Recenzja filmu

Dziewczyna z perłą (2003)

"Dziewczyna z perłą" to film debiutanta, Petera Webbera. Griet, główna bohaterka (w tej roli znakomita Scarlett Johansson, obsypana wieloma nagrodami) zostaje służącą w domu malarza Johanesa Vermeera. Tu na pozór rozpoczyna się znana dobrze wszystkim filmowa historia - pomiędzy siedemnastolatką a dojrzałym, o dosyć silnej pozycji społecznej mężczyźnie, rodzi się uczucie. Oboje wrażliwi na piękno sztuki, przeżywają wzajemną fascynację malarstwem artysty. Z czasem jednak Griet budzi dezaprobatę wśród członków rodziny. Gdy Vermeer na zamówienie mecenasa, Van Ruijvena, ma namalować portret służącej, sprawy przybierają szybszego tempa. Chorobliwie zazdrosna i podejrzliwa żona ostentacyjnie wyraża swój zdecydowany sprzeciw... Johanes Vermeer żył w XVII wieku w Holandii. Zajmował się głównie handlem, a malarstwo było jedynie jego pasją. To postać mało nam znana, niezwykle tajemnicza. A jednak uznawany jest za prekursora impresjonizmu, wspaniałego znawcę sztuki, który zachwyca swoją wrażliwością, estetyką, doborem barw oraz subtelną wymową obrazów. Jego najbardziej znany obraz "Dziewczynę z perłą" możemy obecnie zobaczyć w muzeum w Hadze. To płótno przedstawia młodą, emanującą niewinnością i pięknem kobietę z lekko otwartymi ustami, z perłowym kolczykiem w uchu. W filmie pojawia się doborowa obsada. W roli Marii Thins brytyjska aktorka Judy Parfitt, nominowana do nagrody BAFTA. Kreację malarza stworzył Colin Firth, a w postać Catheriny wcieliła się Essie Davis, która niestety nie została doceniona. Film tworzy także znakomity, opracowany z pełną dokładnością i starannością scenariusz Olivii Hetreed. Nie sposób byłoby nie wspomnieć także o wysokiej klasy, rewelacyjnie skomponowanej muzyce Alexandra Desplat i pierwszorzędnych, zapierających dech w piersiach swoimi niezwykle dopracowanymi detalami scenografii Bena Van Os. Jednak największą zaletą filmu są bardzo profesjonalne zdjęcia Eduarda Serry. Wykonane z wyśmienitą precyzją, w pełni oddają Vermeerowską istotę i tworzą niepowtarzalny klimat. Dla mnie jedną z lepszych scen z filmie była scena obrazująca kolację, gdy wszyscy zjeżdżają się do domu Vermeerów. Możemy tu zobaczyć wszystkie najważniejsze postacie. Akcja toczy się przy pięknie zapełnionym jedzeniem oraz różnymi detalami stołem. Zachwyca tło, dobór kolorów, bardzo wyrazistych i wymagających od widza pełnego skupienia, a następnie skłaniających do chwil refleksji. Do owej chwili miał pobudzić nas także moment, w którym to kamera zatrzymała się na obrazie tytułowej "Dziewczyny z perłą". Reżyser miał tu w zamiarze, byśmy bliżej przyjrzeli się obrazowi, a nie jedynie "rzucili okiem". Bardzo dobrą sceną jest także ta, w której to Johaness prosi Griet, by otwarła swe usta, a następnie lekko je zwilżyła. Wyczuwamy tu nieprzerwane napięcie i wszystko na bieżąco przeżywamy wraz z naszymi bohaterami. Film Petera Webbera to kino na wysokim poziomie. To silnie przemawiający do widza obraz z elitarną obsada i wszystkimi tymi elementami, które dobry film powinien posiadać. Słowem zakończenia "Dziewczyna z perłą" to powłóczysta i zarazem barwna historia dwóch estetów, wrażliwych na piękno sztuki, potrafiących docenić wdzięk otaczającego ich świata, uniwersalność i encyklopedyczność barw i kolorów oraz w końcu, pomimo tak wielkiej przepaści wiekowej i społecznej potrafiących odnaleźć w tym pełnym lamentu zgiełku siebie, własną naturę, jestestwo, własne potrzeby i druzgocące pożądania, zmysły oraz frenetyczne uczucia.