Neil Marshal "Zejściem" odświeżył gatunek horroru o potworach, mieszając go z bardzo specyficznie ujętym darwinizmem. Niby już to wszystko kiedyś widzieliśmy, ale dzięki delikatnemu przesunięciu akcentów w relacji pomiędzy bohaterkami oraz świetnej realizacji powstało dzieło świeże, odpowiednio krwawe i z uroczym feministycznym zacięciem. W obliczu doprowadzonych do skrajności urodziwych grotołazek pytanie o to, kto naprawdę jest bezwzględnym drapieżnikiem, powracało ze zdwojoną siłą. Jeżeli coś się sprawdziło, istnieje duża szansa, że sprawdzi się raz jeszcze, a jeżeli nie, to przynajmniej zarobi na siebie.
Powtórzenie ma to do siebie, że musi być mocniejsze od pierwotnego doznania. Ta prosta psychologiczna reguła doskonale pasuje do sequeli. Jeżeli więc w pierwszej części bohaterki były regularnie masakrowane przez człekokształtne drapieżniki, to w drugiej gęstej, lepkiej posoki oraz wszelkiego rodzaju celuloidowych podrobów musi być odpowiednio więcej. Na złaknionego koszmaru widza czeka więc wiercenie i gniecenie czaszki, odrąbywanie części ciała czekanem i inne tego typu atrakcje, które w dużej mierze stanowią o atrakcyjności danego obrazu. Jak by tego było mało, czeka nas jeszcze przewidywalny fabularny twist, który niekoniecznie musi być logiczny, ale w założeniu ma podnieść emocjonalną temperaturę obrazu.
Ponowne układanie raz już wykorzystanych klocków przez debiutującego za kamerą Jona Harrisa przebiega całkiem sprawnie. "Zejście 2" zaczyna się dokładnie w tym momencie, w którym skończyła się część pierwsza. Oszołomiona i cierpiąca na zanik pamięci bohaterka zostaje zmuszona do powrotu do labiryntu jaskiń, w których kryją się humanoidalne drapieżniki. Nim pamięć, a wraz z nią świadomość tego, co się wydarzyło, powróci, będzie już za późno.
Druga część sprawdza się zarówno jako dzieło autonomiczne, jak i kontynuacja. Nie jest to żadne arcydzieło, ale solidna rzemieślnicza robota bazująca na założeniach fabularnych swojej poprzedniczki. Nie grzeszy specjalnie logiką i spójnością, ale mimo to potrafi fanom gatunku zapewnić przyzwoitą dawkę rozrywki i przemocy. A oto przecież w tego rodzaju horrorach chodzi, o czym zmanierowani oglądaniem "Labiryntu fauna" czy "Sierociniec" krytycy często zapominają.
Powtórzenie ma to do siebie, że musi być mocniejsze od pierwotnego doznania. Ta prosta psychologiczna reguła doskonale pasuje do sequeli. Jeżeli więc w pierwszej części bohaterki były regularnie masakrowane przez człekokształtne drapieżniki, to w drugiej gęstej, lepkiej posoki oraz wszelkiego rodzaju celuloidowych podrobów musi być odpowiednio więcej. Na złaknionego koszmaru widza czeka więc wiercenie i gniecenie czaszki, odrąbywanie części ciała czekanem i inne tego typu atrakcje, które w dużej mierze stanowią o atrakcyjności danego obrazu. Jak by tego było mało, czeka nas jeszcze przewidywalny fabularny twist, który niekoniecznie musi być logiczny, ale w założeniu ma podnieść emocjonalną temperaturę obrazu.
Ponowne układanie raz już wykorzystanych klocków przez debiutującego za kamerą Jona Harrisa przebiega całkiem sprawnie. "Zejście 2" zaczyna się dokładnie w tym momencie, w którym skończyła się część pierwsza. Oszołomiona i cierpiąca na zanik pamięci bohaterka zostaje zmuszona do powrotu do labiryntu jaskiń, w których kryją się humanoidalne drapieżniki. Nim pamięć, a wraz z nią świadomość tego, co się wydarzyło, powróci, będzie już za późno.
Druga część sprawdza się zarówno jako dzieło autonomiczne, jak i kontynuacja. Nie jest to żadne arcydzieło, ale solidna rzemieślnicza robota bazująca na założeniach fabularnych swojej poprzedniczki. Nie grzeszy specjalnie logiką i spójnością, ale mimo to potrafi fanom gatunku zapewnić przyzwoitą dawkę rozrywki i przemocy. A oto przecież w tego rodzaju horrorach chodzi, o czym zmanierowani oglądaniem "Labiryntu fauna" czy "Sierociniec" krytycy często zapominają.
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Recenzja Zejście 2 (2009)
Gdy długo spoglądamy w otchłań...Kiedy w 2005 roku Neil Marshall zrealizował "Zejście", nikt nie wróżył mu powodzenia. Parę lat później... czytaj więcej
6
Recenzja Zejście 2 (2009)
Rzetelne sequele nie umierająPowtórka z rozrywki, w każdym calu. Tym jednym zdaniem właściwie można ująć wstęp, istotę oraz... czytaj więcej
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
