Po obejrzeniu pierwszego odcinka trzeciego sezonu, zastanawia mnie, jakie to są te ichniejsze "natywne języki"? Może ktoś jest tutaj językoznawcą i potrafi konkretnie określić, jakimi językami się posługują w serialu, czy to w scenie przy stole, gdzie radzą, czy się bić, czy się nie bić, bądź też w rozmowie króla z Lagerhtą?
Strzelam na logikę, że król Egbert mówi po staroangielsku, natomiast Lagerhta i reszta wikingów mówi po staronordycku, prawdopodobnie wschodnim dialektem.
To jest tak... Ułatwieniem dla aktorów i angielskich widzów jest obecność obecnego języka angielskiego. Posługują się nimi gdy nie stykają się dwie kultury, a rozmowa przebiega na płaszczyźnie Norman i Norman, bądź Anglik i Anglik. Angielski pojawia się też gdy spotykają się ze sobą te dwie nacje, ale na innej zasadzie. Gdy Anglicy mówią zwyczajnym angielskim to Normanowie posługują się przy nich językiem nordyckim, a w zasadzie staronordyckim. Mają charakterystyczną wymowę głoski "r", więc możliwe, że producenci wykorzystali język z okolic Szwecji. Natomiast gdy to Normanowie korzystają ze współczesnego angielskiego to Anglicy wykorzystują wczesną starą formę języka angielskiego. Stawiam, że są tam też elementy celtyckie.
Dodam małą poprawkę odnośnie języka staroangielskiego i celtyckiego. Celtowie to zupełnie inna grupa kulturowa. Zamieszkiwali Francję (Galowie stanowiący wiele plemion), Brytanię (Brytowie z wieloma plemionami), a także w Hiszpanii (Celt-Iberowie) czy w Azji mniejszej (najeźdźcy utworzyli państwo Galatów).
Celtowie swoją świetność przeżywali p.n.e. w czasach kiedy Rzym był republiką, a Germanie wówczas byli jeszcze słabo znani a na arenę dziejów przede wszystkim weszli z początkiem n.e. i z czasem doprowadzili do upadku Rzymu.
Zarówno Sasi jak i nordyckie plemiona wikingów to Germanie nie zaliczający się do Celtów i mówiący odrębnymi językami.
Staroangielski to język germański pochodzenia saskiego. Język wikingów staronordycki to także język germański. Filmowemu Ragnarowi zatem językowo dużo bliżej do Egberta niż do języka celtyckiego, którym władano wówczas na północy Brytanii (współczesna Szkocja) czy Irlandii.