Im więcej oglądam filmów Kiyoshi Kurosawy, tym bardziej dostrzegam konsekwentną drogę jaką podąża jego twórczość. "Akarui mirai" jest rozwinięciem tematów przewijających się w "Ningen gokaku", a zarazem zarysem smutnej stolicy Japonii jaką zobaczymy w późniejszej "Tokijskiej sonacie".
Jak w większości dzieł tego reżysera, na punkt zwrotny będziemy musieli czekać bardzo długo(chyba że oglądamy okrojoną 92 minutową wersję). Tym razem nie możemy liczyć nawet na gwałtowne zwroty akcji właściwe nawet najspokojniejszym filmom Kurosawy. Stworzyło on bowiem apatycznych bohaterów, którzy boją się wchodzić w jakiekolwiek reakcje z otoczeniem. Reżyser raz po raz zmusza ich do działania, ale efekty są różne. Niczym pojawiające się w tle meduzy mają w sobie moc niszczenia każdego z kim nawiążą bliższe relacje. Wolą więc zachować dystans za wszelką cenę.
To sugestywne kino, naszpikowane symbolami i mimo że mieszczące się w ramach dramatu, nie rezygnujące z nadprzyrodzonych wątków. Liczą się tu częściej szczegóły niż to co jest na pierwszym planie. Jestem pod wrażeniem strony technicznej: starannie dobrane stroje, specyficzna kolorystyka... Te atuty pozwalają nam zapomnieć o dłużyznach i zatopić się w świecie filmu.
Myślę że 7 to odpowiednia nota.