Recenzja filmu

Na skraju jutra (2014)

"Na skraju jutra" to zrealizowana ze świetną wizją, spójnym scenariuszem i imponującą oprawą wizualną produkcja reżyserii Douga Limana ("Tożsamość Bourne'a") oparta na powieści "All You Need Is Kill" Hiroshiego Sakurazaki - do tej pory dostępnej tylko w angielskim przekładzie. Do szablonowych motywów gatunku SF związanych z inwazją obcych czy podróżami w czasie Liman podszedł z subtelnym poczuciem humoru, co w zestawieniu z doborową grą aktorską oraz przemyślaną, budzącą napięcie fabułą dało nam wysokiej klasy, godne polecenia widowisko, które na długo nie da o sobie zapomnieć.

Akcja filmu rozgrywa się w niedalekiej przyszłości, w której rasa obcych, zwanych Mimikami, przypuściła bezlitosny atak na Ziemię, koncentrując swoje siły w Europie. Major Bill Cage (Tom Cruise), specjalista od reklamy, który nigdy nie znalazł się w ogniu walki, z powodu mydlenia oczu przed przełożonym zostaje zdegradowany i zrzucony w sam środek wojny o przyszłość ludzkości. Cage ginie podczas swojej pierwszej misji, zabijając jednego z obcych samców Alfa, po czym niewiarygodnie budzi się do życia kilka godzin przed swoją śmiercią. Tak rozpoczyna się, wydająca nie mieć końca, żmudna walka o przetrwanie na polu bitwy. Przełom następuje, kiedy Bill spotyka na swojej drodze żywą legendę walk z kosmitami Rite Vrataski (Emily Blunt), która oferuje mu swą pomoc.

Zbudowany schemat zamknięcia głównego bohatera w czasowej pętli niweluje poczucie absurdalności i przerysowań, przez co scenariusz pomimo kilku luk fabularnych występujących w akceptowanej dawce jest bardzo logiczny. Akcja charakteryzuje się dużą dynamiką, a napięcie jest odpowiednio rozgospodarowane. Na pochwałę zasługuje też subtelne ujęcie relacji emocjonalnej pomiędzy głównymi bohaterami, których uczucia przedstawiane są poprzez samą grę mimiką i spojrzeniem bez plastikowego romantyzmu. "Na skraju jutra" nie bombarduje nas celebracją amerykańskiego patriotyzmu i ujęciami na flagę Stanów, co często razi w hollywoodzkim kinie sci-fi. Kosztem zbędnego patosu fabuła przepleciona jest dobrym humorem, dzięki czemu film nie powinien nudzić nawet antagonistów gatunku.

Duet aktorski Cruise-Blunt przedstawia się znakomicie. Pomimo faktu że po pozostawiającej niedosyt "Niepamięci" Tom Cruise powrócił w najlepszej formie, Emily Blunt kradnie seans od strony aktorskiej. Stworzyła bardzo charyzmatyczną kreację, balansując pomiędzy wizerunkiem nieposkromionej kobiety superżołnierz (stąd nadany jej przez armię pseudonim "The Full Metal Bitch") a skrytej uczuciowej dziewczyny. Na wyróżnienie zasługuje też Brendan Gleeson oraz niegdyś znany z filmów "Tomb Raider", Noah Taylor, którego okazję zobaczyć mieliśmy również w III i IV sezonie "Gry o tron".

Strona audiowizualna filmu nie jest jego główną siłą, a widowiskowym i dopracowanym tłem dla szybkiego rytmu fabuły. Efekty specjalne są dość wyważone, oprócz standardowych, blockbusterowych wybuchów, bardzo ciekawie prezentują się sylwetki obcych oraz zbroje i broń żołnierzy. Na ogromną aprobatę zasługuje montaż. Wszystkie powtórki i liczne zgony głównego bohatera zostały sprawnie złożone w spójną całość, co też nie mogło należeć do prostych wyzwań. Większy nacisk powinien jednak zostać położony na ścieżkę dźwiękową filmu, która ginie gdzieś pod efektami i fabułą, nie zwracając na siebie większej uwagi.

Finał "Na skraju jutra" jednych rozczaruje przesłodzeniem, drugich zaintryguje niedopowiedzeniem. Całokształt produkcji prezentuje się jednak bezkompromisowo dobrze, dając widzom dopracowane pod (prawie) każdym kątem widowisko sci-fi. Hasło promocyjne filmu brzmi: "Żyj, giń, powtórz", ja obejrzałem, doceniłem i na pewno jeszcze powtórzę.