Tarkkinenowie są ekscentryczną rodziną, która mieszka w ZSRR. Są z pochodzenia Ingrianiami, członkami największej fińskojęzycznej społeczności we współczesnej Rosji, i mieszkają w regionie, który został całkowicie zrusyfikowany po II wojnie światowej. W przeddzień upadku Związku Radzieckiego przed rodziną Tarkkinenów otwiera się droga do wolności i możliwość wyjazdu na Zachód. Ten moment rozpoczyna niezapomnianą rodzinną podróż, której pierwszym etapem jest estoński Tallinn końca lat 80.

Druga połowa lat 80. XX wieku. Mimo wszelkich buńczucznych zapewnień Związek Radziecki wyraźnie dogorywa. Nie zmienia to faktu, że mało kto jest potrafi wyobrazić sobie emocjonalny, społeczny oraz polityczny chaos, jaki zapanuje w latach 90. w oswobodzonych z dyktatorskiego ucisku post-sowieckich republikach. Sprawa jest poważna, jednak młody Johannes ma na głowie wiele innych zmartwień. Urodzony przedwcześnie przez niegotową na macierzyństwo matkę, bez jakiegokolwiek ojca w zasięgu wzroku, chłopak wychowuje się najpierw w zamkniętym mieście Leningrad 3, w którym wydobywa się po cichu materiały radioaktywne, a potem przenosi się do dojrzewającego stopniowo do zbliżającej się niepodległości Talina. Wolność bywa jednak złudna i zabarwiona zarówno słodyczą, jak i goryczą, świadomością, że pewne karty przeszłości zostały na zawsze zamknięte. Johannes zaznaje pierwszych przyjaźni i miłości w świecie pierwszych styczności z egzotycznymi bananami i zachodnią technologią. I stara się przy tym nieźle bawić.