Recenzja filmu

Ich noce (1934)

Frank Caprato jeden z klasyków amerykańskiego kina i czasów jego świetności, tzw. "złotej ery" hollywoodzkiej Fabryki Snów. Caprabył jednym z magów wielkiego ekranu, który w swych filmach sławił prostotę życia, życzliwość wobec innychi bezinteresowność, które miały być wartościami przewyższającymidoczesne bogactwa i działać jakoremedium na zło tego świata. Do jego sztandarowych dzieł, obok takich tytułów, jak "Pan Smith jedzie do Waszyngtonu" czy "Cieszmy się życiem" sąniewątpliwie "Ich noce", z niezapomnianymi kreacjami Clarka Gablei Claudette Colbert. Ona gra tu mocno rozpuszczoną panienkę zbogatego domu imieniem Ellie Andrews, która na przekór ojcu - milionerowi - ucieka w objęcia poślubionego po cichu lotnika. Zanim jednakdotrze z jednego krańca Stanów na drugi, poznaje Petera Warne'a, obdarzonegołobuzerskim czaremdziennikarza, który właśnie stara się znaleźć sposób na powrót do redakcji, z której został wydalony. Uciekająca córka bogacza może się okazać jego kluczem do sukcesu. Warne postanawia pomóc dziewczynie dostać się do ukochanegoprzebywającego na Wschodnim Wybrzeżu i jednocześnie wykorzystać nadarzającą się sposobność na wymarzony artykuł. Po drodze ta niedopasowana dwójka, którą połączyły "interesy", zapała jednak do siebie nieoczekiwanym, płomiennym uczuciem... Cóż miałoby niby być tak niezwykłego w tej niezbyt odkrywczo brzmiącej historii? Ot, fabuła jak w co drugiej komedii romantycznej, do tego jeszcze film jest czarno - biały - tak zapewne brzmiałaby argumentacja przeciętnego nastoletniego widza. Tak, z dzisiejszej perspektywy "Ich noce" nie niosą ze sobą nic, o co warto by toczyć batalie. Prawdą jest na pewno, żeCaprapodłożył tu podwaliny pod gatunek współczesnych komedii romantycznych. Wystarczy jednak porównać powstające właśnie w dzisiejszych czasach produkcje z tym obrazem, aby zauważyć znaczącą różnicę. W omawianym filmie nie widać charakterystycznego dla dzisiejszego kina nastawienia na zysk. Zamiast tego "Ich noce" wciąż urzekają lekkością, wdziękiem i dowcipem, który nie musi być wulgarny, aby wywoływać rozbawienie. Świat skonstruowany na baśniowych podporach, a w nim każdy Kopciuszek ma swojego księcia. Nawet obowiązkowy happy end nie razi sztucznością, bo jest idealnie wpisany w konwencję. Poza tym jest też wspomniana para odtwórców głównych ról: Gableze swym urokiem wiecznego chłopca, cynik z zasadami i gołębim sercem i partnerująca mu pełna wdzięku, obdarzona delikatną urodą Colbert. Bez tej dwójki (Oscary dla za obie pierwszoplanowe role) dzieło Caprynie byłoby tym samym, bow końcuto oni sprawiają, że ich postaci są w stanie skraść serca widowni. "Ich noce" to już dziś klasyka, rzecz obowiązkowa dla każdego szanującego się kinomana, czego najdobitniej dowodzi choćby fakt, że jako jeden z zaledwietrzech filmów w historii zgarnął tzw. "Wielki Szlem", czyli Oscary w pięciu najważniejszych kategoriach (oprócz głównych ról, są to najlepszy film, scenariusz i reżyseria). Później ta sztuka udała się tylko przy okazji"Lotu nad kukułczym gniazdem" i "Milczenia owiec". Zestaw złotych statuetek w pełni zasłużony, mógłbym powiedzieć, że dziś już takich filmów się nie kręci, ale wiadomo, jak banalnieby to zabrzmiało. Zamiast tego stwierdzę po prostu, że rzadko natrafia się na film tak urzekający, że trudno mu cokolwiek zarzucić. Może być naiwny, może być staroświecki, ale jak na razie jest to jeden z moich pewniaków na chandrę. Bo "Ich noce" zawsze skutkują i drugich takich nie ma.