Nigdy nie byłem zbytnim miłośnikiem gier komputerowych. Wiadomo, lubię czasem spędzić w taki sposób kilka godzin, lecz daleko mi do "maniactwa". A mimo to seans "Ralpha Demolki" był dla mnie czystą przyjemnością. I choć z wspominanych tam bohaterów kojarzę jedynie Mario, to zabawa jest świetna nawet bez znajomości wszystkich wirtualnych postaci ze świata gier. Bo ta animacja to jeden z najlepszych, najpiękniejszych filmów, jakie kiedykolwiek widziałem i nudzić się na niej chyba nie sposób.
Tytułowy bohater to jedna z postaci gry wideo "Felix Zaradzisz". Niestety, przypadł mu los tego złego – to Ralph niszczy, a Felix naprawia. Sprawia to, że przyjaciół mu brak, a całe dnie po pracy spędza na wysypisku śmieci, zazdroszcząc koledze po fachu uwielbienia pozostałych członków wirtualnej rzeczywistości. "Ludzie" uciekają na jego widok z przestrachem, a na imprezę z okazji 30 rocznicy wydania swojej własnej gry nawet nie dostał zaproszenia. Doprowadza to do niezwykłej podróży głównego bohatera, bo chcąc udowodnić innym, że zły wcale nie musi być naprawdę zły, a zwycięstwo (i przede wszystkim medal) jest w zasięgu każdego, Ralph rozpoczyna przygodę życia po najbarwniejszych i najróżniejszych światach prosto z automatu do gier. Przygodę widowiskową, zabawną i niezwykle pouczającą…
Wydawać by się mogło, że po tylu latach pomysły pracowników Disneya wyczerpały się i wytwórnia (poza Pixarem) nie będzie w stanie stworzyć żadnej animacji wybijającej się ponad przeciętność. Nie ma chyba nic bardziej mylnego, czego idealnym dowodem jest właśnie "Ralph Demolka". Już sam pomysł, by akcję osadzić w świecie gier wideo, jest naprawdę rewelacyjny i prowokuje mnóstwo zabawnych sytuacji, a charyzmatyczni bohaterowie i pięknie zaprojektowane krajobrazy wynoszą tę animację poziom wyżej. Ciężko bowiem znaleźć inny tak dopracowany i twórczy tytuł dla młodych widzów, będący genialną i mądrą rozrywką nie tylko dla nich, ale również dla ich rodziców. I bez względu na wiek "Ralph Demolka" potrafi oczarować i całkowicie uzależnić, wzbudzając w widzu te niesamowite emocje, które pozwalają poczynania bohaterów oglądać z otwartymi ustami.
Poza porywającą akcją mnóstwo w tej animacji humoru. I to humoru zarówno dla młodszych, jak i starszych widzów, humoru słownego, jak i sytuacyjnego. Tego "niegrzecznego" i pełnego podtekstów też jest sporo, więc każdy nawet najbardziej wymagający dorosły powinien być zadowolony. Rewelacyjnie wypada również polski dubbing. Fraszyńska w głównej "roli" żeńskiej jest bezbłędna, a głos Lubaszenki zdecydowanie do Ralpha pasuje. Świetna jest Edyta Olszówka, która tworzy chyba najzabawniejszą postać z całego filmu, a wszystkie pozostałe "głosy" dobrane są z mistrzowskim wyczuciem. Dzięki temu, śmiechu jest jeszcze więcej, a zabawa jest jeszcze lepsza.
Pod względem technicznym Disney przyzwyczaił już do perfekcyjnie dopracowanych animacji, w których każdy szczegół jest przygotowany z uwagą. Nie inaczej jest w "Ralfie Demolce". Wszystko wygląda obłędnie! Poczynając od postaci (każda jest bardzo charakterystyczna i znakomicie animowana), przez wnętrza (np. zamek cukierkowego króla), na kolorowych krajobrazach kończąc (szczególnie tor wyścigowy – cudo). Ostateczny efekt jest niesamowity, coś wspaniałego! Pod względem muzycznym też jest interesująco. Pojawiają się między innymi elementy elektroniki (sceny, gdy Ralph ląduje w "strzelance"), które budują niepowtarzalny nastrój.
