Ciekawe..Skoro akurat tych wypchanych zwierzątek tak się uczepiłeś-coś w tym musi być! Ja jednak myślę, że warto byłoby te zwierzątka zostawić w spokoju, chociaż nie powiem-jako taką rolę w serialu można byłoby im przypisać. W każdym razie na pewno się nie zgodzę. Albo przynajmniej jestem ciekawa Twoich argumentów. Co według Ciebie sprawiło, że ciekawa historia przerodziła się w nieciekawą historię lub jak kto woli-słynny "tasiemiec"? Pozdrawiam!

Pierwszy sezon zrobił na mnie pozytywne wrażenie. Fajnie zbudowali postać tego małego psychopaty(zacząłem mu nawet kibicować). Niestety po dwóch odcinkach s2 widać że historia wcale się nie klei. Zrobili wielkie bum i wyszły z tego nici. Relacje z nauczycielką mogły być pociągnięte jeszcze przez kilka odcinków. Wielka miłość Normana odjechała. Zostało miasteczko i rodzinka, która sama w sobie nie jest ciekawa. Przewrażliwiona mamuśka zaczęła irytować, dlatego nie widać niczego co mogłoby posunąć ten serial naprzód. Atmosfera "psychozy" zamieniła się w obyczajową sielankę.

Akurat ja niekoniecznie widzę sielankę. Serial utrzymywany jest w podobnym klimacie, a nawet powiedziałabym, że dzieje się jeszcze więcej. Jeśli chodzi o relację Normana z Panią nauczyciel, myślę, że była to jedna z wielu sytuacji, (które jeszcze nie nastąpiły) dzięki której został ukazany morderczy instynkt-jego zaniki pamięci, dziwne zachowanie, to wszystko prowadzi do sedna sprawy. I nie sądzę, aby trzeba było koniecznie iść w stronę tego wątku, bo po prostu nic nowego by to nie wniosło. Mamuśka z kolei ma swój charakterek i oczywiście wielkie brawa z mojej strony dla Very Farmigi-urodzona aktorka!

Za szybko skreśliłem ten serial:) Oglądam obecnie "Grę o tron" i "Gran Hotel" (niestety tłumaczony jest powolnie). Z braku laku, bo mój ulubiony Dexter się skończył a innego serialu na horyzoncie nie widzę:( Obejrzałem następne odcinki Bates Motel i faktycznie akcja się rozwija, bo pojawiły się nowe wątki.

I cały wątek-można powiedzieć- na nic, a tu taka dyskusja się zrobiła :)

Akurat zwierzątek bym się nie czepiał bo ma to swój wyraz w "Psychozie", więc nie widzę nic złego w tym, że pokazano kiedy to hobby Normana się zaczęło - zwyczajna ciekawostka.

Inna sprawa, że pierwszy sezon był całkiem, całkiem - ale tak jak mówisz wiele wątków zaprzepaszczono, inne wg mnie spłycono. Niestety będzie trzeci sezon i do sceny kiedy Norman zabije Norme będę musiał jeszcze trochę poczekać.

Właśnie, zwierzątka zwierzątkami, ale to wcale nie takie beznadziejne. Akurat wypychanie zwierzątek to mogłoby być typowe zajęcie dla przyszłego psychopaty, nie uważasz?
A czekasz na ten moment? :) Przyznam się, że jeszcze o tym nie myślałam, ale już sama relacja pomiędzy matką, a synem w tym wypadku wydaje mi się co najmniej dziwna. To już chyba nawet nie jest nadopiekuńczość, a zdecydowanie coś więcej...Ja jednak się cieszę na wiadomość o trzecim sezonie i z przyjemnością sobie poczekam. Pozdrawiam!

Oglądałaś "Psychozę"? To nie jest jakieś tam wypychanie zwierzątek, oryginalny Norman ma cały dom w wypchanych ptakach i to naprawdę była jego pasja, ten wątek w Bates Motel to nawiązanie, a nie przypadek.

Wcale nie twierdzę, że to przypadek. Nie oglądałam, ale miło z Twojej strony, że pytasz i mnie o tym informujesz :) Do obejrzenia tego filmu zbieram się dobre dwa lata i za każdym razem znajduję sobie jakąś wymówkę. Chyba musi przyjść na to odpowiedni czas...

Spoko, po prostu wywnioskowałam z Twoich wcześniejszych wypowiedzi, że nie oglądałaś. W takim razie gorąco namawiam, nawet nie chodzi o serial - uważam, że to jeden z klasyków, które każdy powinien zobaczyć.

PS. ja przerażona "Psychozą", do obejrzenia "Ptaków" zbierałam się dobre pół roku, ale na szczęście w moim przypadku okazały się mniej wstrząsające. :P

Tak, to ambitne kino i z pewnością nie można tych filmów oglądać z takim samym nastawieniem jak komedii.

sorry, że się wtrącę, ale co to kurna znaczy ambitne kino? To, że wiele osób o pewnym filmie powtarza "ambitne kino tylko dla inteligentnych"? Nastawiać się do filmów nie powinniśmy, bo nastawienie sprawia, że odbiór staje się subiektywny a to jest bardzo niszczące.

