Recenzja wyd. DVD filmu

Wściekłe psy (1992)

Na polskim rynku ukazało się specjalne kolekcjonerskie 2-płytowe wydanie "Wściekłych psów". Każdy szanujący się fan Quentina Tarantino powinien udać się do sklepu i zakupić ten kolekcjonerski egzemplarz filmu, który był oficjalnym debiutem reżysera. Od dnia premiery minęło już kilkanaście lat. W tym czasie Tarantino stał się kultowym reżyserem, a premiera każdego kolejnego jego filmu jest wielkim wydarzeniem. W moim prywatnym rankingu produkcji pana Tarantino, "Wściekłe psy" zajmują  2. pozycje, tuż za arcydziełem "Pulp Fiction". Historia rozpoczyna się w małym przydrożnym barze, w którym grupka tytułowych psów, używających kolorowych przydomków, spożywa ostatni posiłek przed dużym skokiem na jubilera. Prawie każdy z nich jest nienagannie ubranym dżentelmenem. Wyjątkiem są dresiarz Nice Guy Eddie (Chris Penn) i jego ojciec Joe Cabot (Lawrence Tierney), którzy raczej preferują sportowy styl. Już w pierwszej scenie widać geniusz Tarantino w budowaniu dialogów, jak nikt inny potrafi zahipnotyzować widza. I tak, przysłuchując się rozmowie w barze, dowiemy się,  z czym Panu Brązowemu (Quentin Tarantino) kojarzy się piosenka Madonny "Like a virgin", dlaczego Pan Różowy (Steve Buscemi) nie daje napiwków, oraz "kim do diabła jest Tobi Wang?". Po spożytym posiłku, eleganccy panowie oraz Eddie wraz z ojcem opuszczają bar i ruszają na prostą misje. Towarzyszy im przy tym świetna piosenka George Baker Selection  "Little Green Bag". Gdy muzyka cichnie i kończą się początkowe napisy, stajemy się świadkami obficie krwawej jazdy z Panem Białym (Harvey Keitel) i Pomarańczowym (Tim Roth) do magazynu, w którym przez resztę filmu rozgrywać będzie się akcja. Dowiemy się, dlaczego skok nie wypalił, kto stracił życie, a co najważniejsze, kto zdradził towarzyszy. Wszystko to przy doskonałej muzyce "Superdźwięków lat 70.". Na zakończenie dodam, że będzie krwawo i wulgarnie. Aktorsko ten film nie posiada żadnych słabych punktów, każdy z czarnych charakterów ma swoją historię. Aktorzy są w pełni wiarygodni. Najwięcej dowiemy się o postaci Pana Pomarańczowego - w tej roli genialny Tim Roth. Mnie osobiście urzekł i zdobył Michael Madsen wcielający się w psychopatycznego Pana Blond. Który to stał się autorem wypowiedzianego, kultowego zdania z tego filmu: "Are you gonna bark all day, little doggie, or are you gonna bite?". Pozostali bohaterowie to Pan Biały (Harvey Keitel) najszlachetniejszy z nich wszystkich, zatroskany o rannego kolegę. Pan Różowy (Steve Buscemi) gość z dziwnymi zasadami. Pan Brązowy (Quentin Tarantino), któremu jego pseudonim kojarzy się jednoznacznie. Pan Niebieski (Edward Bunker) najstarszy z nich wszystkich. Eddie (Chris Penn) pasujący idealnie w dres i w role drobnego cwaniaczka i jego ojciec (Lawrence Tierney). Gość, który za tym wszystkim stoi i jako jedyny zna tożsamość wszystkich, w każdym razie tak mu się wydaje. Dodatkowo na płycie z filmem przyjdzie nam się zapoznać z opiniami 3 krytyków Amy Taubin, Peter Travers oraz z Emanuel Levy. Opinie dostępne są z polskimi napisami, każda trwająca po ok 20 minut. Czas zając się drugą płytą, która zawiera tylko i wyłącznie same dodatki: Pierwszy z nich to "Rocznik 92", w którym przychodzi nam wysłuchać opowieści o filmach niezależnych z festiwalu Sundance 92 oraz o samym festiwalu. Opowiadać o nim będą twórcy filmów, którzy walczyły o główną nagrodę w roku 1992 (m.in. Tarantino, Kalin). Drugi z dodatków to "Wprowadzenie do filmu noir", w którym zapoznamy się z historią tego gatunku, jego charakterystyką, z książkami o tej tematyce oraz autorami. Posłuchamy tu o filmach noir, "Zabójstwie" Kubricka. O "Zbiegu z Alcatraz"  Boormana, "Dopaść Cartera" Hodgesa oraz innych dziełach z gatunku noir. Kolejny to "Wizja lokalna na planie" filmu, z którego dowiemy się więcej o samym magazynie, restauracji i pozostałych miejscach w których kręcono "Wściekłe Psy". Usłyszymy tu parę ciekawostek dotyczących kulisów powstawania filmu. Obejrzymy zdjęcia z planu. W materiałach dodatkowych znajdują się także wywiady z aktorami tj. Pennem, Baltzem, Madsenem, Rothem, Tarantino, Benderem. 20-sekundowy filmik "Styl wściekłych psów" zawiera sceny z filmu. Można to nazwać krótkim trailerem. Ostatni dodatek, to zabawne kukiełkowe odegranie sceny (nie zdradzę jakiej), nazwane "Wściekłymi lalkami".   "Wściekłe psy" to jeden z najlepszych i najoryginalniejszych filmów lat 90. Kolekcjonerskie wydanie DVD to pozycja jak najbardziej obowiązkowa dla każdego fana twórczości Tarantino. Jest to bodajże pierwsze takie wydanie w Polsce z tak dużą ilością dodatków. Gorąco polecam.