Jak chcesz zrobić grę, która zostanie hitem po prostu wrzuć w fabułę dziewczynę/kę, którą trzeba się opiekować lub ją ratować. Bach!! Stulejarze rzucają się do sklepów, fejm, miliony monet itd.
Chociaż The Last of Us czy The Walking dead jak najbardziej polecam.

Myślę, że wysoka ocena wynika z ambitnego i jednocześnie spójnego, jak na strzelankę zakończenia które nie pozostawia miejsca na sequel i zarazem nie zamyka serii Bioshock ładnie nawiązując do poprzednich części. Dla porównania np. w Alanie Wake'u dostajemy zakończenie które nie odpowiada na wiele pytań, w Mass Effect 3 nie dość, że możemy je sobie wybrać to jeszcze żadne zakończenie nie było przed patchem satysfakcjonujące, a w większości FPSów po prostu zabijamy bossa i odchodzimy, koniec. Tutaj, żeby zebrać to do kupy trzeba dłuższą chwilę pomyśleć, albo można się wspomóc opisem zakończenia w internecie, co nie zmienia faktu, że jest ono satysfakcjonujące i aspiruje do czegoś więcej, niż kolejny shooter. W dzisiejszych czasach odchodzi się od fpsów single player z interesującą fabułą.

Inna sprawa, że przez skomplikowanie zakończenia i radość z rozwikłania go, niektórzy mogli puścić w niepamięć bardzo biedny gameplay.

A no i pomijam największą głupotę fabularną czyli przehandlowanie swojej córki w zamian za spłacenie długów, bo bez tego gry by nie było.

Krytyki religii jakoś szczególnie wyeksponowanej nie było, jak już to sekciarstwa. Zdecydowanie bardziej negatywnie i z akcentem jest skrytykowany zbrodniczy, obłudny komunizm.

Gra wizualnie wyglądą po prostu bajecznie i chyba jest to jedna z najładniejszych gier w historii , jak i również świat jest niesamowicie oryginalny i po prostu robi niesamowite wrażenie. Niemniej jednak w porównaniu chociażby do pierwszej części gra jest niesamowicie łatwa nawet na poziomie hard. Poziom normal jest tak naprawdę mega easy i nawet ciężko mi przez to nazwać tą grę strzelaniną FPS gdyż mam wrażenie że banalne rozstrzeliwanie przeciwników jest tylko przerywnikiem w podziwianiu przepięknej architektury lokacji. Na tym polu gra naprawdę zawodzi i ujmuje bardzo dużo wartości gry gdyż wygląda na to że jest jak wydmuszka czy cukierek, pięknie opakowana ale to jest być może tylko taki trik zwodzący gracza , bo niewiele oferuje w kwestii grywalności. Pierwszy Bioshock był mega trudny i naprawdę trzeba bylo czasami się nagłówkować by przejśc dalej co wydłużało czas gry. W Infinite idzie sie jak po sznurku i w ogóle nie trzeba myśleć jak przejśc daną misję, schemat działa tylko na zasadzie " teraz idz do lokacji X".

to jest taka po prostu strzelanka zawsze chcialem, w nia zagrac bo wszyscy sie nia zwchwycali , i kiedy ja skonczylem nie uwazam ja za cos specjalnego urywajacego dupe przy plecach.jednak zakonczenie troche wykreca łepetynę i jak dla mnie jest zaskakujace