Praktycznie wszystko już napisałeś, jedyne co chciałbym dodać, to że jednak jest serial dorównujący mu przynajmniej brutalnością i powagą sytuacji - "Breaking Bad", oba obejrzałem w dość niedalekim odstępie. Minusem były z pewnością watki Juice'a, błahostka(czarny ojciec - serio?!) od której zaczeły się jego problemy wskutek czego skończył w więzieniu a jedyną nagrodą była dla niego honorowa śmierć. Kolejny głupi wątek to oczywiście Gemma, która łatwo przekonała Jaxa, że to Chińczycy zabili Tarę, wiem że musieli jakoś z tego wybrnąć ale mogli to lepiej załatwić. No inajwiększy mankament - na pogrzeb Donny zjechało sięcałe Samcro i wielu wielu innych gości. Natomiast przy śmierci członków klubu była tylko mała stypa - no "come on!". No i Ottho - poświęcił dla klubu wszystko, mógł wyjść na wolność w krótkim czasie ale wolał popmóc klubowi. Zrobił naprawdę wiele a widowiskowe zabicie "pana Simply Red" było rewelacyjnym uwieńczeniem jego dokonań.

MA BROTHA! IM WITH YA! Ze wszystkim się zgadzam, absolutnie. Oglądam to arcydzieło od 4-5 lat. Prawko kat A mam zrobione, teraz zbieram kase na HD dyna street ;) (prawie uzbierałem). Ten serial w gronie moich znajomych odkryłem jako pierwszy, poleciłem go innym i do dzisiaj mi dziękują. Wczoraj, bo dopiero wczoraj byłem wstanie obejrzeć finał, płakałem jak little bitch( a płacze tylko na braveheart`cie). Jak wracałem wczoraj do domu z pracy, aby obejrzeć ten odcinek to miałem łzy w oczach, czułem się jakbym szedł na pogrzeb baaardzo bliskiej mi osoby. Teraz mam jakiś taki stan lekko depresyjny, nie mam na nic ochoty. Nawet w pracy mnie sie dzisiaj pytai czy wszystko ok, bo źle wyglądam. Drugiego takiego serialu nie było i nie będzie. A aktorzy, heh, kolejny dowód że Sutter jest genialny, aktorzy niby mało znani, a jakie diamenty. Emocje jakie towarzyszyły mi przez te kilka lat, były niesamowite. W sumie to ten serial jest częścią mnie, bo jestem pewien że gdybym go nie odkrył, to nie byłbym taki jakim jestem dzisiaj.


A, i za każdym razem jak była przerwa między sezonami, to przed premierą kolejnego sezonu za każdym razem odświeżałem sobie całą serię. Strasznie miło mi się robi, kiedy dowiaduję się że są też takie osoby jak ja. :) Serio, aż kurna znowu mi się szklane oczy robią...

Gdyby tylko nie strasznie niska jakość siódmego sezonu, to byłbym bardzo usatysfakcjonowany tym finałem.

"Strasznie niska jakość siódmego sezonu"? Przesadzasz! Nie był aż taki zły. ;) Fakt, może i odstawał trochę poziomem od poprzednich sezonów, ale jak dla mnie wciąż trzymał poziom. No cóż, to twoja ocena i pozostaje mi ją uszanować. :) Pozdrawiam!

Może nie strasznie niska, ale momentami się męczyłem. Przede wszystkim Sutter przesadził i kolejny raz użył tej samej zagrywki - ktoś zostaje zabity przez czyjeś kłamstwo lub pomyłkę, przez co mamy kolejne tragiczne konsekwencje i podłoże pod prawie cały kolejny sezon. Mieliśmy to w pierwszym i drugim sezonie (podstęp Stahl -> śmierć Donny -> odwet na jednym z Majów), mieliśmy w drugim i trzecim (kłamstwo Stahl -> zabicie Half-Sacka i porwanie syna Jaxa -> SAMCRO w Irlandii), czwartym i piątym (okłamanie Tiga -> śmierć córki Pope'a -> konflikt SAMCRO z czarnymi). Gdy Sutter znowu odwalił tę samą szopkę w siódmym sezonie i wplątał SoA w kolejną bezsensowną wojnę, miałem już dosyć.

