Recenzja filmu

Labirynt fauna (2006)

Na początku, gdy usłyszałem tytuł "Labirynt fauna", pomyślałem, że to kolejny film fantasy z serii "Blade: Wieczny łowca II" czy "Hellboy", lecz po ilości zdobytych Oscarów i liczbie głosów na Filmweb zdecydowałem, że film obejrzę, z czego dziś jestem zadowolony, Historia rozpoczyna się w roku 1944 podczas wojny domowej w Hiszpanii i rządów generała Franko. Młoda dziewczynka o imieniu Ofelia (Ivana Baquero) wraz ze swoją ciężarna matką Carmen (Ariadna Gil ) jedzie do swego ojczyma, kapitana Vidal (Sergio López-Cal ), który jest dowódcą tamtejszych żołnierzy walczących z partyzantami. W pełnym przemocy i odrzucenia świecie Ofelia tworzy z czytanych przez siebie bajek własny świat, który zaczyna się w ruinach starego labiryntu i mieszkającego tam fauna. Dziewczynka wykonuje zlecone przez niego zadania, by na zawsze wydostać się z realnego świata i stać się księżniczką swojego "Królestwa". Im więcej dziewczynka zadań wykonuje, im bardziej rujnuje się jej życie, tym dalej wchodzi w "labirynt" swojej wyobraźni, z którego powoli gubi wyjście, by już tam zostać i nie powrócić już nigdy. Film oglądany przez nieuważnych i nie dostrzegających nic poza treścią widzów, może wydawać się zwykłą bajką dla dorosłych, lecz w gdy przypatrzy się głębiej, dostrzega się tu geniusz reżysera, przedstawiającego w rzeczywistości dwie krainy: świat dziewczynki, która chce się wyrwać od zła świata realnego, oraz właśnie ten świat realny, w którym na jej nieszczęście się znajduje. W oczach Ofelii rzeczywistość powoli miesza się z Iluzją i tym, co stworzy, a raczej sama chce, by to, co wytworzy jej wyobraźnia, było prawdą. Osobiście film mi się bardzo spodobał, wspaniale w swoje role wcielają się aktorzy, Ivana Baquero pokazała, jak zagrać zagubioną i samotną dziewczynkę, zaś Sergio López-Cal bezwzględnego nie wahającego się zabijać niewinnych ludzi despotę. W bezwzględny sposób ukazana jest tu wojna miedzy żołnierzami i partyzantami mordującymi siebie na wzajem i dobijającymi rannych nawet pięcioma strzałami w głowę, choć można się zastanowić po co, skoro zapewne wystarczyłby tylko jeden.   Co do muzyki i oprawy graficznej, to film również nie zawodzi, muzyka ma swój klimat "kołysanki", zaś przedstawienie fikcyjnych postaci udało się tak, jakby były prawdziwe, bez ingerencji komputera. Dla miłośników filmu chcących obejrzeć coś więcej niż tylko strzelaninę i morderstwa (choć też tu są) jest to obowiązkowa lektura na zimowe wieczory, w końcu nie bez powodu film dostał 3 nagrody Akademii Filmowej.