Recenzja filmu

Człowiek z blizną (1983)

Arcydzieło reżyserii Briana De Palmy. Doskonałość scenariusza, do którego rękę przyłożył sam Oliver Stone. Jedna z najlepszych kreacji aktorskich w historii kina - absolutne mistrzostwo Ala Pacino. Już samo to mówi za siebie, a to tylko tytułem wstępniaka.

Czasy rewolucji Castrowskiej na Kubie. Dyktator Fidel Castro w podstępny sposób "zalewa" Florydę najgorszymi bandytami z kubańskich więzień, pozbywając się ich jednocześnie z kraju. Wśród nich jest podający się za uchodźcę politycznego Tony Montana (Al Pacino) i jego kompan Manny Ribera (Steven Bauer). Udaje im się wydostać z obozu uchodźców i otrzymać Zieloną Kartę, kiedy podejmują się zlecenia jednego z narkotykowych bossów, Franka Lopeza (Robert Loggia), na życzenie którego Montana morduje byłego komunistę Rebengę (Roberto Contreras). Dzięki temu w szybkim czasie obaj kubańscy emigranci nawiązują koneksje z narkotykową mafią Lopeza i wkrótce zaczynają dla niego pracować. Mało tego, niezwykle odważny i szczery do bólu Montana niemal natychmiast zaczyna odgrywać kluczową rolę.

Nowa wersja "Człowieka z blizną" znakomicie odzwierciedla jak zgubne są niepohamowane ambicje. Można nawet pokusić się o stwierdzeniu, że film ten jest pewnego rodzaju studium na temat człowieka chorego na władzę. Montana przy okazji był też niezwykle chciwy i pazerny. Wszystko to znakomicie odzwierciedlają poszczególne sceny, jak choćby ta, w której Montana przeliczający przez całą noc tysiące banknotów, przejmuje się wartymi grosze nieścisłościami. Natomiast kompleksy na tle władzy to wręcz symbol tego filmu, przejawiający się napisem "THE WORLD IS YOURS" (alegoria na balonie, oraz na rzeźbie w ostatniej scenie). Władza, zazdrość, chciwość i przewrażliwienie doprowadzają do tragedii. Montana zostaje wyklęty przez matkę, morduje swoich zwierzchników, a nawet i swojego przyjaciela Manny'ego, zaś siostrę sprowadza na manowce, aż w końcu także do śmierci. Mentalność Montany znakomicie przedstawiają też wypowiadane przez niego kwestie w momencie kiedy jest ostrzeliwany przez dziesiątki żołnierzy wrogiego gangu: "Wiecie, z kim walczycie? Jestem Tony Montana! Walczycie ze mną, walczycie z najlepszym! Myślicie, że zabijecie mnie kulami? Łykam wasze kule! Chodźcie!". Brak opamiętania u Montany też widać, kiedy lekceważy słowa Manny'ego, że trzeba się cieszyć tym, co się ma, lub kiedy Frank Lopez tłumaczy mu, że w tym biznesie należy wyznawać zasadę konsumpcji małymi łyżeczkami. Jednak Montana zawsze chciał więcej, więcej i więcej.

I mimo że końcówka jest trochę przesadzona, to jednak jest znakomita, jest arcydziełem. Tak się po prostu robi filmy, i zanim Montana zginął, to w pojedynkę sam rozstrzelał kilkudziesięciu wrogów.

W filmie bardzo dobrze zaprezentowała się także Michelle Pfeifer. Niczego nie można także zarzucić charakteryzacji, a ścieżka dźwiękowa jest wręcz znakomita - kwintesencja muzyki rozrywkowej z tamtego okresu, co oczywiście jest zasługą Giorgio Morodera.

"Człowiek z blizną" z 1983 roku, to nie tylko klasyka gatunku, to także absolutne arcydzieło kina i aż trudno uwierzyć, że tak kultowe dzieło nie otrzymało ani jednej nominacji do Oscara, choć wg mnie w kategoriach: aktor pierwszoplanowy, reżyser, scenariusz, muzyka - Pacino, De Palma, Stone i Moroder  - zasłużył na statuetkę jak mało który film.