Recenzja filmu

Marsjanie atakują! (1996)
Tim Burton
Jack Nicholson
Glenn Close

Marsjanie już po ciebie idą

W orbicie okołoziemskiej zostaje wykryta cała armada statków pozaziemskich. Poznajemy szybko głównych bohaterów. Miliony ludzi nie mogą się doczekać pokojowego, jak wierzą, spotkania światów.
W orbicie okołoziemskiej zostaje wykryta cała armada statków pozaziemskich. Poznajemy szybko głównych bohaterów. Miliony ludzi nie mogą się doczekać pokojowego, jak wierzą, spotkania światów. Dochodzi do niego na pustyni w Nevadzie. Mali przybysze oświadczają, że przybywają w pokoju. Jeden z pacyfistów wypuszcza nawet gołąbka pokoju. Marsjanie szybko na to reagują... i wtedy zaczyna się masakra. Prezydent USA próbuje pokojowo zażegnać konflikt, jednak nic z tego nie wychodzi. Żadna armia nie radzi sobie z nimi... Kwaczący jak kaczory kosmici sieją terror... Czy ostatnią nadzieją ludzkości jest nierozgarnięty młodzian, jego babcia, i... jodłowanie Slima? Poprzednia recenzja prezentowała krytyczną ocenę tego filmu, teraz dla odmiany będzie entuzjazm. Po pierwsze ten film jest komedią! Czarną komedią, pastiszem sci-fi! W latach 50. powstało wiele kiczowatych tanich produkcji, pełnych schematów, tandetnych efektów i drewnianego aktorstwa, do których w zabawny sposób odnosi się film "Marsjanie atakują!". Jest on też jednak kpiną z nie mniej tandetnych superprodukcji napakowanych F/X, a także z show-biznesu, polityki, o czym szerzej za chwilę. Tylko czy da się coś wykrzesać z ogranych schematów i kiczu tamtych lat? Oczywiście, pod warunkiem, że się z nich zakpi, i jeśli nazywa się Tim Burton. A więc nie science fiction tylko komedia. Dowody? Proszę bardzo: niezbyt inteligentna dziennikarka mody (kpina z show-biznesu), profesor Donald Kessler, szarmancki, inteligentny, ale co do intencji Marsjan - naiwny jak dziecko (kpina z naukowców i entuzjastów programu UFO), kpina z romansu (w takich filmach zwykle kończyło się to uściskiem miłosnym głównych bohaterów - jeśli to nie jest parodia to ja jestem kaczor), pastisz "amerykańskiego patrioty" - niezbyt inteligentny chłopak ginie z własnej głupoty, ale za to z amerykańską flagą - więc jest bohaterem narodowym, parodia "tępych wojskowych" - generał najchętniej wysłałby na tych kosmitów cały arsenał nuklearny - kpina z ich braku inteligencji, kpina z charyzmatycznego prezydenta i jego przemówień do narodu, które dla Marsjan nic nie znaczą - vide przemówienie prezydenta w schronie i reakcja obcych. W końcu schemat "dzielnego, ale niedocenianego młodzieńca, który ratuje świat", obowiązkowo z przedstawicielką płci pięknej. Tyle że jest nią... jego babcia. Osobna kwestia to sami kosmici. Gdyby reżyser chciał, byśmy się ich bali, uczyniłby ich tajemniczymi i mrocznymi stworami. Gdyby ich statki miały nas straszyć, nie musiałyby być tandetne. Gdyby ich ataki miały być pompatyczne, to by były inne niż w filmie (scena z Taj Mahal i parę innych, o których nie powiem, by nie psuć zabawy). Gdyby ich przywódca miał wzbudzać respekt, nie widzielibyśmy go, ale znali jego okrucieństwa, zamiast... przeglądania "Playboya". A tutaj kosmici są tandetni i o to chodzi. Właśnie tacy mieli być. Zresztą, kto potraktowałby tych kosmitów poważnie? To ich kwaczenie, wielkie mózgi, chuderlactwo i