Recenzja filmu
Syn marnotrawny
Hud Bannon (Paul Newman) żyje ze swoim ojcem i bratankiem na teksańskiej prowincji. Ojciec Huda, Homer (Melvyn Douglas), całe życie zajmował się hodowlą bydła, ale Hud nie jest tym zainteresowany. W zasadzie nie jest zainteresowany niczym, co wymagałoby od niego pracy i odpowiedzialności.
Hud nie jest zwykłym synem farmera, który miałby kontynuować dzieło swego ojca po jego śmierci. Hud woli rozbijać się po pobliskiej mieścinie swoim różowym cadillakiem w poszukiwaniu mężatek do poderwania. Woli upić się kolejny raz, by oderwać się od biernego, niewartego uwagi życia w domu. Nie dla niego uczciwa praca na ranczu ojca. Takie zachowanie głównego bohatera tylko potęguje jego konflikt z ojcem, który wydaje się odwieczny. Homer traktuje syna bardzo chłodno. Ma mu za złe to, co zrobił kiedyś i to, jak żyje dziś. Hud z kolei gardzi ideałami ojca, który bardzo ceni ciężką pracę i ludzką uczciwość. Homer nosi w zegarku zdjęcie zmarłego lata temu syna, ale brak tam fotografii drugiego z nich, Huda.
W tym wszystkim jest jeszcze bratanek głównego bohatera, Lonnie (Brandon De Wilde), który z jednej strony podziwia Huda, a z drugiej ma mu za złe jego porywcze zachowanie i ciągłe kłótnie z dziadkiem. Loonie, nie mając nic ciekawszego w planach, jeździ z Hudem do sennego miasteczka, tylko po to, by nie siedzieć w domu. Chłopak bowiem wykazuje więcej ambicji od przeciętnego młodzieńca z prowincji. Irytuje go fakt, że w pobliskiej księgarni jedyną wartą uwagi książkę przeczytał kilkukrotnie.
Film Martina Ritta jest krytyką pewnych przemian, jakie zachodzą w Ameryce. Oto stare pokolenie hodowców bydła, ciężko pracujących ludzi, którzy zbudowali Amerykę, umiera, a ich potomkowie nie są zainteresowani uczciwą pracą. Woleliby zaryzykować i rozkopać swoje pastwiska w poszukiwaniu ropy, by szybko się wzbogacić niewielkim nakładem pracy, jak radzi ojcu Hud. Nowa generacja nie traktuje prawa z szacunkiem, lecz nagina je do swoich potrzeb, kiedy tylko zajdzie potrzeba. Bydło Homera, które kiedyś było życiodajnym źródłem pożywienia, teraz jest tylko gromadą zainfekowanych chorobą zwierząt, których należy się jak najszybciej pozbyć.
Newman odegrał idealnie swoją rewelacyjną, buntowniczą rolę. Przystojny i nieodpowiedzialny kowboj w jego wydaniu jest niesamowicie interesujący. Patricia Neal jako Alma, gosposia na ranczu Bannonów, również daje popis bardzo dobrej gry aktorskiej. Intrygująca i zręcznie umiejscowiona przez reżysera jest jedną z kilku istotnych niewiadomych filmu.
Film ten nie jest jednak całkowicie pesymistyczny. Siedemnastoletni bratanek Huda przejawia w sobie pewne pozytywne cechy, które mają dawać nadzieję, że są jeszcze uczciwi ludzie w Ameryce, którzy własną pracą chcą zdobyć szacunek otoczenia.
Hud nie jest zwykłym synem farmera, który miałby kontynuować dzieło swego ojca po jego śmierci. Hud woli rozbijać się po pobliskiej mieścinie swoim różowym cadillakiem w poszukiwaniu mężatek do poderwania. Woli upić się kolejny raz, by oderwać się od biernego, niewartego uwagi życia w domu. Nie dla niego uczciwa praca na ranczu ojca. Takie zachowanie głównego bohatera tylko potęguje jego konflikt z ojcem, który wydaje się odwieczny. Homer traktuje syna bardzo chłodno. Ma mu za złe to, co zrobił kiedyś i to, jak żyje dziś. Hud z kolei gardzi ideałami ojca, który bardzo ceni ciężką pracę i ludzką uczciwość. Homer nosi w zegarku zdjęcie zmarłego lata temu syna, ale brak tam fotografii drugiego z nich, Huda.
W tym wszystkim jest jeszcze bratanek głównego bohatera, Lonnie (Brandon De Wilde), który z jednej strony podziwia Huda, a z drugiej ma mu za złe jego porywcze zachowanie i ciągłe kłótnie z dziadkiem. Loonie, nie mając nic ciekawszego w planach, jeździ z Hudem do sennego miasteczka, tylko po to, by nie siedzieć w domu. Chłopak bowiem wykazuje więcej ambicji od przeciętnego młodzieńca z prowincji. Irytuje go fakt, że w pobliskiej księgarni jedyną wartą uwagi książkę przeczytał kilkukrotnie.
Film Martina Ritta jest krytyką pewnych przemian, jakie zachodzą w Ameryce. Oto stare pokolenie hodowców bydła, ciężko pracujących ludzi, którzy zbudowali Amerykę, umiera, a ich potomkowie nie są zainteresowani uczciwą pracą. Woleliby zaryzykować i rozkopać swoje pastwiska w poszukiwaniu ropy, by szybko się wzbogacić niewielkim nakładem pracy, jak radzi ojcu Hud. Nowa generacja nie traktuje prawa z szacunkiem, lecz nagina je do swoich potrzeb, kiedy tylko zajdzie potrzeba. Bydło Homera, które kiedyś było życiodajnym źródłem pożywienia, teraz jest tylko gromadą zainfekowanych chorobą zwierząt, których należy się jak najszybciej pozbyć.
Newman odegrał idealnie swoją rewelacyjną, buntowniczą rolę. Przystojny i nieodpowiedzialny kowboj w jego wydaniu jest niesamowicie interesujący. Patricia Neal jako Alma, gosposia na ranczu Bannonów, również daje popis bardzo dobrej gry aktorskiej. Intrygująca i zręcznie umiejscowiona przez reżysera jest jedną z kilku istotnych niewiadomych filmu.
Film ten nie jest jednak całkowicie pesymistyczny. Siedemnastoletni bratanek Huda przejawia w sobie pewne pozytywne cechy, które mają dawać nadzieję, że są jeszcze uczciwi ludzie w Ameryce, którzy własną pracą chcą zdobyć szacunek otoczenia.
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
