Recenzja filmu

Opowieść o dwóch siostrach (2003)

Filmy bazujące na opowiadaniach, mitach i legendach różnych kultur były zawsze ciekawe. Nie chodzi tutaj o zgrabne opowiedzenie bajeczki na dobranoc czy straszenia dzieci złymi "bebokami" i innymi maszkarami. Same historie, choć nieprawdopodobne są interesujące. A na ich rozwiązania czekamy z niecierpliwością. Azjatyckie legendy są tym bardziej zajmujące, ponieważ dla naszej kultury w dużej mierze nieznane. Na podstawie jednej z nich powstał film pt. "A Tale of Two Sisters". W skutek tragicznych wydarzeń, które miały miejsce w przeszłości - siostry: Bea Soo-yeon (Hongryeon) i Bea Soo-mi (Janghwa) przebywają w szpitalu psychiatrycznym. Po długim okresie leczenia w końcu zostają wypuszczone. Wracają do domu ojca, który mieszka wraz z ich macochą. Relacje między siostrami a panią domu są bardzo negatywne. Dziewczyny boją się i nienawidzą jej. Macocha bardzo źle je traktuje. Gdy Soo-mi próbuje wytłumaczyć ojcu, co dzieje się w domu on ignoruje to i nie dowierza jej słowom. Zaczynają się dziać niewytłumaczalne rzeczy. Wciąż skrzypiąca podłoga czy drzwi, które same się otwierają budzą paniczny strach w młodszej siostrze. Eun-joo obwinia o to wszystko dziewczyny. Jak się okazuje, droga do całkowitego wyleczenia i odzyskania spokoju w rodzinnym domu będzie strasznie utrudniona, nie tylko przez macochę, ale także przez dziwne moce, których działania doświadczają właściciele posiadłości. Reżyser filmu - Ji Woon Kim (który jest równocześnie jego scenarzystą) zabrał nas w niesamowitą podróż. Film jest cudownie nakręcony. Stara legenda jest tutaj ożywiona w bardzo sprytny sposób. W opowieści, na której opierał się reżyser siostry naprawdę nazywały się Janghwa i Hongryeon, co znaczy analogicznie Róża i Czerwony Lotos. Imiona bohaterek w filmie oznaczają również to samo. Relacje między bohaterami są wyśmienicie ujęte, trafiają w sedno i pokazane są ciekawie. Siostry nienawidzą macochy, z kolei ona gardzi nimi, ojciec jest zapatrzony w swoją żonę i jej podporządkowany. To wszystko możemy zobaczyć i w to uwierzyć. Zdjęcia zasługują tutaj na baczną uwagę. Są zrobione fachową ręką. W połowie roku 2003 "Opowieść o dwóch siostrach" miała swoją premierę na świecie. Entuzjazm Koreańczyków był ogromny. Na tyle duży, że film zajął drugie miejsce na liście najlepszych otwarć wszech czasów. W Korei więcej ludzi zgromadził tylko "Matrix: Reaktywacja". Oczywiście po takim wyczynie Amerykanie nie mogli pozostać na to obojętni. Postanowili wedle zasady "skoro nie umiesz pokonać wroga, to odkup od niego prawa autorskie". Mają je już w rękach od 2003 roku a w 2006 ukaże się ten remake... Nie wiem, czy mam się śmiać, czy płakać, ale niespecjalnie podoba mi się ten fakt (wystarczy mi próbka możliwości w postaci obu części amerykańskiego "Ringu". Zobaczymy, co też DreamWorks nam zaserwuje. Piszę tutaj o świecie i Ameryce, ale co z Polską? Niestety prawie to, co zawsze. Premiery w Polsce nie było i na razie nie będzie. Może, gdy Hollywood pokaże nam swoją wersję "A Tale of Two Sisters" będzie można liczyć również na przedstawienie oryginału? Chciałbym żeby tak było, ale najprawdopodobniej ten "produkt" zdominuje wszystko, a do korzeni już nikt wracał nie będzie. Bo jak mamy popcorn to, po co, prawda? Ciekawą rzeczą jest jeszcze kwestia strachu. Jak na horror to zdania są naprawdę podzielone. Znam takich, którzy połowę filmu oglądali, zasłaniając rękami twarz, bo strach był ogromny. Inni uważają, że nic aż tak strasznego się tam nie działo, co nie zmienia faktu, że jest to pięknie nakręcony dramat pokazujący rodzinne relacje. Takie krążą opinie. Chcecie się przekonać, jak jest naprawdę? Sprawdźcie to...