Recenzja filmu

Zdjęcie śmierci (2004)

"Ab-normal beauty" jest kolejnym filmem stworzonym przez braci Pang, znanych w kręgach miłośników azjatyckiej grozy. Stworzyli oni wcześniej m.in. horror "Oko", uważany przez wielu za jeden z najlepszych straszaków, jakie powstały, ja jednak nie podzielam tego zachwytu. W ich filmie z 2004 roku zrezygnowali oni z elementów nadnaturalnych i stworzyli thriller o zacięciu psychologicznym. Główną bohaterką jest urodziwa Jiney, przy której prawie zawsze pojawia się, również niebrzydka Jasmine. Ich pasją jest malarstwo i, przede wszystkim, fotografowanie. Pewnego dnia Jiney podczas szukania nowych wrażeń i inspiracji do zdjęć jest świadkiem wypadku samochodowego, którego to ofiarom szybko robi zdjęcia, wchodzi tym samym w mroczny świat obsesji fotografowania momentu śmierci. Tymczasem zakochuje się w niej młody chłopak. Pierwsze, co uderza nas w filmie to naprawdę ładne zdjęcia, widać, że bracia ciągle się rozwijają. Równie ładne jest nasycenie kolorów, są one żywe i dobrze wkomponowują się w fabułę i przekaz filmu. Uzupełniają fascynację Jiney wyrazistymi barwami. W sytuacjach zagrożenia i majaków, jednak znika dobry efekt, jaki wywołuje praca kamery. Staje się wtedy chaotyczna, a sceny są nieciekawie zmontowane, zamiast lepiej oddawać zaburzenia psychiczne bohaterki. Wyrywa to ze świata iluzji, w jaki wprowadza nas film. Dobrze, że scen tych nie jest za dużo. Za dużo nie jest też strachu i mroku. Nie jestem pewien czy takie było zamierzenie twórców, ale film wcale nie wzbudza przerażenia ani nawet jakiegoś małego lęku. Film z założenia chyba ma się skupiać na rodzącej się obsesji Jiney i jej rysie psychologicznym. Przyglądamy się, więc rodzącemu się szaleństwu bohaterki i trzeba przyznać, że nie wygląda to najgorzej, choć do perfekcji wiele brakuje. Do perfekcji dużo brakuje z jednego głównego powodu - niekonsekwencji fabuły. Oprócz całego tego szaleństwa pojawia się motyw miłości, jaką czuje do Jiney jej szkolny kolega, jednak wątek ten nie jest doprowadzony do żadnego konkretnego punktu, po prostu się urywa. Ponadto pod koniec filmu fabuła nagle ostro schodzi z obranego wcześniej kursu na tematykę "snuff movies". Połączenie tego wątku z głównym (który właściwie już w tym momencie nie jest dalej prowadzony) jest w miarę logiczne, ale ten czysto thrillerowy element wydaje się jakby dopisany na kolanie do już gotowego filmu. Jest pobieżny i rozczarowujący, zagadka mordercy pojawia się i po niedługim czasie znika - dodana do głównej fabuły na sam jej koniec. Oprócz tego uważny widz nie będzie miał problemu z rozszyfrowaniem tożsamości zamaskowanego oprawcy. Ogólnie jednak fabuła jest ciekawa, choć rozczarowuje włożenie na siłę kilku wątków, przez co żaden z nich nie ma głębi. Duży potencjał każdej z historii został zniwelowany przez wrzucenie ich wszystkich do jednego "worka". Nierówna jest też muzyka, momentami psuje zamierzony nastrój grozy, kojarząc się bardziej z kinem akcji niż psychologicznym thrillerem, jakim stara się być "Ab-normal beauty". Wielokrotnie jednak muzyka spełnia swą rolę bardzo dobrze. Jedyne, do czego nie można się zbytnio przyczepić to aktorzy, dwie siostry, które wcieliły się w główne bohaterki zagrały nieźle. Ponadto są naprawdę ładne, co jest niewątpliwą zaletą dla męskiej części widowni (o ile ta lubi azjatycki typ urody). Również reszta aktorów wybrnęła ze swego zadania obronną ręką, choć nie można kogoś zdecydowanie pochwalić za jakieś szczególne osiągnięcia. "Zdjęcie śmierci" to ładny, lecz bardzo nierówny dreszczowiec zahaczający o kino psychologiczne i tematykę "snuff movies". Film niestety tylko odrobinę powyżej średniej, choć potencjału miał na wiele więcej. Szkoda, bo mogło wyjść z tego naprawdę udane dzieło.