Ambitne kino nie jest tylko dla inteligentnych. Jasne, że jest szereg filmów, którym z miejsca przypisujemy taką wzniosłą rolę, ale tak naprawdę każdy z nas ma swoje "ambitne kino". W moim przekonaniu to film, który potrafi wpłynąć na moje zmysły, poruszyć, często jest trudny w interpretacji i wcale nie oznacza to, że dobrze się ogląda. Ale poprzez takie filmy jesteśmy w stanie się rozwijać, przede wszystkim właśnie pod względem intelektualnym, a takiego samego efektu na pewno nie da nam komedia (co nie znaczy, że jestem przeciwniczką DOBRYCH komedii).
Twoje ostatnie zdanie-święta racja. Jak człowiek wmówi sobie, że coś jest dobre, to będzie dobre. Innymi słowy, od naszego usposobienia zależy niemal wszystko. Pozdrawiam!

Powiedziałabym wręcz przeciwnie. Jeżeli zbyt pozytywnie się nastawiam i oczekuję nie wiem czego, często jestem mega zawiedziona... Jeżeli zaś oglądam po prostu bo oglądam, moja opinia nt filmu jest bardziej obiektywna... Najbardziej pamiętam jak zobaczyłam zwiastun Wanted, albo Sherlocka w kinie... Masakra, byłam tak podekscytowana, tak się doczekać nie mogłam, że gdy weszły te filmy na ekrany czym prędzej pobiegłam je obejrzeć. Wyszłam z kina w niemalże depresji... A w końcu te filmy w swoim gatunku nie były wcale takie najgorsze...

Ambitne kino... Cóż pewnie każdy ma swoją definicję tego określenia... Mi ambitne kino kojarzy się ze starymi filmami, wzniosłymi treściami typu "Requiem for a dream" ect. A tak naprawdę po obejrzeniu tych filmów, często na mojej twarzy pokazuje się mega skrzywienie i tekst "to ma być ambitne?". Nie wiem, ja nie lubię tego określenia. Ważne, aby film spełniał po prostu swoją rolę... Komedia żeby bawiła i podnosiła na duchu, dramaty aby kreowały większą empatię u odbiorcy, sensacyjne aby bawić i trzymać w napięciu. Osobiście nienawidzę dramatów, że względu na moją pracę. Codziennie mam tyle ludzkich dramatów "na żywo", że wybierając filmy omijam dramaty szerokim łukiem.. Pewnie omijam wiele naprawdę dobrych filmów, ale jak mam się jeszcze po pracy dołować, to wolę już nie oglądać filmów ;D A właśnie głównie dramaty są nazywane "ambitnym kinem". Polecam popracować trochę charytatywnie - będziecie mieli duuuużo dramatów i bardziej was to uwrażliwi :D

No cóż, ja akurat myślę, że praca charytatywna wcale nie wyklucza się z oglądaniem dramatów, dla mnie ta tematyka od dawna nie jest obca i bez względu na to, jaką pracę wykonuje (a właśnie porusza ona bardziej pesymistyczny aspekt życia, tę "ciemną stronę mocy", aniżeli opiewa radością życia) niezmiernie lubię, kiedy trafiam na dobry dramat i z przyjemnością mogę go obejrzeć. Nie mniej jednak, racja. Każdy ambitne kino widzi inaczej. I właśnie dlatego w swojej poprzedni wypowiedzi powiedziałam: "Każdy z nas ma swoje ambitne kino".
Ale może już nie polemizujmy, na ogół nie jestem konfliktowa i odnoszę wrażenie, że Ty również :) Hmm, z negatywnej opinii o serialu, tak jak w nagłówku tematu, przeszliśmy do pojęcia ambitnego kina..Niebywałe. A może jednak coś w tym jest...

Może to też zależy od charakteru. Pracuję jako pracownik socjalny od 2 lat... Niby nie dużo, ale już sporo. 8h codziennie, myślenie o Klientach po pracy i na żaden dramat nie mam ochoty. Wystarczająco zdołowana jestem pracą...

Może to też zależy od charakteru. Pracuję jako pracownik socjalny od 2 lat... Niby nie dużo, ale już sporo. 8h codziennie, myślenie o Klientach po pracy i na żaden dramat nie mam ochoty. Wystarczająco zdołowana jestem pracą...

Być może zależy. Albo po prostu ta praca nie jest dla Ciebie odpowiednia :)

kierownictwo nie jest, bo narzuca nam odpowiedzialność za doroslych lludzi ;/

Przepraszam, ale nie nazwałbym Psychozy "ambitnym kinem". To zwyczajny dreszczowiec i jego kult jest raczej związany z sentymentem. Nie pamiętam za bardzo "Psychozy", widziałem natomiast "Ptaki" i jest to zwyczajna hollywoodzka produkcja. Filmy z dawnych lat miały swój urok, ale dzisiaj w nowych szatach nie zadziwiają już tak jak kiedyś. Martwe zło, Gabinet figur woskowych, nawiedzone domy, itd... Przy obecnej technice naprawdę jest trudno stworzyć coś dobrego. Oglądanie staroci nie jest rozwiązaniem, bo kiedyś wystarczyła dobra charakteryzacja - dzisiaj w dobie HD i efektów specjalnych, niektóre rzeczy wyglądają komicznie.

Ja nigdzie nie powiedziałem, że to beznadziejnie, wręcz przeciwnie - pokazanie tego elementu uważam za ciekawostkę.

Odnośnie Twojego 2 pytania - pewnie, że czekam na ten moment, bowiem każdy kto oglądał "Psycho" zna zakończenie tej relacji i chciałbym aby to była pokazane w dobrym stylu.

Do takich seriali jak ten trzeba się przyzwyczaić wiadomo że filmów nie przebije to oczywiste ale serial da się oglądać spokojnie tych trzeba zrozumieć jego głębie i sens wiadomo że ta opowieść się różni od filmów to oczywiste kilka postaci dodanych ale klimat pozostał mroczny i zaskakujący i dobrze i o to chodzi .