Recenzja filmu

Życie i cała reszta (2003)

Film obejrzałem już jakiś czas temu i szczerze powiedziawszy - jest niesamowity. Nie podejrzewałem, że takie trio zrobi tak dobry film. Jason Biggs jest niesamowitym młodym aktorem, z którym identyfikuje się większość młodych ludzi. Znamy wiele filmów komediowych z jego udziałem, ale chyba po raz pierwszy zagrał w tak trudnym filmie. Woody Allen nie jest człowiekiem, którego łatwo zrozumieć. Świadczy o tym sam fakt słownictwa, jakiego używa i humor, jaki prezentuje. Polemizowałbym z uznaniem tego filmu za komedię. Dlaczego? Nie wiele w nim śmiesznych zabawnych gagów, do których przyzwyczaił nas Jason Biggs. Tutaj raczej zetkniemy się z życiem, druzgocącym i zaskakującym życiem współczesnej młodzieży. A przecież do takich ludzi jest chyba adresowany ten film. "My" (młodzi - nie będziemy się z tego śmiać, raczej się przerazimy. Który chłopak chciałby mieć tak skomplikowane życie seksualne? Litości - mimo że Christina Ricci jest wykreowana na niesamowicie słodką i pociągającą kobietkę, to raczej nie chciałbym wiązać z nią swojej przyszłości. No i w dodatku jej relacje z matką. To tak jakby Ferdydurke w wersji Woody'ego Allena. Może nie do końca, ale uważni widzowie znajdą powiązania. Film jest godny uwagi, dotyka bardzo ważnych problemów ludzi wkraczających w dorosłe życie. Wyjaśnia co robić... a raczej, jak powiedział Allen: "Wszyscy będą zadawać pytania... oraz będą mówić, co masz robić albo czego nie. Ale nie sprzeczaj się z nimi. Powiedz, "Tak to świetny pomysł" a rób to, co sam chcesz zrobić". Świetna sentencja, tylko nie sprzyja społeczeństwu, a tym bardziej miłości. Jest to naiwne, ale zarazem bardzo mądre. Ten film trzeba obejrzeć, wtedy różne sprawy w życiu okażą się łatwiejsze i prostsze do rozwiązania.