Recenzja filmu

Labirynt fauna (2006)

W czasach, gdy świat oblegany jest przez masowe amerykańskie produkcje, wybitne dzieła z innych krajów są często pomijane i niezauważane. Jednym z reżyserów, którym udało się złamać tę złą passę i przywrócić kinu miano „wielkie”, jest Guillermo del Toro. W jego dorobku znajdują się takie filmy jak: "Kręgosłup diabła", "Blade II" czy adaptacja kultowego komiksu "Hellboy". Poprzez połączenie dramatu z filmem fantasy stworzył dzieło, którym zachwycił olbrzymią ilość odbiorców. Film ten to "Labirynt Fauna". Historia toczy się w XX w., podczas wojny domowej w Hiszpanii, nad którą pada cień krwawych rządów bezwzględnego dyktatora, Francisca Franca. Mała Ofelia wraz z ciężarną mamą, Carmen, jedzie do obozu wojskowego, nad którym ma pieczę jej przybrany ojciec, okrutny kapitan Vidal. Jest on dowódcą jednostki walczącej z partyzantami w północnej Hiszpanii. Podczas podróży młoda dziewczynka uwalnia latające, magiczne stworzenie, które podąża za nią aż do domu ojczyma. W nocy, gdy wyobraźnia dzieci jest najbogatsza, stworzenie to pokazuje Ofelii labirynt, gdzie zapoznaje się z jego strażnikiem, Faunem. Wyjawia on dziewczynce, że jest księżniczką odległej krainy. Aby udowodnić swoje pochodzenie, musi wykonać trzy zadania. W międzyczasie Ofelia doświadcza okrucieństwa ze strony świata i ludzi. Jak na tak młody wiek Ivana Baquero, grająca młodą księżniczkę, idealnie kreuje swoją postać. Niezwykle trudno jest realistycznie zagrać dziewczynkę, która przez wstręt do trudnych, brutalnych zdarzeń, które ją otaczają, ucieka w świat wyobraźni, który pomimo cech baśni, przesączony jest horrorem. Genialną grą może się poszczycić również Sergi Lopez, wcielający się w kapitana Vidala. Wzbudza on w widzu obrzydzenie i nienawiść. Idealnie ukazuje to, co cechowało frankistowskich żołnierzy. Brutalność, zawziętość i niesamowita determinacja. Warto również zwrócić uwagę na Maribel Verdú, grającą Mercedes. Występuje tutaj jako służąca Vidala, która po kryjomu wykrada pożywienie dla partyzantów, w których szeregach walczy jej brat. Pomimo świadomości swoich czynów i gotowości na śmierć potrafi wykrzesać z siebie odrobinę miłości - zaprzyjaźnia się z małą Ofelią. Jest idealnym przykładem na to, że kobiety też potrafią być odważne i brać czynny udział w wojnie. Świetnej grze aktorów towarzyszy nastrojowa muzyka, skomponowana przez Javiera Navarrete’a  która idealnie komponuje się z filmem. Zdecydowanym atutem filmu jest możliwość jego różnej interpretacji. To, czy wizje dziewczynki były prawdziwe, czy to jedynie jej wyobraźnia pozwalająca zapomnieć o brutalnym świecie, pozostaje jedynie do naszej oceny. Nic dziwnego więc, że film został nagrodzony trzema Oscarami (charakteryzacja, scenografia, zdjęcia). Pomimo swego baśniowego charakteru, nie jest przeznaczony dla dzieci. Może dzięki takim produkcjom jak ta dorośli znowu zaczną marzyć?