A druga sprawa jest taka, że zdecydowanie przegiął z ilością egzekucji w tym sezonie. Rozumiem, że serial stawał się coraz brutalniejszy i siódmy sezon miał być tego kulminacją, ale efekt jest raczej odwrotny - każde kolejne rozstrzelanie robi coraz mniejsze wrażenie. Pamiętam, gdy po raz pierwszy SAMCRO przeprowadziło bezwzględną masową egzekucję (początek czwartego sezonu), to zrobiło to na mnie wstrząsające wrażenie. W siódmym sezonie byłem już nimi znudzony (żeby nie być gołosłownym - przypominam sobie co najmniej pięć tego typu scen z tego sezonu). Zresztą, jestem pewien, że w siódmym sezonie ginie więcej osób, niż w trzech pierwszych razem wziętych.

W pełni zgadzam się z Twoja opinia. SoA to niesamowity serial! Kiedy zaczęłam go oglądać, miałam wobec niego niskie oczekiwania, jednak od 2 sezonu wciągnęłam się bez końca w osobista historię Jaxa i jego klubu. Oglądałam juz naprawdę dużo znakomitych seriali, niektóre z nich były lepsze niż SoA, jednak do tego serialu niesamowicie się przywiązalam. Tak bardzo wczułam się w losy bohaterów, iż miałam wrażenie, że jestem członkiem SAMCRO. Serial zobaczyłam dopiero w tym roku, w zeszłym tygodniu obejrzałam ostatni odcinek. Juz dawno nie było mi tak smutno, z powodu zakończenia serialu! Niesamowicie podobała mi się muzyką, która razem z doskonałym doborem aktorów, stworzyła niezapomniany klimat. Jednak najbardziej zasługuje na uznanie scenariusz, historie zawarte w serialu, monologi Jaxa, oraz przemyślenia jego ojca niejednokrotnie dawały do myślenia. Widz zostaje wrzucony w świat odwróconego kodeksu moralnego, a jednak dostrzega, że w tym świecie nie brakuje przykladow prawdziwej miłości, przyjaźni, oraz lojalności. Postacie są idealnie zarysowane, tak naprawdę większość postaci zdobyła moja sympatię. Bardzo cieszę się, że w ostatnich sezonach dołączył do czołówki Nero :) Polecam każdemu kto lubi dobre dramaty z odrobiną kina akcji.

O, fantastycznie mi to słyszeć! :D Cieszy mnie też niezmiernie fakt, że zwróciłaś uwagę na bardzo istotne dla mnie kwestie. :)
Sezon 2 - emocjonalna jazda bez trzymanki, co? Ten sezon, z wiadomych względów, wstrząsnął mną chyba najbardziej ze wszystkich... Mam na myśli szczególnie jedno wydarzenie, które ja oglądałem z autentycznym niedowierzaniem. Na pewno wiesz, o czym mówię, ale przez wzgląd na ludzi, którzy mogli nie oglądać serialu postaram się o tym nie wspominać głośno. :)

Dokładnie! Miałem to samo z tym, że w pewnym momencie oglądania serialu czułem się jak członek SAMCRO. Doszło nawet do tego, że do seansu z odcinkami ostatnich sezonów serialu przywdziewałem któryś z moich "klubowych" T-shirtów... Wczucie pierwsza klasa! Polecam! :D
W ogóle motyw na tyle daleko posuniętej więzi z bohaterami, która sprawia, że zaczynasz ich traktować niemalże jak starych, dobrych znajomych, a nawet przyjaciół... Coś pięknego i magicznego! Uwielbiam to w serialach..ale jednocześnie nie znoszę. Pewnie domyślasz się, o co mi chodzi. Po prostu nie cierpię żegnać się postaciami, do których tak się przywiązałem! To autentycznie, jak żegnać przyjaciół. :(

TAK! Muzyka! Super, że też zwróciłaś na to uwagę. :) W sumie odpisując na tę wiadomość słucham sobie właśnie soundtracku i..myślami z powrotem jestem w serialu przemierzając harleyem kalifornijskie drogi! Muzyka to bez wątpienia jedna z najmocniejszych stron serialu. Chociaż jaki aspekt tegoż cudownego serialu nie jest mocny? :D

I jeszcze raz: TAK! Te filozoficzne wywody/monologi były niezwykle przemyślane i nadały serialowi niebywałej głębi, choć i bez nich ten wciąż byłby świetny. :)
Najbardziej lubiłem te sceny, kiedy to Jax przemierzał na swojej maszynie Kalifornię, a jego głos stanowił jednocześnie równolegle poprowadzoną narrację. To tak fenomenalnie podkręcało już i tak świetny klimat serialu... Zawsze wtedy miałem niesamowite ciary!

