A słabo dlatego, że nie czuje się w ogóle klimatu podstawki i tego, co zawierała w sobie Maska
Zdrajcy. Muszę przyznać, że pomysł nawiązania do Wybrzeża Mieczy jest jak najbardziej w
porządku, ale wykonanie kiepskie. Postaci, które spotykamy: sir Nevalle, Khelgar, gnomy od
Wandersnavenów, a także Kanę, czy trójkę poszukiwaczy przygód... te postaci równie dobrze
mogłyby nazywać się inaczej - ale rozumiem, to nie jest podróż Lorda Kapitana...

Dalej... Jeśli już o Wybrzeżu mowa to jaki to ma psi związek z Samarnachem? Po kiego grzyba
nagle mamy się z Samargolu przenosić do Warowni na Rozstajach?! Widać chciano nawiązać,
ale bez większego ładu i składu. Bohaterowie, którzy nam towarzyszą (nie nasza stworzona
drużyna) są bezpłciowi, niemrawi i bezsensowni. Jest ich za dużo i wszystkie są "na jedno
kopyto".

Brnijmy dalej... Główna fabuła - dla wytrawnego gracza NWN, bez questów pobocznych,
zajmuje jeden wieczór. Wątki poboczne nieco ratuję grę, ale również wiele z nich jest
zdecydowanie uwłaczających graczom.
No i coś co myślałam, że będzie udanym pomysłem, a okazało się kolejnym fiaskiem - handel.
Z NWN2 Storm of Zehir zrobiono coś jak połączenie NWN2 i Heroes III z całym szacunkiem dla
obu gier, bo obie są bliskie memu sercu. Bardo dużo czasu łazisz po mapie, szukasz lokacji,
surowców i pobocznych zadań... wiele razy przerywałam bo mnie to po prostu nudziło...

Dobrze, zagrałam mimo negatywnych recenzji tego dodatku, ale nie żałuję, bo po raz kolejny
przekonałam się, że Neverwinter Nights 2 i MotB są nie do zdarcia ;)