Recenzja filmu

Sekretne życie Waltera Mitty (2013)

Bohaterem filmu jest tytułowy Walter Mitty (Ben Stiller). Facet średniego wieku, pracownik magazynu "LIFE". Dokładnie rzecz biorąc, jest kierownikiem działu zajmującego się negatywami oraz obróbką zdjęć. Mieszka z nadopiekuńczą matką i co chwilę napastowany jest przez młodszą siostrę. Na pierwszy rzut oka to spokojny i sympatyczny gość. Jego praca jest jego wielką pasją. Cierpi jednak na pewną dolegliwość, otóż zdarza mu się śnić na jawie. W snach tych przeistacza się w człowieka, którego życie pełne jest przeróżnych przygód. Nie straszne mu pościgi, potyczki z szemranymi typami czy ratowanie kota z płonącego budynku. Jak można się domyślić, dolegliwość Waltera dosyć często pakuje go w nieciekawe, niezbyt sympatyczne sytuacje, przez które staje się pośmiewiskiem otoczenia.

W pracy Walter poznaje Cheryl (Kristen Wiig), rozwódkę oraz matkę małego Richa. Tłem dla ich świeżej znajomości jest dosyć napięta atmosfera w pracy. LIFE bowiem zmienia swoją formułę na wersję internetową. Nietrudno się domyślić, że spora część pracowników straci pracę. Walterowi przypada bardzo ważne zadanie do wykonania. Otóż ceniony fotograf Sean O’Connell (Sean Penn) przysyła mu paczkę ze swoimi ostatnimi zdjęciami. W dołączonym liście instruuje bohatera, że zdjęcie numer 25 to jego największe osiągniecie i pragnie, aby to ono widniało na okładce ostatniego papierowego numeru "LIFE". Niestety z niewyjaśnionych przyczyn zdjęcia nie ma w przesyłce. Walter stoi przed nie lada wyzwaniem. Pod presją swojego irytującego szefa postanawia odszukać O’Connella z nadzieją, że posiada on oryginał zaginionego zdjęcia. Niemałą rolę odgrywa w tym wszystkim Cheryl, w której Walter się podkochuje.


Ben Stiller wcielający się w głównego bohatera tworzy naprawdę świetną kreację. Jego Walter Mitty jest człowiekiem niezwykle ciepły. Podczas seansu ma się wrażenie, że bez wahania pomógłby każdej napotkanej osobie. Bohater w miarę upływu czasu zmienia się diametralnie. Z marzyciela ubranego w koszulę, krawat i spodnie w kant zamienia się w wyluzowanego kolesia ubranego w jeansy i bluzę z kapturem. Do tego zapuszcza mocny zarost niewątpliwie dodający mu zawadiackiego uroku. Nie ma już dla niego rzeczy niemożliwych.


Szalenie mocną stroną "Sekretnego życia Waltera Mitty'ego" są przepiękne zdjęcia. Krajobrazy Islandii czy Himalajów zapierają dech w piersiach. Niemała w tym zasługa Stuarta Dryburgha, który z kamerą wyczynia cuda. Porusza się z nią z gracją, a zdjęcia jego autorstwa są żywe i pełne kolorów. Kolejnym ważnym elementem jest świetna bardzo klimatyczna ścieżka dźwiękowa autorstwa Theodore Shapiro. Jego muzyka jest niczym miód dla uszu. Utwory są w większości delikatne, stonowane. Królują cymbałki, bębny, gitara klasyczna. Prócz muzyki Shapiro ważną rolę odgrywają utwory innych wykonawców. Ja w głowie cały czas nucę szalenie klimatyczny i subtelny utwór "Dirty Paws" zespołu Of Monsters and Men. Jak również pełen energii "Step Out" autorstwa Jose Gonzaleza. Niewątpliwie ścieżka dźwiękowa to bardzo mocna strona tego filmu.

"Sekretne życie Waltera Mitty'ego" to moim zdaniem jedno z największych osiągnięć Bena Stillera. Aktora i reżysera w jednej osobie. Stworzył on obraz o bardzo pozytywnym wydźwięku. Film, który bawi oraz uczy jednocześnie. Film z przesłaniem. Po seansie człowiek ma ochotę wybiec z sali kinowej i niczym główny bohater wyruszyć w pełną przygód wyprawę. Czyż to nie jest wystarczająca zachęta dla widza?