Co do aktorstwa, to poza pewnymi wyjątkami było i tak o niebo lepsze niż w dzisiejszych tego rodzaju produkcjach. Podobnie zresztą jak dialogi i większość wymyślanych przez scenarzystów sytuacji.
Wtedy widząc to darło się łacha, człowiek nie stawał sobie sprawy, jak daleko przesunięte zostaną granice kiczu w przyszłości.

Jak też uważam, że aktorzy spisali się dobrze. Poza tym scenariusz i dialogi na niezłym poziomie, przynajmniej jak na telenowelę. Natomiast w / w przaśność to wielki urok tego serialu, jak chavezz zauważył. Fryzury i makeup (czy na planie w ogóle pracował ktoś od charakteryzacji??), beznadziejne postsynchrony no i ta do granic tandetna ścieżka dźwiękowa składająca się z bodaj 3 lub 4 motywów. Najbardziej utkwił mi ten, który rozbrzmiewał, gdy na ekranie pojawiała się Renata, czyli p. Anna Chodakowska. Swoją drogą chyba jedna z najlepszych i najciekawszych kreacji z tym serialu.

Tak, tak, muzyczka to też był hit... :)

przecież za tę muzyczkę odpowiada znany wszystkim Kazolot Staszewski (tak, ten :) )

Co ty bredzisz? Muzyka była Marca i Branskiego, tytułową piosenkę śpiewał Markowski. Owszem, przewinęło się kilka utworów Kultu, zespołu Fatum (ta piosenka Bajbusa) czy niezapomnianej Danuty Lato.

Marzec czyli Pan Tik-Tak :-)

Bzdura, muzę robił głównie Krzysztof Marzec, znany jako Krzyś z TikTaka. Jeden czy dwa utwory Kultu zostały wykorzystane to fakt.

Errata - nie zdawał sobie sprawy, miało być.

Otóż to

To ciekawe. Zastanawiam się jak odebrałabym ów serial dziś (oglądałam to za dziecięcia), raczej sięgnęłabym po niego z podobnych pobudek - dla kontekstu epoki, drugiego planu (tak jak niektórzy wracają do "Lalki" by odtworzyć obraz starej Warszawy) .

To prawda, że film był realistyczny. Ja mam tylko zarzuty co do kilku aktorów, że grali strasznie zimne osoby. Duraj wyglądał mi na psychopatę, a Ola Duraj na ofiarę przemocy domowej - zawsze miałam wrażenie, że serialowy ojciec ją "gasi". Joanna Racewicz koszmarnie zimna, że nie wiem co jej mąż w niej widział, że w ogóle się z kimś takim ożenił, nawet jak się uśmiechała, to to był wymuszony uśmiech. Marta Racewicz przyszła przestępczyni, a jej serialowy brat Piotr to samo. W ogóle ich rodzina nie wyglądała nawet na rodzinę - jakoś tak wszyscy byli przeciwko sobie. Syn i synowa Marii Jarosz - miała wrażenie, że chcą ją zamordować. Janina Czerska i koszmarne damula (Anny Sucheckiej się nie czepiam, bo to miała być taka rola). Ewa Glinicka - zimna ryba (ta pierwsza, druga aktorka dała jej trochę sympatii i życia). Marek Siedlecki - masakra - strasznie cedził przez zęby.

Oj Marta później po sytuacji jak dowiedziała się co z jej ojczulka za zimny drań zmieniła się i to bardzo, stała się czuła, potrafiła się przytulić do matki, pocieszyć ją, pomagała sparaliżowanej pani Lenie, nie darła kotów z Adamem, jedynie z Piotrkiem, ale tak bywa często między rodzeństwem :) Duraj nerwus to fakt ale też potrafił pomóc jeśli ktoś poprosił np Marcie w fizyce. Chwała ,że te postaci były jakieś a nie jak w dzisiejszych telenowelach papierowe, nudne i często źle zagrane.

Postaci były właśnie NORMALNE i dlatego ten serial jest taki dobry. Teraz w tych wszystkich nudnych gniotach są albo anioły, albo potwory. Rozmowy też były super, bo często o niczym - teraz każdy tylko wygłasza pompatyczne kwestie

Bardo realistyczny serial... dialogi, sprawy...i oczywiście mój ulubiony Pan Leon mistrz ciętej riposty. Chciałabym mieć takiego ojca:)

Duraj był bardziej frustratem niż psychopatą. Czerska była taką damulą, bo sama aktorka taka trochę była :) Co ciekawe, chyba w serialu w ogóle nie pada jej nazwisko. To, że ona jest Czerska wiadomo dopiero z zerknięcia w obsadę.

Wydaje mi się, że serial został nagrany na taśmie Betacam i w takiej postaci został zarchiwizowany. Obecnie kolejne odcinki pojawiają się na vod.tvp.pl :)

"Ten film powinien stać się dziedzictwem narodowym." Bzdura, te film to klon amerykanskich oper mydlanych typu Santa Barbara tyle ze z duzo nizszym budzetem, dlatego nie wyszlo zbyt bogato. Nie ma w nim nic wyjątkowego na skale swiatową wiec nie zasługuje na bycie dziedzictwem, aczkolwiek sentymenty mozna miec.