Jeśli chodzi o akcję, jak już wspomniałem, nie ma miejsca na nudę. Non stop twórcy pakują Ralpha w nowe kłopoty i co chwilę pojawiają się nowi "bajeczni" bohaterowie. A ostateczne rozwiązanie zagadki z królem jest naprawdę ciekawe, mimo iż samo zakończenie da się przewidzieć od razu. Tu jednak nie chodzi przecież o koniec, a o przygodę, która do tego finału doprowadza. I pod tym względem "Ralph Demolka" jest bezkonkurencyjny. Pojawiają się i wyścig, i pościg, a nawet strzelanina.
Całości dopełnia piękne przesłanie, które z tej animacji tworzy coś nadzwyczaj oryginalnego. Bo tym razem nie tylko pod względem ilości wizualnych atrakcji twórcy zaszaleli, ale również w warstwie merytorycznej popisali się wielkimi umiejętnościami, bowiem bez nachalności udało im się przekazać ważną rzecz: bez względu na to, kim jesteś, najważniejsze to pozostać sobą. I może zabrzmi to banalnie, ale czego chcieć więcej od rozrywki dla najmłodszych?
Do tej pory nie mogę się nadziwić, jakim cudem "Ralph Demolka" nie zgarnął w tym roku Oscara dla najlepszej animowanej produkcji, jeśli swobodnie mógłby kandydować również w kategorii najlepszy film ("Odlot" to arcydzieło, ale "Ralfowi" nie brakowało wiele, by powtórzyć ten wyczyn). Mimo to produkcja ta warta jest obejrzenia bez względu na wiek, płeć i zainteresowania widza. Jest magiczna! I choć sama tematyka może nie przypaść do gustu i wtedy animacja spisana jest na straty, według mnie to jedna z najlepszych bajek wszech czasów. I jeśli tylko na te 1,5 godz. odrzucimy wygórowane oczekiwania i zgodzimy się na przyjętą konwencję, zabawa może być rewelacyjna. A przecież to o to chodzi w kinie rozrywkowym, jakim "Ralph Demolka" niewątpliwie jest.
Tytułowy bohater to jedna z postaci gry wideo "Felix Zaradzisz". Niestety, przypadł mu los tego złego – to Ralph niszczy, a Felix naprawia. Sprawia to, że przyjaciół mu brak, a całe dnie po pracy spędza na wysypisku śmieci, zazdroszcząc koledze po fachu uwielbienia pozostałych członków wirtualnej rzeczywistości. "Ludzie" uciekają na jego widok z przestrachem, a na imprezę z okazji 30 rocznicy wydania swojej własnej gry nawet nie dostał zaproszenia. Doprowadza to do niezwykłej podróży głównego bohatera, bo chcąc udowodnić innym, że zły wcale nie musi być naprawdę zły, a zwycięstwo (i przede wszystkim medal) jest w zasięgu każdego, Ralph rozpoczyna przygodę życia po najbarwniejszych i najróżniejszych światach prosto z automatu do gier. Przygodę widowiskową, zabawną i niezwykle pouczającą…
Wydawać by się mogło, że po tylu latach pomysły pracowników Disneya wyczerpały się i wytwórnia (poza Pixarem) nie będzie w stanie stworzyć żadnej animacji wybijającej się ponad przeciętność. Nie ma chyba nic bardziej mylnego, czego idealnym dowodem jest właśnie "Ralph Demolka". Już sam pomysł, by akcję osadzić w świecie gier wideo, jest naprawdę rewelacyjny i prowokuje mnóstwo zabawnych sytuacji, a charyzmatyczni bohaterowie i pięknie zaprojektowane krajobrazy wynoszą tę animację poziom wyżej. Ciężko bowiem znaleźć inny tak dopracowany i twórczy tytuł dla młodych widzów, będący genialną i mądrą rozrywką nie tylko dla nich, ale również dla ich rodziców. I bez względu na wiek "Ralph Demolka" potrafi oczarować i całkowicie uzależnić, wzbudzając w widzu te niesamowite emocje, które pozwalają poczynania bohaterów oglądać z otwartymi ustami.
