Ja w ogóle nie czuję, że to druga połowa lat 90 scenografia bardziej mi pasuje do końca lat 80.

Faktycznie, to chyba pierwszy serial powracający sentymentalnie do lat 90-tych i moim zdaniem robi to dobrze. Przy okazji bardzo podoba mi się umieszczenie w nim muzyki, a nawet sceny koncertu Tori Amos, która w latach 90-tych była po prostu najlepsza. Jako jej wielki fan byłem podekscytowany.

Hmm, akcja ma miejsce w drugiej połowie lat 90-tych, a to już epoka internetu i komórek, ale sprzed smartfonów. Wydaje mi się, że dobrze to wszystko odwzorowali. Komórki jeszcze nie są powszechne, za to budki telefoniczne czy automatyczne sekretarki tak. Co poniektórzy mają pagery. Mamy też analogowe aparaty fotograficzne (nawet krótko popularna jednorazówka się pojawiła), kamery, odtwarzacze video i TV kineskopowe z tamtej epoki. Wprawdzie istniał już wtedy sprzęt audio-video z ładnym designem, ale trzeba wziąć pod uwagę, że Luke używał sprzętu z lat 80-tych, który pozostawił jego ojciec, a w szkole jak to w szkole, sprzęt zawsze jest stary. Inne rzeczy, takie jak samochody, wystrój wnętrz czy ubrania również nie odstają od tamtych czasów.
Ale największą różnicę widać w zachowaniu postaci. Przede wszystkim nie spotykamy na każdym kroku telefonu w rękach, a ludzie spotykają się ze sobą, a nie czatują na portalach społecznościowych. W tamtym okresie ludzie też coraz odważniej ujawniali swoją orientację seksualną, choć wciąż widoczne jest małomiasteczkowe podejście (teksty typu pomodlę się za ciebie, stawianie znaku równości pomiędzy homoseksualizmem i hiv, czy to jak zareagował na napis na szafce ojciec głównej bohaterki).
Nie brakuje też innych smaczków, jak np. to, że matka samotnie wychowująca dziecko pracuje jako stewardesa i w czasie gdy jest w pracy jej syn zdany jest sam na siebie. I nikt nie widzi w tym nic dziwnego, nie robi afery, wszyscy traktują to jako normę. Obecnie, w czasach powszechnego ubezwłasnowolnienia dzieci i młodzieży coś takiego byłoby nie do pomyślenia. Inny przykład to samodzielny wypad na koncert do miasta. Dzieciaki przed nikim się nie tłumaczą gdzie idą i kiedy wrócą. Tak to wtedy wyglądało. A gdy powinęła im się noga, to rodzice nie robią z tego większej afery.
Oddzielne słowa należą się oprawie muzycznej, która była znakomita. Szczególnie podczas wyjazdu busem szkolnym, gdy wszyscy śpiewali razem z Ace of Bace. Bo kiedyś młodzież naprawdę śpiewała, czasami przy ognisku albo podczas szkolnych wycieczek.

Tak więc nie do końca rozumiem co masz na myśli pisząc o braku superklimatu, czego oczekiwałeś i czego w tym serialu powinno być więcej, albo mniej?