Niestety popieram. Początek do pierwszej walki z tatuśkiem włącznie był bardzo dobry. Potem coś siada. Przez całą grę 5 rodzajów przeciwników na krzyż. Na początku był lekki klimat horroru, lecz szybko zniknął. Cały koncept świata jest ciekawy ale te ciekawość szybko zabija schematyczność i nieciekawa walka.

Gra to uproszczona i okrojona z intelektu kalka System Shock 2. Oryginał jest 10x bardziej złożoną grą.

Na pewno nie większy przeciętniak niż AC Syndicate który oceniasz na 9/10 :)

Syndicate dał mi o wiele więcej radości pod każdym względem - mechaniki, fabuły, postaci. A mimo, że naczytałem się o nim nie najlepszych rzeczy. Natomiast tu było właśnie na odwrót, czytałem niemal epopeje o Bioshocku, a dostałem zwykłego wiersza napisanego przez pijanego Mietka pod budką z piwem.

Zgadzam ie własnie siadlem do wersji remaster na ps4 i na początku było to intrygujące a teraz za mną już ponad połowa i nie wiem czy jest sens to wogole kończyć do dwójki nawet nie siadam.A tyle sie nasłuchałem jakie to arcydzieło ,moim zdaniem infinity było naprawde świetną grą z ciekawą fabułą i klimatem tu jest bardzo przeciętnie.

Ja nie dałem rady i skasowałem. Nuda okropna.

Dla mnie immersja działa bardzo korzystnie. W sensie spójność rozgrywki z fabułą. Dodatkowo potem hakowanie zyskuje na znaczeniu i jak się okazuję że nie niszczenie kamer jest korzystne. Na końcu nie musiałem strzelać i tylko nasyłałem drony albo tatuśków na "splicerów".

Gra nie ma dużo przeciwników, ale sposób ich eliminacji staje się różnorodny i, zależności pomiędzy nimi są ciekawe. Przy okazji gra stara udawać w miarę wiarygodną. Już sam fakt, że są w Rapture takie mutanty sprawia, że miasto jest technologicznie do przodu w porównaniu do reszty świata. BioShock 2 wprowadził jakieś duże orki i czułem, że coś się rozpadało. Sequel był fajny o ile momentami nie lepszy, ale te orki co chwilę mi przypominały, że to tylko gra.


W sprawie zależności to
Jest gracz i splicerzy. Pomiędzy tatuśkowie. Są jeszcze drony, ale je można nadsyłać na innych przeciwników.

Tatuśkowie są bardziej sprzymierzeńcami jak ich się zahipnotyzuje. Ale wciąż mogą być zagrożeniem i trzeba ich pokonać żeby uwolnić siostrzyczki.

Ciężko mi powiedzieć. Gra nie ma jakiś niesamowitych elementów składowych, ale to jak one się łączą w całość jest przyciągające. Poczucie przeżycia przygody, a nie gry.

Wolę Bioshock Infinite, ale tam grałem dla postaci i przerywników filmowych. Innym problem sequela była niepewność twórców czy chcieli zrobić grę o rewolucji czy o postaciach.

W bioshocku wszystko jest o świecie, a postacie są w tle i służą ukazaniu miasta. Rapture nie jest jakieś niesamowite, ale brzydota kontrastuje z pięknymi ideami jakie przyświecały.

Ps słyszałem, że rapture nie mogłoby istnieć ze względu na wysokie ciśnienie w wodzie. Wygląd miasta sprawia jednak, że wygląda to wiarygodnie.

"Pięknymi " według twórcy miasta, bo miasto było makabryczne nawet w teorii.