania nie ma. Całej reszcie, a w szczególności fanom obu serii stanowczo odradzam seans, bo ten film nie niesie w sobie tego niezapomnianego klimatu grozy oraz tego napięcia, które razem sprawiły, iż filmy z obydwoma stworami przeszły do kanonu klasyki kina.