Oj jest juz podobny temat i w dodatku prowadzi sie fajna dyskusje nt. faktow historycznych tamtych czasow ;) BTW. Ta ksiazka w/w fajna ?
Ja troche cytatow przytoczylem, ale nie ma opcji przeszukiwac teraz wszystkich tematow, zeby je znalesc ;) A byly dosyc ciekawe

Prosilem zeby w tym watku wpisywac tylko fakty, dyskusje tocza sie w innych watkach.

Prawdopodobnie ? To w końcu fakt czy nie fakt ? Bierze czy nie bierze udziału ? Co to za historyk opierający się na domysłach ? Z tego co pamiętam .... był zdecydowanie za młody by walczyć w okresie Spartakusa ...

"U żadnego z historyków starożytnych nie znajdziemy jakiejkolwiek informacji na jego temat (Cezara), żadnej wzmianki dotyczącej lat 72-70. Jeśli zaś chodzi o hipotezy autorów współczesnych, warte są one tyle co każda gra wyobraźni niemająca najmniejszego oparcia w faktach. Oczywiście można się dziwić temu, że Cezar, doszedłszy do lat trzydziestu prawie, mógł z upodobaniem oddawać się bezczynności w okresie, gdy jego ojczyzna przeżywała najbardziej ponure dni swojej historii. Niektórzy historycy nie chcą przyjąć do wiadomości, że w tym samym czasie, kiedy powstańcy Spartakusa ruszyli na Rzym, rozgromiwszy wysłane przeciw nim armie Republiki, Cezar żył sobie spokojnie, pochłonięty jedynie subtelnością politycznych rozgrywek. Trzeba się jednak z tym pogodzić. Gdyby bowiem można było zapisać na jego koncie jakąkolwiek wzmiankę o udziale w którejkolwiek kampanii wojskowych tego okresu, biografowie Cezara nie omieszkaliby tego podkreślić w takiej czy innej formie. Odnotowywali przecież skrupulatnie wszystkie jego, nawet najbardziej błahe poczynania i zmiany miejsca pobytu. Jeżeli przeto milczą, znaczy to, że po prosty nie było w tym czasie niczego do powiedzenia."
Gerard Walter. Cezar. PIW. W-wa 2006. Oryginał napisany w 1947 r.

Także... pole wyobraźni dla scenarzystów!

s. 43-44

Ksiazki o Rzymie ww. autora:

The Roman Army at War 100 BC – AD 200 (OUP, 1996)
Roman Warfare (Cassell, 2000) ISBN 0-304-35265-9
The Punic Wars (Cassell, 2000) ISBN 0-304-35967-X
Reprint title: The Fall of Carthage: The Punic Wars 265–146 BC, (Cassell, 2003) ISBN 978-0-304-36642-2
Fields of Battle: Cannae (Orion, 2001) ISBN 0-304-35714-6
Caesar's Civil War: 49–44 BC (2002), Osprey Publishing
In the Name of Rome: The Men Who Won the Roman Empire (Orion, 2003) ISBN 0-7538-1789-6
The Complete Roman Army (Thames & Hudson, 2003) ISBN 0-500-05124-0 |Library of Congress Catalog Card Number 2003100798
Caesar: Life of a Colossus, (Yale University Press, 2006) ISBN 0-300-12048-6
The Fall of the West: The Death of the Roman Superpower (Orion 2009)
U.S. title: How Rome Fell: Death of a Superpower, (Yale University Press, 2009) ISBN 0-300-13719-2
Antony and Cleopatra (2010); Yale University Press

Juliusz Cezar urodzil sie w 100 r. p.n.e lub w 102 p.n.e, powstanie Spartakusa bylo natomiast w latach 73-71 p.n.e, czyli w czasie powstania Juliusz mial ok. 30 lat, nie byl za mlody zeby brac udzial w walkach, wrecz byl juz starszym czlowiekiem, pamietajmy ze w czasie starozytnosci 40 letniego czlowieka uwazano za starca.

Za starców 40-latków uznawano w średniowieczu. Ludzie często zapominają że starożytność stała na zdecydowanie wyższym poziomie niż średniowiecze. Nie zawsze w historii ludzkości odbywał się rozwój cywilizacji. Średniowiecze nazywane jest mrokiem dziejów bo cywilizacji jako takiej w porównaniu do czasów Rzymskich niewiele było.

