Recenzja filmu

21 gramów (2003)

To faktycznie niezwykły film. Gdy pierwszy raz zetknąłem się z nim - sądziłem, że to będzie coś ciężkiego i wstępnie nie liczyłem na nic dobrego. Teraz wiem, jak bardzo się myliłem. To film niezwykle wciągający, mający unikalną w świecie X muzy atmosferę i klimat. Z tego względu uważam, że najlepiej oglądać go w małym, kameralnym kinie, z niedużą widownią. Fabuła opowiada o życiu trzech osób, które wskutek tragicznych okoliczności wiążą swoje życie ze sobą. Wypadek - śmiertelne potrącenie. Z jednej strony - młoda kobieta, która z powodu straty zarazem męża i córek przeżywa głęboką traumę. Z drugiej - sprawca, który po ucieczce z miejsca wypadku trafia do więzienia i dokonuje bolesnego dla rodziny przewartościowania swoich osobistych priorytetów: stawia Boga na pierwszym miejscu. Trzecia postać to oczekujący na przeszczep serca młody człowiek, który dostawszy je, zmienia swoje życie. Przeszczep ludzkiego serca do jego ciała niesie za sobą daleko idące konsekwencje, doprowadza do próby morderstwa, samosądu na zabójcy dzieci i męża bohaterki. Dostrzegam tu ciekawy paradoks, jaki reżyser zaaranżował, powodując, że wykonawcą wyroku jest ten sam człowiek, któremu przeszczepiono serce - do niedawna sam realnie zagrożony śmiercią. Osobiście miałem i mam nadal wiele wątpliwości przy tej scenie. Nie mam pewności, co bym zrobił w takiej sytuacji. Wiem natomiast, że widzowie po wyjściu z kina głośno komentowali tę kwestię, często prezentując śmielsze konkluzje. Nie ma co streszczać filmu, warto zauważyć podobieństwo konstrukcji fabuły, która przypomina "Memento" z wątkiem "cofającym się" w czasie i drugim równolegle biegnącym w przód. Niezwykły manewr, wymagający cierpliwości i uwagi, ale dający satysfakcję i nie przeszkadzający w odbiorze filmu. Świetne aktorstwo i muzyka - niepokojąca, dźwięczna, bardzo pasująca do nastroju. Sean Penn jest z filmu na film coraz lepszy... i chyba Madonna, patrząc na jego rozwój aktorski, może trochę żałować... Naomi Watts jest wschodzącą gwiazdą, a ten film jest tego kolejnym dowodem. No i Del Toro - facet po prostu mnie rozkłada - świetna rola, świetny aktor - brak mi słów... Ten film trzeba zobaczyć, ale zalecam oglądanie wieczorem, by mieć potem czas na myślenie lub rozmowę.