Może jak obejrzysz 6 sezon do końca to zmienisz zdanie. Ja dwa dni temu skończyłam właśnie i uważam, że trzecia generacja jest najlepsza. Ale wiadomo - każdy ma inny gust. Mi też bardzo się podobają właśnie te życiowe wątki, są takie prawdziwe. Do pierwszej generacji również jestem przywiązana i jak dowiedziałam się gdzieś w połowie drugiego sezonu, że dalej będą inni bohaterowie to myślałam, że się załamię. Zanim zabrałam się do oglądania trzeciego sezonu, musiał upłynąć jakiś miesiąc. ;) Ale nie żałuję, druga generacja przedstawia według mnie najciekawsze problemy nastolatków. Polecam wszystkim z całego serca.

Prawdziwe? Według mnie większość to wydumane problemy niezrównoważonych emocjonalnie i kompletnie niedojrzałych małolatów. Może po prostu w polskich realiach nie wygląda to tak jak w serialu, ale chyba bristolskie teens'y nie różnią się tak bardzo od naszych ;) Mimo wszystko jednak, ciekawy serial dla młodzieży, zwłaszcza pierwszy sezon.

Wiadomo, że troszkę jest to podkolorowane, żeby zaciekawić widzów. Młodych ludzi u nas także spotykają problemy, które zostały przedstawione w serialu. Na przykład: wpadka, spięcia z rodzicami, śmierć przyjaciela lub kogoś z rodziny, homoseksualizm, utrata przyjaciela, uzależnienia, choroby psychiczne. Może bohaterowie są "niezrównoważeni emocjonalnie i kompletnie niedojrzali", ale kto w ich wieku jest? Z tą prawdziwością to chodziło mi bardziej o to, że ich losy i oni sami nie są wyidealizowani, nic nie przychodzi bez wysiłku. Pokazana jest brutalna rzeczywistość, po prostu życie.

Heh, w sumie racja. Mogliby pokazywać 100% naturalizm, tylko kto by to wtedy oglądał? Ja raczej nie ;)
A co do idealizacji bohaterów to powiedziałbym, że nawet na odwrót :P