Poza porywającą akcją mnóstwo w tej animacji humoru. I to humoru zarówno dla młodszych, jak i starszych widzów, humoru słownego, jak i sytuacyjnego. Tego "niegrzecznego" i pełnego podtekstów też jest sporo, więc każdy nawet najbardziej wymagający dorosły powinien być zadowolony. Rewelacyjnie wypada również polski dubbing. Fraszyńska w głównej "roli" żeńskiej jest bezbłędna, a głos Lubaszenki zdecydowanie do Ralpha pasuje. Świetna jest Edyta Olszówka, która tworzy chyba najzabawniejszą postać z całego filmu, a wszystkie pozostałe "głosy" dobrane są z mistrzowskim wyczuciem. Dzięki temu, śmiechu jest jeszcze więcej, a zabawa jest jeszcze lepsza.
Pod względem technicznym Disney przyzwyczaił już do perfekcyjnie dopracowanych animacji, w których każdy szczegół jest przygotowany z uwagą. Nie inaczej jest w "Ralfie Demolce". Wszystko wygląda obłędnie! Poczynając od postaci (każda jest bardzo charakterystyczna i znakomicie animowana), przez wnętrza (np. zamek cukierkowego króla), na kolorowych krajobrazach kończąc (szczególnie tor wyścigowy – cudo). Ostateczny efekt jest niesamowity, coś wspaniałego! Pod względem muzycznym też jest interesująco. Pojawiają się między innymi elementy elektroniki (sceny, gdy Ralph ląduje w "strzelance"), które budują niepowtarzalny nastrój.
Jeśli chodzi o akcję, jak już wspomniałem, nie ma miejsca na nudę. Non stop twórcy pakują Ralpha w nowe kłopoty i co chwilę pojawiają się nowi "bajeczni" bohaterowie. A ostateczne rozwiązanie zagadki z królem jest naprawdę ciekawe, mimo iż samo zakończenie da się przewidzieć od razu. Tu jednak nie chodzi przecież o koniec, a o przygodę, która do tego finału doprowadza. I pod tym względem "Ralph Demolka" jest bezkonkurencyjny. Pojawiają się i wyścig, i pościg, a nawet strzelanina.
Całości dopełnia piękne przesłanie, które z tej animacji tworzy coś nadzwyczaj oryginalnego. Bo tym razem nie tylko pod względem ilości wizualnych atrakcji twórcy zaszaleli, ale również w warstwie merytorycznej popisali się wielkimi umiejętnościami, bowiem bez nachalności udało im się przekazać ważną rzecz: bez względu na to, kim jesteś, najważniejsze to pozostać sobą. I może zabrzmi to banalnie, ale czego chcieć więcej od rozrywki dla najmłodszych?
Do tej pory nie mogę się nadziwić, jakim cudem "Ralph Demolka" nie zgarnął w tym roku Oscara dla najlepszej animowanej produkcji, jeśli swobodnie mógłby kandydować również w kategorii najlepszy film ("Odlot" to arcydzieło, ale "Ralfowi" nie brakowało wiele, by powtórzyć ten wyczyn). Mimo to produkcja ta warta jest obejrzenia bez względu na wiek, płeć i zainteresowania widza. Jest magiczna! I choć sama tematyka może nie przypaść do gustu i wtedy animacja spisana jest na straty, według mnie to jedna z najlepszych bajek wszech czasów. I jeśli tylko na te 1,5 godz. odrzucimy wygórowane oczekiwania i zgodzimy się na przyjętą konwencję, zabawa może być rewelacyjna. A przecież to o to chodzi w kinie rozrywkowym, jakim "Ralph Demolka" niewątpliwie jest.
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Recenzja Ralph Demolka (2012)
Arcade Forever!"Ralph Demolka" jest tym dla gier wideo, czym dla kina było "Cinema Paradiso" – listem miłosnym i biletem... czytaj więcej
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
