"Dzwony śmierci” opowiadają historię widzianą oczami dwóch bardzo zwyczajnych młodych ludzi, ruszających na ochotnika na wojnę, która - jak sądzą - potrwa nie dłużej niż kilka miesięcy. W miarę rozwoju akcji historie obu bohaterów toczą się równolegle. Wśród okropności wojny bohaterowie dojrzewają, znajdują miłość.

Historia opowiada o losach dwóch młodych żołnierzy oraz ich rodzin. Thomas i Michael mogliby być przyjaciółmi, stają jednak po dwóch stronach konfliktu I Wojny Światowej i walczą przeciwko sobie. Jeden jest Brytyjczykiem. Drugi Niemcem. Wiele ich łączy. Obaj wchodzą właśnie w dorosłość. Obaj mają kochających rodziców. Obaj są zakochani. Obaj chcą walczyć się za swój kraj. Dwie gorące, nastoletnie głowy, niemal chłopcy - zaciągają się do armii i po raz pierwszy opuszczają rodzinne domy i bliskich. Jak tysiące im podobnych liczą, że wojna potrwa najwyżej kilka miesięcy.

Nim w Europie, po pięciu długich latach, zakończy się jeden z najstraszliwszych dramatów XX wieku - z chłopców zdążą stać się mężczyznami. Podobne losy, podobne doświadczenia. Od pierwszej miłości do ojcostwa, od rwącego się do bitki rekruta do zmęczonego walką weterana. Wyznają identyczne wartości, motywy ich działań także są podobne. W tak ukazanej wojnie nie ma dobra i zła, naszych i wrogów. Są tylko dwaj młodzi żołnierze, dwaj chłopcy starający się spełnić swój obowiązek wobec rodzinnego kraju.