ogólne zachowania - to ośmieszenie przybyszów z kosmosu. I to celowe. A to duża zaleta, bo powstaje coraz więcej filmów, w których widzowie śmieją się w momentach, podczas których nie miało być śmiesznie... Całe szczęście to nie dotyczy tego obrazu. Scenariusz pozornie banalny i durnowaty - pozornie, bo to element parodii, teksty tak durne, że aż śmieszne (i paradoksalnie inteligentne!). Reżyser śmieje się w niej z prawie całej popkultury. Niemal każdego jej aspektu. A w szczególności mediów i polityki. Sporo jest ukrytych żartów, które trzeba dostrzec, żeby zrozumieć kunszt reżyserski Burtona (np. stacja GNN, która jest obecna przy pierwszym lądowaniu). Pozostałe zarzuty, czyli rzekomo "kiepskie" efekty i gwiazdorska obsada również można wytłumaczyć konwencją inteligentnej komedii. Nie rozśmieszyły was te eksperymenty obcych? To też parodia, tylko że wiary Amerykanów, że "ufoki" dokonują na nas eksperymentów. Co do efektów, to ich wygląd to kwintesencja kiczu lat pięćdziesiątych. Gdyby to był zwykły blockbuster, byłby to dzisiejszy kicz. Ale ten film to hołd dla Eda Wooda - człowieka, który praktycznie stworzył taki rodzaj kiczu, jaki był na początku zimnej wojny, taki który dziś nas śmieszy (wtedy pewnie też). No i jakby nie patrzeć, jest to film "przedmatriksowski" i "przedshrekowy" - wtedy efekty komputerowe nie były tak wspaniałe jak dziś. Ten film ma już ponad 10 lat, i trudno o to winić efekty. Co do obsady, fakt jest gwiazdorska, i uważam dobrze zagrana. Może to rzekome zniechęcenie, to kolejna mistrzowska parodia, tym razem gry aktorów w innych superprodukcjach? Poza tym aktorzy wcielili się w stereotypowe (wyśmiane) postacie, i dlatego widzowie mieli do nich kredyt zaufania. W ich rolach jest sporo autoironii i wzbudzają śmiech (film spełnił swą rolę!). A przy okazji obsady, któryś z użytkowników dostrzegł, że rola Annette Bening jest nawiązaniem do Lei Thompson z "Powrotu do przyszłości". Takich smaczków jest więcej. A znając produkcje Burtona, nie są one dziełem przypadku. Warto zauważyć jeszcze jedną rzecz. W wielu scenach dostrzec można satyrę na amerykańskie społeczeństwo (niegrzeczni chłopcy, którzy grali w salonie gier, walą do Marsjan nie lepiej niż wyszkoleni agenci Secret Service) oraz autoironii. Film, pozornie durna i komercyjna superprodukcja, jest w istocie parodią pustych, komercyjnych superprodukcji! Podsumowując, "Marsjanie atakują!" to film bardzo dobry i przemyślany, utrzymany w konwencji tandety i kiczu. Kiedy byłem mały, straszył mnie, później zachwycał, teraz, gdy jestem prawie dorosły, rozśmiesza mnie. Nigdy jednak nie przestał mi się podobać. I to jest chyba najlepsza rekomendacja dla tego filmu. Przeznaczony jest przede wszystkim dla ludzi, którzy dostrzegą w nim komedię. Bo ci, którzy idą na widowisko sci-fi, mogą się rozczarować i nie docenić talentu "czarodzieja z Burbank".
1 10
Moja ocena:
10
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Tim Burton zawsze wzbudzał kontrowersje, co po raz kolejny udowodnił produkcją o wdzięcznie brzmiącym... czytaj więcej
Tim Burton jest reżyserem należącym do nielicznej grupy twórców niszowych, którym udało się przebić do... czytaj więcej

Pobierz aplikację Filmwebu!

Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
phones