Mylisz się, nawet w średniowieczu człowiek dożywający sędziwego wieku nie był czymś niespotykanym. Po prostu udawało się to mniejszej liczbie osób. Nikt nie traktował zdrowego mężczyzny w sile wieku jak starca. Olbrzymia była umieralność wśród niemowląt, ale jeśli człowiek przeżył ten pierwszy rok, nie zachodziły żadne procesy sprawiające że w wieku czterdziestu lat był starcem. Co więcej, w średniowieczu nawet naprawdę stary człowiek żył, tak jak mu nakazywał stan, pracował i walczył na wojnie, dopóki całkiem nie zniedołężniał. Oczywiście, osób żyjących długo było najwięcej pośród duchownych i szlachty. Znamy z różnych źródeł wiele sędziwych osób, dożywających 70, nawet stulatka, biorąc pod uwagę tylko najbardziej wiarygodne przekazy.

Nazywanie średniowiecza mrokiem dziejów jest bardzo przestarzałe, choć niestety wciąż powtarzane w szkołach przez tych nauczycieli, którzy nie śledzą nowszej literatury. Nie przesadzałbym z cywilizacyjnym zacofaniem średniowiecza względem starożytności, wiele wtedy się działo, a epoka jest bardzo długa i różnorodna. Polecam poczytać nowsze prace.

Zgadzam się z przedmówcą, nazwanie średniowiecza mrokiem dziejów świadczy tylko o niedouczeniu i przyjmowaniu na wiarę antykościelnej propagandy. Bo o jakim okresie średniowiecza mówimy? O jakim obszarze? Większość powielanych wyobrażeń o średniowieczu to bzdury (np. wszechobecny brud - a jak wyglądała sytuacja we Francji w XVIII wieku z osranym przez dworzan Wersalem rządzonym przez pluskwy?).

W czasach republiki taki "starzec" miał dopiero prawo obiegać się o urząd konsula ( 40 lat). Do tego czasu jego wiek określano jako"adulescentia" - młodość. A średniowiecze w porównaniu z rozwojem cywilizacyjnym Rzymu, to nie tylko mrok dziejów, to otchłań. Gdy trwało powstanie, Cezar nie miał 30 lat, zatem nie mógł obiegać się nawet o urząd kwestora. Mógł za to być trybunem wojskowym (stanowisko dostępne dla lepiej urodzonych, w przeciwieństwie do stopnia woskowego zdobywanego na podstawie umiejętności na polu walki, jakim by np centurion), gdyż tylko wojsko gwarantowało zubożałemu arystokracie odzyskanie pozycji. Plutarch (5.1) podaje, że Cezar wygrał z niejakim Poppiliuszem wybory na trybuna wojskowego. Skoro miał stanowisko, trudno podzielac zdanie, że sobie spokojnie żył i siedział przy żonce i dziecku. Istnieją zatem podstawy, by sadzić, że Cezar w jakiś sposób był zaangażowany w wojnę z buntownikami. Z uwagi na to, że w czasach późniejszych był finansowany przez Krassusa, można przypuszczać, że Krassus miał okazje poznać go wcześniej - poznać na tyle, aby mu zaufać i go finansować. raczej nigdzie nie znajdziemy historii, że cezara przenikał do środowiska niewolników, ale jest kilka historii, gdzie cezar sam opisuje, jak w innych okolicznościach przebierał sie za niewolnika i gdzieś przedostawał. Polecam Plutarcha, Swetoniusza, i samego Cezara - Wojny Galijskie, Aleksandryjskie, Domowe.

"Cezar żył sobie spokojnie, pochłonięty jedynie subtelnością politycznych rozgrywek."
Zaprawdę, duża fantazja, wobec faktów co najmniej wynikających ze źródeł.
"Plurach5.1:"5 1 The first proof of the people's good will towards him he received when he competed against Caius Popilius for a military tribuneship and was elected over him;"
Trybun wojskowy , to "stanowisko", że tak to ujmę, dostępne dla lepiej urodzonych , a co za tym idzie, wykształconych, przed 30tką.