Recenzja filmu

Stary, kocham cię (2009)

Dobra wiadomość dla wszystkich miłośników odjechanych komedii, nieprzyzwoitych dowcipów i pokręconych bohaterów, mających słabość do rozwódek. Jeśli podobały wam się takie filmy, jak "Wpadka" czy "Chłopaki też płaczą", przygotujcie się na jeszcze silniejszą dawkę pikantnego humoru.

Peter Klaven (Paul Rudd, znany choćby z występów w obu wymienionych filmach) jest kalifornijskim agentem nieruchomości, który osiągnął spory sukces w branży. Powodzi mu się także w życiu osobistym - spotkał wreszcie kobietę swojego życia (a przynajmniej tak mu się wydaje). Zooey (w tej roli Rashida Jones, córka legendarnego muzyka i producenta Quincy Jonesa) to marzenie każdego faceta - jest piękna, inteligentna i niezależna. Ma tylko jedną wadę - zbyt wiele koleżanek, których ulubionym tematem rozmów są faceci i to wszystko, co można z nimi robić... Peter, nieco zszokowany intymnymi detalami, którymi tak ochoczo dzielą się dziewczyny, nagle zdaje sobie sprawę z tego, że on sam w gruncie rzeczy zupełnie nie ma z kim porozmawiać o tym, co go interesuje. Krótko mówiąc - nie ma żadnego prawdziwego przyjaciela, z którym można by robić wszystko to, co faceci lubią robić najbardziej, czyli... pić piwo i rozważać sens życia. Poza tym, w związku ze zbliżającym się weselem, musi w końcu znaleźć kogoś, kogo chciałby widzieć w roli świadka. Brak przyjaciół przyszłego męża niepokoi również Zooey, więc Peter nie ma innego wyjścia jak rozpocząć poszukiwania... Tylko jak? Najpierw zwraca się o radę do brata (Andy Samberg). Robbie organizuje mu spotkania, które można by nazwać tylko jednym słowem: katastrofa. I kiedy nasz bohater zaczyna tracić nadzieję, że kiedykolwiek będzie miał prawdziwego kumpla, trafia w końcu na kogoś, kto od pierwszej chwili przykuwa jego uwagę nieco... nietypowym zachowaniem. Sydney (Jason Segel, czyli scenarzysta i główny bohater komedii "Wpadka" i "Chłopaki też płaczą") jest kompletnym przeciwieństwem Petera. Nie obchodzą go społeczne konwenanse, rodzina ani akceptacja otoczenia. Na pierwszy rzut oka ktoś, kto spaceruje sobie po Venice Beach z psem regularnie załatwiającym swoje potrzeby na środku bulwaru, jest najmniej prawdopodobnym kandydatem na przyjaciela solidnego agenta nieruchomości. Tymczasem to właśnie dzięki niemu Peter pozna wreszcie uroki kawalerskiego życia. Sydney, który przyrzekł sobie, że nigdy się nie ożeni, romansuje wyłącznie z rozwódkami, nie bez powodu uważając, że nie mają one najmniejszej ochoty na kolejny nieudany związek. Jego garaż to wymarzone miejsce męskich spotkań, gdzie w spokoju można słuchać muzyki, oglądać mecze i wreszcie odetchnąć atmosferą męskiej szatni. Peter, który dotąd nie odstępował Zooey na krok, zaczyna spędzać z Sydneyem coraz więcej czasu...

O prawdziwej sile tego filmu decydują główni bohaterowie - i znakomicie dobrani do głównych ról aktorzy. Paul Rudd i Jason Segel są przyjaciółmi także poza planem filmowym. Ci faceci naprawdę się lubią i to po prostu widać na ekranie. Zderzenie charakterów - pragmatycznego Petera, który sprawia wrażenie, jakby zawsze był dorosły oraz Sydneya, starającego się żyć chwilą - przynosi efekt w postaci masy komicznych sytuacji. Obaj są błyskotliwi i mają podobne poczucie humoru, dzięki czemu uprawiany przez nich słowny ping-pong jest w stanie wywołać na widowni salwy śmiechu.

Sydney to idealna postać dla Jasona Segela, który ma w sobie coś z wiecznego chłopca. Ten niestrudzony imprezowicz mieszka ze swoim najlepszym kumplem w domu, w którym kiedyś mieścił się wielopoziomowy klub. W Los Angeles mówi się, że podczas organizowanych przez nich hucznych sobotnich imprez, miejsce to na powrót staje się dyskoteką, w której można się nieźle zabawić. Taki lokal byłby przecież wymarzonym miejscem dla filmowego Sydneya...