I po raz trzeci: TAK! To jest właśnie ta genialna magia kontrastu w SoA. Niezwykle brutalne środowisko, w którym jednak czasem dochodziły do głosu i te pozytywne emocji... I tutaj pojawia się kwestia kobiecego wkładu w serial, który jest niezaprzeczalny. ;)

Fakt, kreacje aktorów były na tyle dobre, że ciężko było wybrać swoją ulubioną postać... Chociaż ja mam dwóch takich ulubionych bohaterów: Jax i Opie. Może niezbyt oryginalnie, ale..jak tu ich nie uwielbiać! A jacy są twoi? :D
Dokładnie! Nero tchnął w serial niezaprzeczalną świeżość. Bardzo polubiłem jego postać. Taka niezwykle..autentyczna, wiarygodna, a przede wszystkim sympatyczna. Polecam również jego kreację w innym serialu - "Dexter", gdzie także świetnie zagrał. Sam serial też jest zresztą jak najbardziej wart polecania. ;)

A co do, właśnie, innych seriali to ja również widziałem wiele znakomitych - wspomniany przed chwilą "Dexter", wspomniane również w wątku "Breaking Bad", "Gra o Tron", "The Walking Dead", "Peaky Blinders", "Sherlock"..i tak w sumie mógłbym wymieniać... Każdy inny, ale równie dobry, co pozostałe! A Ty co byś mogła mi tam polecić z seriali? :)

Właśnie! Słyszałaś może o wspomnianym "Peaky Blinders"? Świetny serial! Ale dlaczego o nim wspominam. Chodzi o to, że paradoksalnie (paradoksalnie, bo akcja toczy się na początku XX wieku) serial jest niezwykle podobny klimatem do "Sons of Anarchy"... Słuchaj, tam nawet pojawiają się aktorzy z SoA! To było niczym wisienka na torcie..ale więcej nie powiem. Musisz obejrzeć, jeśli nie widziałaś. :D
Może i "Peaky Blinders" nie ogląda mi się tak dobrze, jak SoA, ale też jest to wyśmienity serial. Zresztą..chyba żadna inna produkcja nie dorównuje SoA. Ten serial to dla mnie istny fenomen. Oj, zdecydowanie najlepszy i najbardziej wciągający, z jakim miałem styczność. :)

I wiesz, co myślę? Że jeszcze nie raz wrócę do tego serialu, tylko na razie wolę jednak odczekać dłuższą chwilę, bo jestem wciąż zbyt świeżo po obejrzeniu, choć zaraz minie rok od finału serialu... Szok, jak ten czas leci!

Także podsumowując: niezwykle miło było mi zetknąć się z podobnie rozentuzjazmowanym, co ja sam, fanem serialu! Dzięki wielkie za tak obszerny i rzetelny komentarz. :)

Pozdrawiam gorąco z wrocławskiego oddziału SAMCRO! ^^

Co do ulubionej postaci hmm...ciężko wybrać jedną. Lubiłam Jaxa i Gemme chociaż niejednokrotnie nie popieram tego co robili, ale myślę że bez względu na to czy ich lubilismy czy nie, wnieśli oni bardzo dużo do serialu. Poza tą dwójką darzyłam sympatią Chibs'a i jego akcent :D i jak wcześniej wspomniałam Nero, który jest dla mnie ideałem gangstera. Muzyka jest fenomenalna i tak samo jak Ty ciągle słucham w wolnym czasie soundtrack'u. 'Day is gone' w finałowym odcinku 6 sezonu to była taka bomba uczuciowa, że przez cały dzień miałam w głowie ta melodie, do tego 'Hey Hey na na', 'House of the rising sun' i wiele wiele innych. Każda z nich tak idealnie dopasowana do sceny, w której ja słyszymy. Co do 'Peaky Blinders' - słyszałam ale nie widziałam, dziękuję za rekomendacje :) Poza serialami, które wymieniłeś kocham jeszcze "Rodzina Soprano" (jak dla mnie serial matka dla innych produkcji jeśli chodzi o dramaty i daj lepszy serial gangsterski) i "House of Cards" (bardziej polityczne klimaty). 'Breaking Bad' to oczywiście klasyka! :)
Fajnie popisać z kimś kto ma podobny gust do seriali! Wielka szkoda ze Sons of Anarchy juz się skończył, ale podobnie jak Ty mam zamiar odświeżyć sobie ich historię za jakiś czas :D