Każdy odcinek "Fargo" rozpoczyna się informacją, że przedstawione wydarzenia miały miejsce w Minnesocie 2006 roku. Twórcy serialu wyraźnie nie chcieli odgradzać serialu grubą kreską od świetnego filmu braci Coen z 1996 roku. I bardzo dobrze, bo "Fargo" to jeden z najlepszych seriali tego roku, a z pewnością filmowy dorobek się do tego przyczynił. Ale nie mogło być inaczej skoro Joel i Ethan Coenowie pełnią funkcję producenta wykonawczego.
Minnesota. W 2006 roku ma miejsce dziwna zbrodnia. Lokalna policja odnajduje nagiego, zamarzniętego mężczyznę opartego o drzewo. W tym samym czasie do miasta przyjeżdża tajemniczy człowiek znany jako Lorne Malvo. Na swojej drodze napotyka udręczonego przez życie sprzedawcę ubezpieczeń Lestera Nygaarda. Lester żali się mężczyźnie na szkolnego łobuziaka, którego spotkał po wielu latach i nie omieszkał Lesterowi trochę podokuczać. Następnego dnia prześladowca ginie, co prowadzi do serii nieprzypadkowych zdarzeń.
Oglądając pierwszy odcinek czułem się jak w domu. Nie jest to wierna kalka fabuły filmu, to jednak podczas oglądania miałem uczucie deja vu, ale było to przyjemne doświadczenie. Tak samo jak reszta z 10-odcinkowej serii. Fabuła szybko prze do przodu, pokazując nam naprzemiennie losy wspomnianych wcześniej dwójki bohaterów oraz zastępczyni szeryfa Molly Solverson i policjanta pobliskiego miasta Gusa Grimly’ego. I tak cała historia obraca się wokół Lestera Nygaarda, w którego wcielił się genialny Martin Freeman. Jako ciapowaty ubezpieczyciel, którego żona ciągle obraża, a młodszy brat uważa za utrapienie, sprawdza się wyśmienicie. Zatrudnienie do serialu drugiej gwiazdy – Billy Boba Thorntona – było strzałem w dziesiątkę. Jego wersja ekscentrycznego, wysublimowanego Lorna Malvo przewyższa pod każdym względem złoczyńcę z filmu, którego grał Steve Buscemi. Zresztą nawet Allison Tolman jako policjantka jest o wiele lepsza od rewelacyjnej Frances McDormand z produkcji z 1996. Ludzie od castingu zrobili kawał świetnej roboty.
Jednak nic nie jest w stanie przebić wylewającej się wprost z ekranu atmosfery mroźnej, nieprzyjaznej, sennej i tajemniczej Minnesoty. Twórcom udało uchwycić całe piękno północnych stron Stanów Zjednoczonych. W serialu wielokrotnie mamy okazję podziwiać piękne widoki ośnieżonych dachów budynków z lotu ptaka czy padającego śniegu lub całych połaci bezkresnych terenów pokrytych białym puchem. Wszystko to czyni niepowtarzalną aurę całego serialu. Śmiało można stwierdzić, że Minnesota jest cichym, ale najważniejszym bohaterem całego serialu.
Podjęcie decyzji, że pierwszy sezon będzie miał zamkniętą strukturę fabularną, było odważną, ale jak się okazuje świetną decyzją. Pozwoliło to scenarzystom na stworzenie historii, której film wydaje się jedynie inspiracją. Szkoda, że z tymi bohaterami będziemy musieli się pożegnać, bo to jedne z najbardziej zapadających w pamięci serialowych postaci. Z drugiej zaś strony w serialu nie uświadczymy niepotrzebnych dłużyzn czy scen zapychaczy. Wszystko jest do granic możliwości wysmakowanych, aż ciężko oderwać się od oglądania kolejnych odcinków.
Świat Fargo, chociaż skumulowany jest do zaledwie kilku miejsc, ma całą bogatą historię, jak chociażby wydarzenia z ’96 czy wielokrotnie wspomnianego ’79, w których brał udział ówczesny szeryf, czyli ojciec Molly. Najprawdopodobniej to będzie scena drugiego serialu. Twórcom ciężko będzie zachować powiew świeżości w drugim i kolejnych sezonach, ale struktura odgrywania ciągle podobnego scenariusza niczym w pętli czasowej mogłaby być ciekawym zjawiskiem. Liczę też na zatrudnienie kolejnych kinowych gwiazd, choć nie zawsze się to sprawdza, to twórcy "Fargo" najwyraźniej wiedzą jak ich wykorzystać.
