Recenzja filmu

Szpiedzy tacy jak my (1985)

"Szpiedzy tacy jak my" to amerykańska komedia, wyreżyserowana przez Johna Landisa, który ma w dorobku m.in. film "Blues Brothers". Film jest w pewnym sensie obrazem satyrycznym, który w krzywym zwierciadle ukazuje czasy zimnej wojny i pracę amerykańskiego wywiadu. Wywiad USA szykuje tajną misję. Amerykańscy agenci mają dotrzeć w głąb Związku Radzieckiego i wystrzelić znajdującą się tam rakietę, która ma zostać rozbrojona w powietrzu. Aby odwrócić uwagę Sowietów, Amerykanie zrzucają w Pakistanie dwóch fałszywych agentów. Austin Millbarge i Emmett Fitz-Hume są nieudacznikami, którzy zostali przyłapani na ściąganiu na egzaminie. Gdy myśleli, że wylecą z pracy w wywiadzie, nieoczekiwanie zostają poinformowani o awansie. Przechodzą specjalistyczne szkolenie, które ma ich przygotować do misji. Wkrótce po szkoleniu zostają zrzuceni na teren Pakistanu, gdzie mają czekać na nich amerykańscy agenci. Na ich nieszczęście nikogo takiego nie spotykają. Wkrótce trafiają do miejscowej wioski, gdzie omyłkowo zostają wzięci za lekarzy. W tej samej wiosce poznają Karen Boyer, z którą los miał ich jeszcze zetknąć. "Szpiedzy tacy jak my" to lekka komedyjka, z której można się pośmiać. Zabawne sytuacje, ciekawe dialogi i niezła gra aktorska sprawiają, że film ogląda się naprawdę nieźle. Już sama idea filmu jest zabawna, bo trudno inaczej mówić o pomyśle zrzucenia dwóch kompletnych nieudaczników na terytorium wroga. Akcja jest tu wartka i można się nią zainteresować. Co prawda zdarzają się też słabsze momenty, jednak nie zaciemniają zbytnio prawdziwego, czyli dobrego obrazu filmu. W główne role wcieliło się dwóch znanych komików - Dan Aykroyd i Chevy Chase, znany głównie z ról w przygłupawych komedyjkach czy serii "W krzywym zwierciadle". Nie można zbytnio narzekać na ich aktorstwo, choć obyło się bez fajerwerków, szczególnie w wykonaniu Chase'a. Nieźle sprawili się też aktorzy drugoplanowi. "Szpiedzy tacy jak my" nie są głupią komedyjką, jakich teraz wiele. Humor stoi tu na dobrym poziomie, a akcja nie zanudza i nie przyprawia widza o głupie uczucie zażenowania. Uważam, że wielu współczesnych filmowców mogłoby choć po części brać przykład z tego filmu. Bo choć nie jest to film wybitny, a jedynie dobry, to można spędzić miło czas przed telewizorem, poświęcając trochę więcej niż półtorej godziny. Zawsze warto wrócić do filmu, który napawa uczuciem nostalgii albo przywołuje wspomnienia dawnych czasów. "Szpiedzy tacy jak my" są właśnie takim filmem.