Recenzja filmu

W 80 dni dookoła świata (2004)

Należę do pokolenia wychowanego na książkach Juliusza Verne'a. Powieści takie jak "Tajemnicza wyspa", "20 000 mil podwodnej żeglugi", "Dzieci kapitana Granta", "Piętnastoletni kapitan", czy wreszcie "W 80 dookoła świata" w znacznym stopniu ukształtowały moje zainteresowania literackie i były jednym z powodów dla których dzieciństwo spędziłem - dosłownie - w książkach. Co ciekawe, liczące już sobie ponad 100 lat dzieła francuskiego pisarza, w większości przypadków niewiele się zestarzały. Oczywiście rewolucyjne i prorocze ponad wiek czasu temu wynalazki opisywane przez Verne'a dziś nie dość, że nikogo nie dziwią to jeszcze niekiedy śmieszą, ale powieści autora "5 tygodni w balonie" nadal czyta się "jednym tchem". Twórczością Verne'a bardzo szybko zainteresowali się filmowcy. Już w 1902 roku Georges Melies nakręcił inspirowany powieścią "Z Ziemi na księżyc" obraz pt. "Podróż na księżyc" a do dnia dzisiejszego powstało już prawie 100 obrazów na podstawie dzieł wielkiego Francuza. Wchodząca właśnie na nasze ekrany superprodukcja "W 80 dni dookoła świata" jest najnowszą, pełną rozmachu - choć adresowaną do młodych widzów - adaptacją jednej z najsłynniejszych powieści Verne'a. Londyński dżentelmen i wynalazca Fileas Fogg pod koniec XIX przyjmuje niecodzienny zakład - podejmuje się objechać w świat w 80 dni. Wygrana ma zapewnić mu członkostwo w Królewskiej Akademii Nauk. W wyprawie towarzyszą mu chiński służący Passepartout - mistrz wschodnich sztuk walki oraz poznana przypadkowo w Paryżu piękna malarka Monique... Najnowsza wersje "W 80 dni dookoła świata" jest bardzo luźną adaptacją powieści Verne'a. Z książki zachowano zaledwie kilka wątków a i te znacznie poskracano bądź pozmieniano. Służący Fogga nie jest już Francuzem tylko Chińczykiem. zrezygnowano w ogóle z postaci indyjskiej księżniczki zastępując ją malarką Monique, ograniczono udział w opowieści inspektora Fixa itp, itd. Od pierwszej sceny widać, że film przygotowano z myślą o młodej widowni. Na ekranie dominują żarty raczej nieskomplikowane. Ktoś się przewraca, potyka, ktoś kogoś goni, albo skądś spada. Trochę to monotonne, ale sądząc po reakcjach dzieci - film widziałem w sali pełnej małoletnich widzów - naszym milusińskim powinno się spodobać. W rolach głównych w obrazie wystąpili Steve Coogan, Jackie Chan i Cecile de France. Z całej trójki najlepiej wypadł oczywiście Jackie Chan, który ma naturalny talent komediowy, a tutaj gra typ bohatera z jakim jest najczęściej kojarzony - nie pozbawionego humoru mistrza wschodnich sztuk walki potrafiącego pokonać przeciwników przy użyciu wszystkiego, co ma w zasięgi ręki. Co prawda "W 80 dni dookoła świata" jest pod tym względem wtórne w porównaniu do wcześniejszych filmów mistrza - Jackie po raz kolejny walczy przy użyciu drabiny oraz taboretu - ale trzeba przyznać, że walki zostały dobrze wyreżyserowane i sfilmowane, a ich oglądanie to sama przyjemność. "W 80 dni dookoła świata" promowane jest również jako obraz, w którym w epizodach wystąpiły największe gwiazdy kina. Szkoda tylko, że w przypadku tego właśnie tytułu nie jest to zabieg nowy. Już w klasycznej ekranizacji powieści Verne'a z roku 1956, w której rolę Fogga zagrał David Niven, w epizodycznych rolach wystąpiło aż 46 różnych sławnych ludzi, w tym Frank Sinatra (pianista w Saloonie), Buster Keaton (konduktor), Peter Lorre (Steward), Marlena Dietrich (Hostessa w Saloonie), John Gielgud (Pan Foster) i Fernandel (francuski woźnica). Również dzięki temu zabiegowi film okazała się jednym z największych przebojów roku. Cześć widzów – chcąc wypatrzyć na ekranie, jak najwięcej sław – chodziła na ekranizację nawet po kilka razy. W nowej wersji epizodów nie ma aż tak wielu. Obok Arnolda Schwarzeneggera w roli księcia Hapi uważni widzowie wypatrzą również Macy Gray, Richarda Bransona (ten epizod jest wyśmienity), Sammo Hung Kam-Bo, Roba Schneidera, braci Luke'a i Owena Wilsonów, Marka Addy'ego, Johna Cleese'a i Kathy Bates. "W 80 dni dookoła świata" Franka Coraciego mimo, iż nie jest najlepszą ekranizacją powieści Verne'a (ja najwyżej cenię sobie telewizyjną adaptacją z Piercem Brosnanem w roli Fogga) to jednak ogląda ją się bardzo przyjemnie. Schematycznośc filmu oraz powtarzalność niektórych gagów może nużyć dorosłego widza, ale pamiętajmy, iż obraz powstał z myślą o dzieciach. Na "W 80 dni dookoła świata) byłem z kumplem, z którym kilka dni wcześniej obejrzeliśmy "Kroniki Riddicka" i - wstyd przyznać - na produkcji Coraciego bawiliśmy się dużo lepiej.