A teraz Susan

Luźny sitcom o redakcji bulwarowego amerykańskiego pisma. Mamy tu różne osobowości: piękną, charyzmatyczną Susan; zawziętego szefa - sadystę; samolubną, rudowłosą Victorię. Przykłady można by wymieniać bez przerwy, ale po co skoro jest ich bardzo dużo? Mamy tu doczynienia z wyjątkowo zabawnym serialem (chyba najlepszym od czasu "Świata wgLuźny sitcom o redakcji bulwarowego amerykańskiego pisma. Mamy tu różne osobowości: piękną, charyzmatyczną Susan; zawziętego szefa - sadystę; samolubną, rudowłosą Victorię. Przykłady można by wymieniać bez przerwy, ale po co skoro jest ich bardzo dużo? Mamy tu doczynienia z wyjątkowo zabawnym serialem (chyba najlepszym od czasu "Świata wg Bundych"), polegającym na zestawieniu zupełnie różnych charakterów. W każdym prawie odcinku mamy starania Susan i jej chłopaka o ich "pierwszy raz". Szef zwykle jest uszczypliwy i trudny do zniesienia, lecz kiedy w pewien piątkowy wieczór urządza wieczorek popisuje się swoimi talentami muzycznymi. W odcinku o pomaganiu ubogim stwierdza: "Od jutra się zmieniam. Będę uczynny dla bliźniego", a po chwili dodaje: "Tylko załóżcie rękawiczki, bo będziemy dotykać biedaków". Trudno obsadzić w tej roli kogokolwiek innego niż fenomenalnego Erica Idle'a. Ten ostatni ma najwięcej błyskotliwych kwestii jak np. taka scena - Szef: Jak minął weekend?; Susan: Wspaniale! Przez cały czas nie ruszaliśmy się z łóżka; Szef: A ja widziałem w telewizji babę ważącą 300 kilo, też fajnie. Nie wiem kto wymyślał dialogi do serialu, ale kimkolwiek on jest chwała mu za to. więcej