Recenzja wyd. DVD filmu

Ulice strachu: Krwawa Mary (2005)

Dodawanie kolejnych liczb do tytułów znanych filmów to już dziś dobrze znana praktyka. Czasem jednak zastanawia mnie, czy ktoś jest jeszcze w stanie nabrać się na ten numer. Jeżeli tak, to po obejrzeniu "Urban Legends: Bloody Mary" grono tychże osób zapewne zmaleje. Film nie ma absolutnie niczego wspólnego z nie najgorszym horrorem "Urban Legend" (znanym u nas jako "Ulice strachu") z 1998 roku. Nie tylko nie ma tu żadnej postaci znanej z pierwszej części, lecz sam szkielet fabularny w niczym nie przypomina historii przedstawionej w oryginale. Zresztą trudno tu mówić o jakiejkolwiek fabule. Opowiastka o duchu mordującym w takt infantylnej piosenki z lat sześćdziesiątych jest nie tylko naciągana, lecz przerażająco nudna. Samo finałowe zaskoczenie ma raczej charakter komediowy. Każdy (zapewniam każdy!) domyśli się rozwiązania tak banalnej zagadki, jaka jest przedstawiona w tej porażająco słabej produkcji. Sam scenariusz rzadko jest jednak gwoździem do trumny w przypadku typowego horroru. Dobrą produkcję może uratować dobre wykonanie. Tu jednak nie ma o tym w ogóle mowy. Poszczególne sceny rażą sztucznością wykonania i przypominają tanie filmy amatorskie z ubiegłego wieku. Wspomnę tu chociażby sekwencję ataku pająków. Twórcy mogli sobie po prostu ją odpuścić, a nie męczyć nas najbardziej nieudolnym wykorzystaniem techniki komputerowej w filmie. Takich przykładów można by mnożyć w nieskończoność. Aktorstwo w "Urban Legends: Bloody Mary" stoi na przerażająco niskim poziomie. Aktorka wcielająca się w główną rolę jest nie tylko irytująca, lecz przede wszystkim bardzo nienaturalna. Trudno jej kibicować w odkrywaniu prawdy, zwłaszcza, że jej inteligencja pozostawia wiele do życzenia. To, do czego dochodzi bohaterka w samym zakończeniu, widz wie już na samym początku seansu. Reszta obsady jest równie nieudolna i nie ma tu od tej zasady żadnego wyjątku. Z kolei ścieżka dźwiękowa opiera się jedynie na powtarzaniu w kółko tej samej melodii, która notabene podkreśla jedynie tandetny charakter całej produkcji. Te wszystkie wady sprawiają, że "Urban Legends: Bloody Mary" ogląda się po prostu źle. Jako horror jest to widowisko kompletnie nieprzerażające. Brak tu jakiegokolwiek napięcia nie, mówiąc już o suspensie. Podziwiam tych, którzy wytrzymają do końca emisji bez odruchu ziewania. Mnie się to nie udało. Horrorom można wiele zarzucać. Często jednak to, co jest uważane za wadę, w istocie jest zaletą reprezentanta tego specyficznego gatunku. Patrząc jednak na "Urban Legends: Bloody Mary", można stwierdzić, że jedyne, co jest w nim dobre, to to, że się kiedyś kończy.