Właśnie obejrzałem i zgadzam się w 100%. Dawno nie pochłonął mnie tak żaden film. Ze zdziwieniem sprawdzałem pasek postępu kiedy wyskoczyły napisy końcowe. Nie sądziłem, że w tak krótkim czasie można tak wyczerpująco opisać życie przeciętnej- po prostu przeciętnej rodziny. Na widok ich perypetii momentami stukałem sobie w czoło a momentami zazdrościłem... To chyba największy sukces filmu. Muza też nieprzeciętna. Też pozdrawiam!:)

Czyli nie jestem jedyna :) Obejrzałam go pierwszy raz zupełnym przypadkiem w tv wiele lat temu i nie mogłam oczu oderwać. O tamtego czasu widziałam go chyba z 5 razy. Doskonały film, ze wspaniałym aktorstwem, autentyczne kino o prawdziwych, choć wcale nie nudnych ;) ludziach. Ludziach, którzy są niepiękni, mieszkają też niepięknie i nigdy nie zostaną "amerykańskimi bohaterami", nie zbawią świata, tylko dokonują codziennego cudu, jak każdy z nas - usiłują przetrwać w niesprawiedliwym świecie, radzą sobie i kochają się nawzajem tak, jak potrafią.