Ciekawy film, z dobrą grą aktorską. Tutaj wyróżniali się, jak dla mnie Cummings i Colbert, czyli pozytywne charaktery filmu. Film swoją fabułą, jak i dozowaniem napięcia przypominał mi równoległy datą powstania film "Przepraszam, pomyłka" z Barbarą Stanwyck. W obu zastosowano dość podobne chwyty, z podobną intrygą mężów obu głównych bohaterek. W obu również napięcie pojawia się dość szybko i stale uwidaczniało (np. scena na balkonie, z którego w amoku ma skoczyć główna bohaterka), choć Stanwyck chyba mimo wszystko lepie "czuje" swój film. Ale wracając do "Śpij kochanie" jest to film utrzymany w konwencji noir, którego fabuła toczy się w tle Nowego Jorku lat 40. (czasem akcja przenosi się na ulicę) i skupia na intrydze uknutej przez męża głównej bohaterki (Dom Ameche mimo przyzwoitej gry szczególnie mnie nie przekonał w roli czarnego charakteru), który wraz ze swoją potajemną kochanką (Hazel Brooks w zamierzeniu jako ozdobnik filmu- moim zdaniem całkiem udana kreacja, choć mimo wszystko zbyt poboczna) planuje przejąć spadek po zaarażowanym wrobieniu żony w morderstwo lub podświadomego przyczynienia się do jej nieszczęśliwego wypadku. Cała fabuła filmu, uknuta intryga, gra aktorska, muzyka budująca napięcie i inne elementy mogą się podobać, choć niewątpliwie nie jest to film odznaczający się szczególnym kunsztem w swoim gatunku. Myślę, że ocena 7/10 jest w pełni sprawiedliwa.