Recenzja wyd. DVD filmu

Dom z piasku i mgły (2003)

Dwie odrębne kultury, dwie odmienne mentalności i dwa różne światy spotykają się w niebanalnym dramacie psychologicznym Vadima Perelmana pt. "Dom z piasku i mgły". Pozornie zwyczajni ludzie stają w obliczu konfliktu o rzecz nadzwyczajnie istotną w życiu  każdego człowieka - dom. Każdy z nas ma swoje miejsce na ziemi, intymny wszechświat, do którego możemy uciec od wszelkich trosk. Cały film opiera się na problemie utraty tego cudownego dobra i różnicy kultur między domownikami. Postaciami pierwszoplanowymi są osoby, które doświadczyły poważnych tragedii życiowych i starają  się we wszelki możliwy sposób wiązać koniec z końcem. Trudni do ocenienia bohaterowie zaplątują się w tragiczne w skutkach sytuacje, będące wynikiem ich błędów. Perelman ukazuje wady uczestników konfliktu, budując swoją opowieść ze szczególną szczerością. Pułkownik Behrani (Ben Kingsley) przybył z Iranu wraz ze swoją rodziną do kraju spełniających się marzeń. Jednak 'American Dream' nie zawsze się spełnia (o czym  możemy się często przekonać w projektach takich jak "Inaczej niż w raju" czy "Stroszek"). Wydał córkę za mąż, a sam ciężką pracą fizyczną stara się zapewnić godne życie żonie i synowi. Kathy Nicolo (Jennifer Connelly) to była narkomanka i alkoholiczka, która po rozwodzie nie może ułożyć sobie życia. Żyje sama w opuszczonym, odziedziczonym po ojcu domu, zarabiając na życie jako sprzątaczka. Zastępca szeryfa Lester Burdon (Ron Eldard) czuje się niespełniony w związku ze swoją żoną i dziećmi. Ciągła monotonia doprowadza go do porzucenia rodziny i związania się z kimś, kto jest w stanie zrozumieć jego pragnienia. Tragedie zaczynają się od momentu, gdy Kathy z powodu nadmiernej skrupulatności urzędników i przez własne niedopatrzenie traci wszystko, co ma, czyli ukochany dom. Behrani kupuje owy dom po okazjonalnie niskiej cenie, zrywając w ten sposób z fizyczną pracą. Kathy nie ma zamiaru łatwo oddać posiadłości, na którą jej ojciec pracował tak wiele lat. Miłość i chęć życia w dobrobycie skłania bohaterów do zaskakujących decyzji. Myślą przewodnią filmu jest odrzucenie podziałów na czerń i biel. Racja jest podzielona na wszystkich bohaterów. Nie można jednoznacznie oddzielić dobro od zła. Główne postacie, na pozór bezbarwne i monotonne, kryją w sobie wiele uczuć wyższych, bezustannie poszukując sensu życia. Ciągłe dylematy i problemu są następstwem błędów, jakie popełnili w przeszłości. Historia opowiada ze szczególną wrażliwością o pospolitych, jednak niecodziennych sytuacjach oraz możliwościach przeciwstawiania się im. Na palcach jednej ręki mogę policzyć filmy, które z taką siłą mnie poruszyły Pozostawia po sobie wspomnienia na długi czas, między innymi ze względu na kapitalne dialogi i niebanalną grę aktorów. Nerwowy klimat niepokoju przeplata się z subtelną muzyką Jamesa Hornera. Film, choć niedoceniony ze względu na delikatność i brak patosu, wart jest jednak uwagi i głębszego zastanowienia się nad jego sensem. A jest nad czym się zastanawiać! Jednak to już pozostawiam wam. Gorąco polecam dwie godziny porządnego, wyważonego kina.