Recenzja filmu

Jeszcze raz (2008)

Kolejna komedia romantyczna, po której obiecywano nam dobre kino, śmiech zrywający boki i zabawę po pachy. Tym bardziej, że zatrudniono do realizacji naprawdę dobrych aktorów młodego i średniego pokolenia, znanych z innych filmów i popularnych seriali telewizyjnych. W czołówce aktorskiej znaleźli się Jan Frycz – Michał, Danuta Stenka – Anna, Przemysław Cypryański – Paweł, Anna Antonowicz – Kasia, Mikołaj Krawczyk – Tomuś i cała masa innych "młodych gniewnych". Mieszanka dosyć ciekawa i na pewno przyciągająca widzów – pewnie taki też był zamysł twórców filmu. Kilka słów na temat fabuły. Anna po rozwodzie samotnie wychowuje córkę Kasię, która na jednej z imprez poznaje Pawła, który w nonszalancki i bezpośredni sposób proponuje jej, że podrzuci ją nad morze, ponieważ sam wybiera się tam na wakacje. Oczywiście Kaśka niezbyt poważnie traktuje jego propozycję. Tym bardziej jest zdziwiona, gdy w dzień wyjazdu, Paweł zjawia się pod jej blokiem i zabiera ją, powiedzmy szczerze, niezłą bryką. W tym samym czasie Ania poznaje ździebko zgredowatego Michała, takie przynajmniej jest jej pierwsze odczucie i również decyduje się na wspólny wyjazd w góry. Co się dalej wydarzy, łatwo chyba się domyślić, Ania i Michał przypadają sobie do gustu, Kasia i Paweł też mają się ku sobie, choć zarówno jedni, jak i drudzy muszą przezwyciężyć niechęć do siebie nawzajem. Żadnych tajemnic, nieoczekiwanych zwrotów akcji? Nie do końca jest to prawda. Twórcy filmu na pewno troszkę nas zaskoczą. Pytanie, czy film jest taki rewelacyjny, jak zapowiadały reklamy i zapewniali jego twórcy? Można odpowiedzieć dwojako: to zależy, kto czego oczekiwał. Na pewno nie jest to temat nowy sam w sobie i był wałkowany na ten lub inny sposób w podobnych komediach polskich z udziałem niemalże tych samych aktorów, np. "Nigdy w życiu" czy "Tylko mnie kochaj", choć przyznam, że te filmy podobały mi się bardziej. Atutami sprawiającymi, że film ogląda się w miarę przyjemnie, są teksty, gra aktorska oraz sceneria, w jakiej kręcono film. Tu należy pochwalić starsze pokolenie aktorów, które stworzyło obrazki przyjemne dla oka i ucha. Mnie osobiście bardzo przypadła do gustu Stenka i Frycz. Szczerze mówiąc, to ta para stanowiła dla mnie pewnik dobrej zabawy i kunsztu aktorskiego. Potwierdziła klasę stara szkoła. Dlaczego zawiedziony jestem młodymi aktorami? Ponieważ akurat tych "młodych gniewnych" stać było na stworzenie barwniejszych i bardziej przekonujących kreacji. A tu, powiem szczerze, zagrali tak trochę, za przeproszeniem, "na odwal się" i to mnie nie urzekło zupełnie. Kolejną dobrą stroną, choć mało wyeksponowaną w filmie, jest piękno i różnorodność krajobrazów i przyrody polskiej. Tu ukłony dla autora zdjęć, który umiał to uchwycić w taki właśnie sposób. Potwierdzają się słowa, że w Polsce też można doskonale odpoczywać, ciesząc zmysły widokami i doznaniami oraz można przeżyć przygodę, która stanie się permanentnym elementem naszego życia. Od razu powiem, że nie zgodzę się z opiniami, jakie usłyszałem po obejrzeniu filmu, że jest to straszny gniot, którym nie warto zawracać sobie głowy. Prawdziwy kinoman potrafi z każdego filmu wyciągnąć pozytywne aspekty i nigdy tak nie powie. Tak właśnie jest i w tym przypadku, tym bardziej, że film zawiera w sobie pewien morał, co prawda podany wręcz na tacy i nie pozostawiający wątpliwości, co osobiście mi się nie spodobało. Widz powinien mieć możliwość myślenia i samodzielnego wyciągnięcia wniosków. Zatem, miłego oglądania.