Po jednokrotnym obejrzeniu (jeszcze bez filmowych zakończeń) oceniam serial jako dobry, aczkolwiek nie
dostrzegam jeszcze powodów dla których wiele osób uważa je za najlepsze anime w historii.

Domyślam się że ta niesamowitość kręci się wokół zakończenia. Nie chcę oceniać go jeszcze na
podstawie filmów, bo jednak serial miał chyba stanowić samodzielną całość (a nie ocenia się potrawy
10/10 dlatego że robi się smaczna po dodaniu kiełbasy)

Z tego co widzę Projekt Dopełnienia Ludzkości w jakiś sposób połączył świadomości bohaterów tworząc
galimatias rozterek i traum. Domyślam się że w tym 40 minutowym chaosie było mnóstwo symboliki, ale
jedynym konkretem który wyłapałem była psychologiczna "Teoria relacji z obiektem" mówiąca o dziecku
które dostrzega że nie jest jednością z matką.

A ostatnie parę minut to co? Bohater zdobywa wreszcie pewność siebie przez co uwalnia świadomości
towarzyszy? Czy może dostrzega że chce być chwalony i wytwarza wdzięczne awatary znanych osób?

Czy muszę obejrzeć to jeszcze raz, albo przejść do "End of Evangelion" by zrozumieć więcej?