Minnesota. W 2006 roku ma miejsce dziwna zbrodnia. Lokalna policja odnajduje nagiego, zamarzniętego mężczyznę opartego o drzewo. W tym samym czasie do miasta przyjeżdża tajemniczy człowiek znany jako Lorne Malvo. Na swojej drodze napotyka udręczonego przez życie sprzedawcę ubezpieczeń Lestera Nygaarda. Lester żali się mężczyźnie na szkolnego łobuziaka, którego spotkał po wielu latach i nie omieszkał Lesterowi trochę podokuczać. Następnego dnia prześladowca ginie, co prowadzi do serii nieprzypadkowych zdarzeń.
Oglądając pierwszy odcinek czułem się jak w domu. Nie jest to wierna kalka fabuły filmu, to jednak podczas oglądania miałem uczucie deja vu, ale było to przyjemne doświadczenie. Tak samo jak reszta z 10-odcinkowej serii. Fabuła szybko prze do przodu, pokazując nam naprzemiennie losy wspomnianych wcześniej dwójki bohaterów oraz zastępczyni szeryfa Molly Solverson i policjanta pobliskiego miasta Gusa Grimly’ego. I tak cała historia obraca się wokół Lestera Nygaarda, w którego wcielił się genialny Martin Freeman. Jako ciapowaty ubezpieczyciel, którego żona ciągle obraża, a młodszy brat uważa za utrapienie, sprawdza się wyśmienicie. Zatrudnienie do serialu drugiej gwiazdy – Billy Boba Thorntona – było strzałem w dziesiątkę. Jego wersja ekscentrycznego, wysublimowanego Lorna Malvo przewyższa pod każdym względem złoczyńcę z filmu, którego grał Steve Buscemi. Zresztą nawet Allison Tolman jako policjantka jest o wiele lepsza od rewelacyjnej Frances McDormand z produkcji z 1996. Ludzie od castingu zrobili kawał świetnej roboty.
Jednak nic nie jest w stanie przebić wylewającej się wprost z ekranu atmosfery mroźnej, nieprzyjaznej, sennej i tajemniczej Minnesoty. Twórcom udało uchwycić całe piękno północnych stron Stanów Zjednoczonych. W serialu wielokrotnie mamy okazję podziwiać piękne widoki ośnieżonych dachów budynków z lotu ptaka czy padającego śniegu lub całych połaci bezkresnych terenów pokrytych białym puchem. Wszystko to czyni niepowtarzalną aurę całego serialu. Śmiało można stwierdzić, że Minnesota jest cichym, ale najważniejszym bohaterem całego serialu.
Podjęcie decyzji, że pierwszy sezon będzie miał zamkniętą strukturę fabularną, było odważną, ale jak się okazuje świetną decyzją. Pozwoliło to scenarzystom na stworzenie historii, której film wydaje się jedynie inspiracją. Szkoda, że z tymi bohaterami będziemy musieli się pożegnać, bo to jedne z najbardziej zapadających w pamięci serialowych postaci. Z drugiej zaś strony w serialu nie uświadczymy niepotrzebnych dłużyzn czy scen zapychaczy. Wszystko jest do granic możliwości wysmakowanych, aż ciężko oderwać się od oglądania kolejnych odcinków.
Świat Fargo, chociaż skumulowany jest do zaledwie kilku miejsc, ma całą bogatą historię, jak chociażby wydarzenia z ’96 czy wielokrotnie wspomnianego ’79, w których brał udział ówczesny szeryf, czyli ojciec Molly. Najprawdopodobniej to będzie scena drugiego serialu. Twórcom ciężko będzie zachować powiew świeżości w drugim i kolejnych sezonach, ale struktura odgrywania ciągle podobnego scenariusza niczym w pętli czasowej mogłaby być ciekawym zjawiskiem. Liczę też na zatrudnienie kolejnych kinowych gwiazd, choć nie zawsze się to sprawdza, to twórcy "Fargo" najwyraźniej wiedzą jak ich wykorzystać.
Moja ocena serialu:
9
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
