hej ;) ciekawy pomysł, są szanse na jakiś pdf ? (czytam na telefonie, gdyż nie lubię na lapku)

ojej, nie sądziłam że ktokolwiek to czytał i przestałam dodawać posty :o To jeszcze nie jest koniec tej historii, to nawet nie jest środek, to dopiero początek xD Nie planowałam robić pdf, ale myślę że kiedy skończę pisać, to szanse będą duże :) Pozdrawiam :)

No właśnie podobała mi się bardzo Anatomia, a miło było by poczytać dalsze losy ;)
Gratuluję chęci w pisaniu. Często mam myśli, żeby coś napisać, ale na tym się kończy :/

Ja zaczęłam pisać to opowiadanie pod wpływem impulsu pewnego letniego dnia, nie mając tak naprawdę żadnego pomysłu, po prostu siadłam i opowiadanie samo zaczęło się pisać :D Jej, właśnie sprawdziłam i ta historia jest ze mną już prawie półtora roku, nawet nie zdawałam sobie sprawy że minęło już tyle czasu :)
Anyway, zaczynałam z niczym, a teraz mam 36 rozdziałów i 142 strony tekstu, które tylko czekają na dokończenie i opublikowanie, więc chyba muszę zabrać się do pracy i reaktywować bloga :D

Hej :) już ci to kiedyś pisałam ale powtórzę Genialnie Piszesz :)
A piosenka w tle na twoim blogu jest świetna ;) dzięki za nowy ulubiony utwór :D

Dziękuję za miłe słowa i cieszę się, że piosenka Ci się podoba ;3 A jeśli chciałabyś poczytać coś więcej mojego autorstwa, to zapraszam na mojego drugiego bloga, na którym piszę dalsze losy Narcyzy i Lucjusza Malfoy'ów z serii książek o Harrym Potterze :) http://narcyza-i-lucjusz-learn-to-love-again.blogspot.com/

Jak to się dzieje, że w głowie powstaje chęć kradzieży pomysłu? - bo czy kontynuacja losów bohaterów wymyślonych już wcześniej(należących do innego autora) nie jest zabraniem czegoś od kogoś?
A może się mylę? Może autorzy "płuczący" postaci i wyciskający z nich swoje umysłowe poty mają zgodę na piśmie od autorów pomysłów głównych?

Ale! Może też tak być, że na nic nie znaczące grafomańskie śmieci, nikt o zdrowych zmysłach nie zwróci uwagi...

Dopiero dzisiaj zauważyłam Pani komentarze, no cóż, kochany filmweb albo mnie nie powiadomił, albo powiadomienie zniknęło w natłoku innych. W każdym razie dzisiaj je przeczytałam i z całego serca chciałam Pani podziękować, ponieważ dzięki nim dzisiaj, po raz pierwszy od dość długiego czasu mogłam spokojnie siąść i zacząć pisać. Pani komentarze sprawiły, że wróciła mi nie tylko ochota do pisania, ale również wena. Uwagi skierowane w moją stronę, które zapewne miały mnie odwieść od dalszego pisania i sprawić mi ogromną przykrość, tak naprawdę okazały się wspaniałym motywatorem. Jeszcze raz z całego serca dziękuję za tę jakże niekonstruktywną i nieuzasadnioną krytykę.
Pozdrawiam serdecznie.

Piosenka wspaniała. Przez pół godziny jej słuchałem ;)

Super blog i piosenka w tle.

Dziękuję ;)